Είμαι εδώ που λές...τάχα μου Δευτέρα..έτσι μου παν...δεν τους πιστεύω..γιατί?

Γιατί το πρωί κύλησε ονειρεμένα,μέσα στην κίνηση αλλά με όμορφες μουσικές και καλοφτιαγμένο καφέ..Γιατί βρήκα τα υλικά που ήθελα και ήδη μέσα στο ψυγείο είναι η 1η μου κρέμα νύχτας με μήλο!!!!! Μυρίζει όοοολο το σπίτι..και γιατί τώρα που σου γράφω είμαι παστωμένη με μία μάσκα με ασπράδια αυγών και λεμόνι για θρέψη και λεύκανση...!!! Eυτυχία !

Επίσης,δεδομένου ότι δεν αποθήκευσα εκείνη την καταπληκτική συνταγή με μαιντανό και άνηθο για τα μάτια...αφού είχα πολτοποιήσει τα υλικά και λυπόμουν να τα πετάξω..αποφάσισα να τα αξιοποιήσω..

Έτσι αυτή τη στιγμή τηγανίζω τα Παραδοσιακά Ατσούμπαλα Πιτάκια της Μαρίας(εμένα λέω) για να τα πάω πεσκέσι σε μία φίλη που γιορτάζει..Και είμαι σίγουρη πώς ακόμη κι αν δεν πετύχουν(που αποκλείεται) και μόνο που θα πώ ότι αυτά τα υλικά θα τα έβαζα στο πρόσωπο μου κανονικά, θα γελάσουμε πολυ!!

Γιατί η ζωή είναι όμορφή και κυλάει με σοφία..Σήμερα και κάθε μέρα.Σου δίνονται ευκαιρίες..υλικά στα χέρια σου να πλάσεις τον κόσμο σου..Εσύ διαλέγεις αν θα τα κάνεις κρέμα προσώπου ή ατσούμπαλα πιτάκια..Το θέμα είναι να μην πάνε χαμένα!

Αυτό είναι το παιχνίδι..Ο καθένας παίρνει στις αποσκευές του τα ίδια.Άνηθο και μαιντανό εγώ..άνηθο μαιντανό και εσύ.Πιτάκια εγώ , ντολμάδες εσύ..Αρκεί να μην τα πετάς..τα χρόνια σου και τα υλικά σου.

Το παντοπωλείο της ζωής δεν δίνει βερεσέ..Κάνε τα κουμάντα σου και μην πετάς στιγμή,χαμόγελο,αγκαλιά..υλικά ζωής...υλικά ψυχής...

Τα μόνα ανεκτίμητα υλικά :)      

Σαββατοκύριακο γαρ...είμαι καλά..είμαι τακτοποιημένη,χαλαρή και μόνιμα ευγνώμων για όσα μου παρέχονται.

Με έτρωγε όμως όλο αυτό το καθισιό.Δεν χωρούσα πουθενά...αλλά και τι να κάνω φίλη μου? Το σκέφτηκα από εδώ το σκέφτηκα απο εκεί..και καθώς μου τελειώνει η κρέμα ματιών...νομίζω βρήκα τη λύση μου στον πάτο της!!!

Σπιτικές χειροποίητες κρέμες!!!!! Ω ναι! Ενθουσιασμένη , έτρεξα στο γκούγκλι και μου βγαλε συνταγές άπειρες...! Διάλεξα αυτές με τα λιγότερο περίπλοκα συστατικά και σε λίγη ώρα θα έχω την ολόδικη μου Κρέμα Προσώπου με μήλο. Μάλιστα..Θα μου κοστίσει περίπου 1€ ... γιατί χρειάζομαι 1 μήλο,1/2 κουτ.γλυκού ελαιόλαδο και ροδόνερο..Διαρκεί μόλις 4 ημέρες αλλά κάνει θαύματα σου λέει και είναι και απολύτως φυσική!!!

Σε ελεύθερη μετάφραση..και θα ξέρω τι βάζω στο πρόσωπο μου και θα μου έρχεται απίστευτα πιο φτηνά..περίπου δηλαδή 8€ η κρέμα ΜΟΥ (εντελώς ΜΟΥ) το μήνα!!

Να σου πώ ότι έχω ξεχάσει οτιδήποτε άλλο , έχω βυθιστεί στη μάθηση και ναι είμαι πολύ χαρούμενη !!!

Θα προσπαθήσω να ανεβάσω φωτό της κρέμας μου άυριο..Μέχρι τότε , σε συμβουλεύω αβλεπί να δημιουργήσεις και εσύ στον ελεύθερο χρόνο σου..κλείσε την τηλεόραση και μάθε τέχνες..Γίνε όσο μπορείς πιο αυτόνομος!!

Είναι διασκεδαστικό,απίστευτα οικονομικό..και που ξέρεις ..μπορεί να καταλήξεις επιχειρηματίας ;) 

Καλό δημιουργικό Σ/Κ σε όλους !!!!!      

Υ.Γ Τις πανεύκολες συνταγές τις βρήκα στο www.dynamikhgynaika.gr και στο The Pink Fairy Studio.-

Στα 30 μου(και κάτι ημερών) έχω γνωρίσει ανθρώπους μεγάλους και τρανούς,με τεράστιο βιογραφικό,άπειρες γνωριμίες,καλό μπλαμπλά και πολλά μηδενικά στους λογαριασμούς τους.

