Blog

Το "μετά" του μετά την καραντίνα , της Μαρίας Π. Ψαθά

2020-07-16 15:49

 

Αγαπημένοι μου ,

 

πάει καιρός.

Ίσως λίγο περισσότερος από αυτόν που θα ήθελα αλλά ...προσαρμοζόμουν και 'γώ !

Ο Ιούλιος είναι στα καλύτερα του , καταμεσήμερο καλοκαιριού ανάμεσα σε κάποια σκοτάδια ζωής.

 

Στην προσπάθεια μας , στο 100άρι μάλλον , που κάνουμε καθημερινά για να επιστρέψουμε σε μία καθημερινότητα που από ότι φαίνεται  δεν επλήγει και σοβαρά , στην επίπονη μάχη με τον χρόνο , το χρήμα και τον φόβο κάπου χάθηκα .

 

Μαζί με εμένα και εσένα , χάθηκαν και όσα χαμένα βρήκαμε με περίσσια συγκίνηση και ενοχή κατα τη διάρκεια του εγκλεισμού.

Αγαπηθήκαμε από την αρχή , πιστέψαμε στην δύναμη του ανθρώπου , ακούσαμε προσεκτικά τον γείτονα , σκύψαμε πάνω από την ξεραμένη γαρδένια ..μοναδική ζωντανή ύπαρξη στο μπαλκόνι μας , να την αναστήσουμε , να της δείξουμε πόσο πολύ μετανιώνουμε που δεν την ποτίσαμε αρκετά , που δεν την εκτιμήσαμε όσο της άξιζε.

 

Κοιτάζω γύρω μου , ανθρώπους βιαστικούς , ανθρώπους χαμένους και απεγνωσμένους . 

Δεν τους φτάνει ο χρόνος , δεν τους φτάνει η  μία δουλειά , δεν τους αρκεί η μία γυναίκα , δεν έχουν άλλον αέρα.

Νεκροί κυκλοφορούμε και καμαρώνουμε θαρρείς τα σάββανα μας τα ολοκαίνουργια .

Τα "μετά κοροναιού" , που δεν καταλήξαμε τελικά και πως ακριβώς γράφεται .

 

Και πάνε στο καλό οι αναθεωρήσεις ζωής , γίνανε κομφετί οι διαπιστώσεις θανάτου και μείναμε να σκεφτόμαστε μια κάποια καραντίνα που θα μας άλλαζε τη ζωή  , πολύ ευχαρίστως ναι αλλά τι κρίμα , όχι .

Φυσικά πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω , ασφαλώς η ζωή και συνεχίζεται και βελτιώνεται ,απλώς εμένα μου δημιουργείται η εντύπωση πως οι ζωές μας απλώς πάνε παρακάτω σπρώχνωντας .

Δεν εκμεταλευτήκαμε τίποτα από όσα μπορούσαμε απο αυτή την άσχημη συγκυρία , παρα μόνο το "τικ τοκ"  τώρα που το σκέφτομαι .

 

Πολύ γρήγορα ξεχάσαμε και ακόμη γρηγορότερα επιστρέψαμε ακριβώς εκεί που ήμασταν, μη σου πώ και πιο πίσω .

 

 

 Προσωπικά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο ... Που γλιτώσαμε απο τον κοροναιό αλλά θα πάμε από βλακεία , ή που και απο αυτόν δεν γλιτώσαμε και τη ζωή μας δεν βελτιώσαμε ; 

 

Άστα να βρίσκονται αυτά τα ερωτήματα , κάποτε ίσως απαντήθούν .

Αν βρούμε χρόνο .

 

Χρόνια Πολλά σε Εκείνες που Επέλεξαν ή όχι , να Μην είναι Μαμάδες της Μαρίας Π. Ψαθά

2020-05-09 18:02

Με τις παγκόσμιες ημέρες έχω πολύ κακό προηγούμενο...Δεν μου αρέσουν . 

Τις θεωρώ κοροιδία ..μια θλιβερή υπενθύμιση για ό,τι ιδανικά θα ήταν αυτονόητο.

Αύριο όμως...αύριο είναι μία γιορτή που όσο και να θέλω να προσπεράσω αδυνατώ.

