Δευτέρα.Πάλι.Αέναη μάχη με το ξεκίνημα της εβδομάδας..Γιατί άραγε?

Προσωπικά δεν είχα ποτέ θέμα με τη Δευτέρα.Ίσα-ίσα που την έβλεπα σαν απαρχή για να αλλάξω κάποιες συνήθειες,να βελτιώσω κάποια σημεία του εαυτού μου..να γίνω μια καλύτερη Μαρία.

Ο περισσότερος κόσμος γύρω μου απεχθάνεται τη Δευτέρα , δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι πάει πίσω.Πάει βαριά και τεμπέλικα σπρώχνοντας...το κατάλαβες? Υπάρχει ο περίφημος Νόμος της Έλξης.Βάσει αυτού-που ειλικρινά δουλεύει-ό,τι σκέψη κάνεις δεν χάνεται π.χ στο σύμπαν αλλά καθώς είναι ενέργεια σου επιστρέφεται αβλεπί.

Να στο κάνω λιανά να το εμπεδώσεις:Ξεκινάει η εβδομάδα,είναι Δευτέρα,έχω την εικόνα σου μπροστά μου..Άγριο κοίταγμα στο ξυπνητήρι,βαριεστημένα βήματα,κάπου στο βάθος παίζει χαμηλά το "Άτιμη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη.."..Φτάνεις δουλειά..μισείς τον κάθε ένα που λέει καλημέρα.Αν τη λέει και χαμογελώνταςφαντάζεσαι ήδη την κηδεία του.Ξεκινάς την αποπεράτωση των όποιων εργασιών...ωστόσο η μέρα δεν περνάει..με σταγόνες αγωνίας στο μέτωπο κοιτάς ανά 10λεπτο το ρολόι.Τίποτα.Η Δευτέρα είναι το χειρότερο σου.Πάει 3,σχολάς.Έχεις μείνει απο βενζίνη όμως γιατί το πρωί αφού ξύπνησες αργά δεν σκέφτηκες να φουλάρεις.Βρίζεις.Η Δευτέρα μπορεί να γίνει και χειρότερη..ή όχι?

Αν δούμε τις ιστορίες της Δευτέρας σε αργή κίνηση,θα διαπιστώσεις και εσύ ότι δεν φταίει η μέρα.Το σφάλμα είναι πάνω σου.Η αρχή μιάς ημέρας προσδιορίζει σχεδόν πάντα και την κατάληξη της.

Αν λοιπόν,ξεκινάει με γκρίνια μπορείς να μαντέψεις πώς θα καταλήξει..Αν αντ' αυτού,ξεκινήσει με γέλιο με όρεξη για μάθηση και διάθεση όμορφη..τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι 1)θα κυλήσει πιο ευχάριστα,συνεπώς πιο γρήγορα 2)θα αντεπεξελθεις καλύτερα στις όποιες εργασίες σου γιατί η διάθεση σου θα είναι καλή 3)δεν θα πέσεις κατάκοπος στο κρεβάτι και 4)η επόμενη μέρα θα είναι ακόμη καλύτερη!!!

Προτείνω λοιπόν,αυθυποβολή.Η Δευτέρα είναι η ξεκάθαρη ευκαιρία σου για αλλαγές,υπέροχες αρχές και βελτιώσεις.Σταμάτα να γκρινιάζεις.Κάνε τη Δευτέρα την αγαπημένη σου μέρα και δές την εβδομάδα σου να κυλάει ευτυχισμένα.. -          

Είχα γράψει ένα μικρό κειμενάκι πρίν καιρό,σχετικά με το χορταριασμένο χωραφάκι μου.Έλεγα ότι απο καταβολής κόσμου ο Άνθρωπος έχει όλες εκείνες τις δεξιότητες,τις ικανότητες και τις άμυνες να δεχθεί ή και να προσαρμοστεί σε μία κατάσταση και ακόμη περισσότερο να την ξεπεράσει. Συχνά , λόγω της υπερ φορτωμένης καθημερινότητας..ξεχνάς,κολλάς.Γεμίζεις άγχος,στρές,απελπισία,μοναξιά.Που να βρεθεί χώρος για δεξιότητες μέσα σε όλα αυτά τα παράσιτα? Καημένο χορταριασμένο μου χωραφάκι..