Στα 30 μου επίσης αναθεώρησα μεταφράζοντας ακριβώς αυτή την απαστράπτουσα  εικόνα σε μέρες ώρες και στάση ζωής. Εξηγούμαι.

Καριερίστας=πολλές ώρες διάβασμα συνεπώς καθόλου χρόνο για γνωριμία με τον εαυτό σου.¨'Απειρες γνωριμίες=ενοχλητικά κατά βάση τηλεφωνήματα 18 ώρες το 24ωρο στα οποία καταναγκαστικά απαντάς ναζιάρικα με πολύ δόση αηδίας .Αν είσαι γονιός καριερίστας ξέρω από πρίν σε γνωρίσω ότι τα παιδιά σου μεγαλώνουν με μία άγνωστη μπέιμπι σίτερ ή ιδανικά με τις γιαγιάδες ενναλάξ..Όσο για τα μηδενικά στον λαγαριασμό,προσωπικά κατά μεγάλες περιόδους της ζωής μου τα κυνήγησα και τα είχα αλλά παραδόξως δεν μου προσέφεραν την ευτυχία και το συναίσθημα που περίμενα!!

Εγώ που μιλάω τώρα από τα 22 άλλαζα εταιρείες κάθε 2 χρόνια για να εμπλουτίσω το βιογραφικό μου,έχω παρακολουθήσει άπειρες ώρες κουλών σεμιναρίων και έχω στο πατάρι μου 2 κούτες με σημειώσεις για παν ενδεχόμενο,κάθε θέση και κάθε ένα πελάτη.Πώς άλλαξα? Σταδιακά.

Τα τελευταία 4 χρόνια κατήχα μία αξιοζήλευτη θέση με πομπώδη τίτλο σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία.Είχα πολύ καλό μισθό,παχουλά συνήθως μπόνους,αυτοκίνητο,κινητό,έξτρα καλύψεις...Παράδεισός? Απείχε κατά πολύ.

Δεν άργησα να αντιληφθώ ότι εργάζομαι 12 ώρες την ημέρα,έχω μόνιμα ένα handsfree στο αυτί μου,συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν με εκφράζουν,ακούω απόψεις που δεν ενστερνίζομαι.Δεν είχα χρόνο για μένα,είχα ένα σπίτι "να σε πάρω να φύγουμε",ήμουν μόνιμα εκνευρισμένη και κουρασμένη..Να μην μιλήσω για το άγχος το οποίο με τη σειρά του μου επέφερε και άλλα προβλήματα. Σκέφτηκα λοιπόν..αν σήμερα φύγω...τι θα μείνει? Είμαι 30 φοβάμαι να κάνω παιδί για μην χαλάσω την καριέρα μου(!) και φαίνομαι ήδη σαν τρελή 50άρα σε μόνιμη κλιμακτήριο.Αυτή τη ζωή θέλω?Όχι.

Ξεκίνησα από τα απλά.Καθώς η καριέρα είναι ένα ευφυές δημιούργημα της υπερκατανάλωσης(έχω καριέρα=έχω χρήματα για να καταναλώσω),αναρωτήθηκα αν πραγματικά χρειάζομαι και τα 94 ζευγάρια παπούτσια που ήδη έχω συν τα 2 νέα ζευγάρια που γλυκοκοιτάζω στο ebay...Φυσικά και όχι. Κοίτα γύρω σου. Κοίτα τι έχεις..Στα αλήθεια έχεις ανάγκη την καινούργια 52άρα τηλεόραση?Ή μήπως είναι νόμος τα συνολάκια να είναι μιάς χρήσης? Ουδόλως.

Ξεφορτώθηκα με τρελή χαρά 2 κούτες παπούτσια και 3 σακούλες σκουπιδιών ρούχα.Έψαξα και βρήκα δούλεια 6ώρου με σταθερό μισθό-χωρίς καριέρα-και όγκο δουλειάς που μένει κλειδωμένος στο γραφείο τα Σαββατοκύριακα.Παρακολουθώ την σχολή που με ενδιαφέρει(κυρίως για μένα) και τελειοποίησα το άνοιγμα χωριάτικου φύλλου.Μην γελάς.Πέταξα απο πάνω μου όλους τους χαρακτηρισμούς που μου κοτσάραν κατά καιρούς στο κούτελο,ξεσκόνισα από πάνω μου όλες τις προσδοκίες των άλλων για μένα και επιτέλους ελευθερώθηκα από τις ταμπέλες που η ίδια ηλιθιωδώς μου είχα βάλει. Καμία καριέρα.Μόνο ζωή.

Γιατί η ζωή δεν είναι αγώνας.Δεν θέλεις να κυνηγάς τον εαυτό σου και να βγαίνεις δεύτερος..Η ζωή είναι ταξιδάκι αναψυχής..Που πάς κοριτσάρα μου ταξιδάκι με 7 βαλιτσάρες και 15 τσαντάκια?

Εμένα μόνο χρειάζομαι.Εγώ είμαι η αποσκευή μου.Ανάλαφρη και άδεια με χώρο στις τσέπες μου για να βάζω αναμνηστικά από τον δρόμο...Κάντο και εσύ...

Ζωή είναι εκείνη που τη ζείς,χωρίς να σε κατατρέχει,χωρίς να σε αγχώνει...χωρίς ταμπέλες ;)