Όχι γιατί είμαι η ίδια μαμά,αυτό το γιορτάζω καθημερινά και με τρόπους πέρα απο την φαντασία αλλά και την κοινή λογική (αρκετά συχνά θα έλεγα).

Γιατί αύριο , κοντά..ανάμεσα σε εκείνες που γιορτάζουν υπάρχουν οι Άλλες.

Εκείνες που δεν γιορτάζουν . Είτε γιατί το επέλεξαν είτε γιατί δεν τις επέλεξε αυτό.

 

Για αυτές τις γυναίκες θέλω να σας γράψω σήμερα.

Υπάρχουν στον κόσμο αυτό , τον φτιαγμένο σε κουτάκια στενάχωρα και υποχρεωτικά κάτι πλάσματα που δεν χωρέσαν . 

Προεξέχει θαρρείς , το "θέλω" τους ή το "δεν θέλω τους".

 

Είναι η γυναίκα που μεγάλωσε σε ένα δύσκολο περιβάλλον , λόγω αυτού θεώρησε και πίστεψε πως δεν θέλει να γίνει μητέρα γιατί δεν είναι σίγουρη αν θα καταφέρει να δώσει στο μωρό της αυτά που του αξίζουν .  Μπράβο σου.

Είναι η γυναίκα που αγαπάει πολύ τον εαυτό της , το σώμα της , την διασκέδαση , δεν θέλει μία μόνιμη σχέση ή μια ισόβια δέσμευση ..και έχοντας γνώθεις εαυτόν αποφάσισε πως η μητρότητα δεν της ταιριάζει .  Δικαίωμα σου .

Είναι η γυναίκα που έκανε λάθος επιλογή συντρόφου και κάθε φορά που έπαιρνε απόφαση να προσπάθήσει να γίνει μητέρα , μια κακή εξέλιξη στη σχέση της της έβαζε φρένο . Όχι ακόμη της έλεγε...ίσως και ποτέ.  Προσπάθησες.

Είναι η γυναίκα που έμεινε έγκυος σε μια τρυφερή ηλικία και χωρίς να αναλύσουμε το πως και το γιατί , αυτό το μωρό δεν ήρθε στον κόσμο.Μα ούτε και κανένα άλλο... Λυπάμαι αλήθεια.

Είναι η γυναίκα που μέχρι τα 50 της πήρε σωρό τα χάπια , έκανε ντουζίνα τις ενέσεις...αλλά ο γυναικολόγος δεν είχε κανένα ευχάριστο νέο να της πεί. Είσαι η ηρωίδα μου.

Είναι η γυναίκα που ξαφνικά απο μια επιπλοκή της υγείας της σε νεαρή ηλικία , έχασε τα όπλα για την μάχη αυτή. Σαγαπάω.

Είναι η γυναίκα που γέρασε να περιμένει μια θετική απάντηση απο κάποιο ορφανοτροφείο . Δεν φταίς..συγγνώμη.

Είναι η γυναίκα που νομίζεις ότι δεν έχει ανάγκη τίποτα , δεν "βασανίστηκε",εκείνη που θα κοιτάξεις απαξιωτικά γιατί "τι ξέρεις εσύ από παιδιά?"..Από παιδιά δεν ξέρει , ξέρει όμως από σκληρές αποφάσεις.

Απο εκείνες που σου στιγματίζουν τη ζωή και επιτρέπουν στους άλλους να σου κολλήσουν μια ταμπέλα της αρεσκείας τους .

Απο παιδιά δεν ξέρουν ..ξέρουν όμως απο μοναξιά και από αγάπη που έχουν αλλά να ..τώρα δεν υπάρχει κάπου να την ακουμπήσουν.

Γιατί οι ταμπέλες σε αυτή την κοινωνία περισσεύουν , όπως επίσης και οι άνθρωποι που έχουν όλες τις απαντήσεις.

 

Ήθελα πολύ να σας μιλήσω για αυτές τις γυναίκες...που δεν γιορτάζουν αύριο και σε κάποιες ίσως να κοστίζει.

Όμως τόσο παλληκαρίσια και έντιμα και ταπεινά πορεύονται στον κόσμο αυτό που δεν δίνουν δικαίωμα σε κανέναν να τις σκεφτεί.Να τις πονέσει.