Προσωπικά,πολύ πριν επισκεφτώ ειδικό και πολύ πριν αποφασίσω να ασχοληθώ με το life coaching είχα βρεί ένα τόσα δα ξέφωτο...ένα μικρούλι κομμάτι του χωραφιού μου καθαρό.Πώς? Διάβασμα.Διάβασα πολύ.Διάβασα ατελειώτα.Διάβασα βιβλία εμψυχωτικά,βιβλία καταθλιπτικά(το μη χείρον βέλτιστον),διάβασα ΚΑΙ Άρλεκιν..και ήταν μοναδική εμπειρία ομολογώΣαφώς δεν λέω ότι για το ξεχορτάριασμα προτείνω διάβασμα..όχι.Απλά καταγράφω τι βοήθησε εμένα. Λές και απέκτησα στρατό μέσα απο τους ήρωες των βιβλίων.Χαμογελούσα με τις γκάφες τους,ένοιωθα ρομαντικά και ζεστά με τους έρωτες τους,παθιαζόμουν με τις εμμονές τους!

Κάπου εκεί , βιβλίου και σκέψης γωνία...με βρήκα.Βρήκα όλη την δεξιότητα(οκ,σχεδόν όλη),όλη την ικανότητα που έχει ο Άνθρωπος.Η δυναμή σου δεν είναι ότι δεν πέφτεις ποτέ,αλλά ότι κάθε φορά που πέφτεις ξανασηκώνεσαι..Θυμάσαι? Η δύναμη σου είναι ΕΣΥ. Κανένα όπλο ποτέ δεν ήταν πιο δυνατό από την ίδια τη θέληση του ανθρώπου.

Σε καταλαβαίνω.Έχεις ζοριστεί.Έχεις πιεστεί.Θέλεις επιτέλους κάποιος άλλος και όχι εσύ να πάρει τα βάρη.Δεν θα γίνει.Πολύ απλά γιατί αυτά τα βάρη,αυτές οι εμπειρίες είναι που σου δίνουν ζωή,τροφή και δύναμη.Οι εμπειρίες προσδιορίζουν τον άνθρωπο,χτίζουν χαρακτήρα και διαμορφώνουν προσωπικότητες.

Αν λοιπόν,θέλεις να είσαι εσύ κυρίαρχος της ζωής σου,σταμάτα να βαρυγκομάς.Δέξου με χαρά περίσια ότι βάρος,διώξε το άγχος και συνειδητοποίησε..ότι είσαι πολύ ισχυρότερος από οποιοδήποτε πρόβλημα.

Το χωραφάκι σου είναι δικό σου,αποκλειστικά.Φρόντισε το,περπάτα πάνω του,δές το να ανθίζει και κράτα μέσα σου για μια ζωή την αίσθηση της πληρότητας.Την αίσθηση του να είσαι ΕΣΥ.- 

Που λές..έχω ένα καθρεύτη απο μωρό.Ήταν το σετ της σιφινιέρας μου-που έλεγε και η γιαγια μου-.Δεν θυμάμαι τι χρώμα ήταν τότε...γιατί αυτόν τον καθρεύτη τον μετακομίζω 30 χρόνια τώρα όπου πάω και του αλλάζω το χρώμα και γενικά τα φώτα. Τώρα είναι σαν μπρούτζινος.Έχει μόνιμη θέση στην κρεβατοκάμαρα και την τελευταία λέξη πριν φύγω απο το σπίτι. Με τσεκάρει. Μερικές φορές είναι καλός..άλλες πάλι σιχαμερός και κακοήθης.Αφού έχουμε τσακωθεί ουκ ολίγες φορές...κατέληξα ότι ο καθρεύτης μου αυτός που με ξέρει και με βλέπει απο μωρό αποκλείεται να είναι κακός μαζί μου. Με αγαπάει. Είμαι το άλλο του μισό. 

Με είδε να του γελάω πατώντας στις μύτες μου για να τον φτάσω , με είδε να παριστάνω την τραγουδίστρια με μία βούρτσα μαλλιών, με είδε να καίνε τα μαγουλά μου στο πρώτο ραντεβού ,είδε να μουτζουρώνομαι με το πρώτο αι λάινερ(εκτοτε δεν ξαναφόρεσα) , με είδε να κλαίω και να γελάω.Με είδε , με βλέπει και γερή να είμαι να με βλέπει. Εγώ το χω το πρόβλημα.

Με τα χρόνια αντί να χαλαρώνω και να απολαμβάνω τις όποιες "μετατροπές" μου,έγινα αυστηρή.Με εμένα.Έγινα κακιά.Με εμένα.Έγινα και κατίνα.Πάλι με εμένα. Πρόσφατα μία φίλη μου είπε για μία τύπου διατροφή με πολύ νερό και stop φαγητού στις 630...τίποτις.Χριστίνα ,πήρα και 100 γραμμάρια.

Ψύχωση δηλαδή.Και σε μια αναλαμπή αυτογνωσίας και αυτοαγάπης(αδόκιμη αλλά οκ),συνειδητοποίησα...τρελένομαι για λιχουδιές,μεζεδάκια παρέα πάντα με ουζάκι(ε,Χριστίνα?),πεθαίνω για ποπ κορν με έξτρα βούτυρο και είναι φύση και θέση αδύνατον να κόψω τα τυριά.Δηλαδή, α-πο-λαμ-βα-νω.Περνάω καλά και θα βγεί-εννοείται-προς τα έξω. Γιατί μου κακιώνω? Από πότε τα κιλά,το χρώμα μαλλιών ακόμη και το ντύσιμο προσδιορίζουν την ομορφιά? Δεν είμαι μοντέλο.Άλλη είναι η δουλειά μου.

Είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια,σαμιαμίδι που λές..Θέλω τα πάντα και τίποτα. Είμαι όμορφη γιατί δεν μοιάζω.Είμαι πλήρης γιατί δεν στερούμαι.Είμαι τυχερή γιατί με αγαπούν χωρίς να υποκρίνομαι κάτι άλλο.Συνεπώς,δεν φταίει ο δόλιος ο καθρεύτης μου.Φταίω εγώ.Που απαιτώ απο τον εαυτό μου σώμα φέτες,μαλλιά στιλπνά,πρόσωπο καθαρό και αψεγάδιαστο..Μάλλον δηλαδή απαιτώ να γίνω η Ζιζέλ.

Πφφφ..είμαι η Μαρία.Και θα συνεχίσω να πίνω τα ουζάκια μου να τρώω τα ποπ κόρν μου,να γελάω με τους αυτοσαρκασμούς μου γιατί μπορεί αυτό να μην με κάνει μοντέλο-που δεν είναι η δουλεια μου- με κάνει όμως ευτυχισμένη.Νοιώθω ασφαλής στο σώμα μου που καθημερινά κάνει τόσα για μένα.Νοιώθω ευγνώμων στο πρόσωπο μου που είναι τόσο εκφραστικό,είμαι ανέμελη λόγω μαλλιού που είναι ίδιο και απαράλαχτο απο τα εφηβικά μου χρόνια. Είμαι εγώ.Και αν μη τι άλλο είμαι ξεχωριστή και υπέροχη μέσα στην τέλεια  -μη τελειότητα μου.Αλήθεια , εσύ τι βλέπεις στον καθρεύτη σου?

Σταμάτα να τον μαλώνεις.Αγάπησε εσένα,είσαι εσύ,μοναδικό κομμάτι του σύμπαντος και αναντικατάστατο.Χαμογέλασε του..και επιτέλους δες καθαρά το είδωλο απέναντί σου .