Σε αυτές τις γυναίκες εγώ θέλω να πω ..Σας αγαπάω , σας εκτιμώ , σας σέβομαι .

Χρόνια σας πολλά.-

 

 

 

 

 

 

Το Μέσον , της Μαρίας Π. Ψαθά

2020-04-29 11:27

Κοίταζε τα πόδια του .

Το ένα πόδι του για την ακρίβεια.

Ε , και το άλλο καλο ήταν αλλά δεν ήταν το πόδι του.

 

Είχε μπεί η άνοιξη. Άνθιζε η καρδιά σου .

Δεκατρείς  μήνες μετά το ατύχημα , πρώτη φορά άγγιζε τις  αμυγδαλιές.

 

Αχ! ήταν μια άνοιξη ξελογιάστρα .

Και εκείνος έτοιμος , αρματωμένος πάλι για το ταξίδι της ζωής .

 

Είχε δίκιο που δεν το ένιωθε πόδι του .

Δεν ήταν .

Ήταν η σχεδία του .

 

Μάρτιος 2020

 

Σε ποια κανονικότητα θέλουμε να γυρίσουμε ; της Μαρίας Π. Ψαθά

2020-04-21 13:07
 
Έχουμε συπληρώσει πάνω απο 40 ημέρες μέτρων , σκληρών μέτρων , πιο σκληρών μέτρων.
 
Σε όλο αυτό το διάστημα μια πληθώρα συναισθημάτων έπαιζε σαν βουβή ταινία σε κάθε ελληνικό σπίτι , σε κάθε άνθρωπο.
 
Φόβος για την υγεία , τι είναι ο κορονοιός , υπάρχει , μήπως είναι τρικ , μήπως μας λένε ψέμματα για να μας ελέγξουν , μήπως το έχω και εγώ , μήπως αρρωστήσει ο πατέρας μου , μήπως το μεταφέρει το παιδί μου ;
 
Άγχος για το Οικονομικό , πολύ βασικό καθώς οι πλειοψηφία των Ελλήνων φυσικά και είναι άνθρωποι που έχουν μάθει να εργάζονται σκληρά , δεν τους έχει χαριστεί το παραμικρό , ωστόσο αυτό το παραμικρό αν τους λείψει θα είναι μεγάλη πληγή για το σπίτι τους.
 
Αβεβαιότητα στις κοινωνικές επαφές , μια ρωγμή ανάμεσα σε φίλους γνωστούς και συγγενείς. Μια καχυποψία έχει στρογγυλοκαθίσει πάνω στα κεφάλια μας και δεν μπορούμε πια να τα γείρουμε με συγκατάβαση .
 
Εχθρότητα , για εκείνους που τηρούν τα μέτρα , για εκείνους που δεν τα τηρούν .Για εκείνους που αρρώστησαν , για εκείνους που δεν αρρώστησαν.Ένας πόλεμος συνείδησεων .
 
Απόγνωση , για όλα τα παραπάνω .Για όλα όσα θα έρθουν και δεν τα γνωρίζουμε .
 
Θυμός , προς πάσα κατεύθυνση και χωρίς απαραίτητη δικαιολογία.
 
Μοναξιά , τόσοι άνθρωποι μόνοι στο δύσκολο αυτό μονοπάτι .Άλλοι τόσοι μαζί μεν , μόνοι δε γιατί όλα αυτά φέρνουν την γκρίνια , τη μιζέρια.Μεγεθύνουν το όποιο άλυτο πρόβλημα.
 
Και ευτυχώς υπήρξε και η άλλη πλευρά.
 
Υπήρξαν οι γείτονες που ήρθαν πιο κοντά , που νοιάστηκε ο ένας για τον άλλον.
 
Υπήρξαν τα παιδιά που έζησαν τόσο πολύ τους γονείς τους , που κοιμόντουσαν με το χαμόγελο ζωγραφισμένο γιατί η μαμά , ο μπαμπάς ήταν εκεί και θα συνέχιζε να είναι και το επόμενο πρωί.
 
Υπήρξαν τα ζευγάρια που ενώθηκαν σαν γροθιά και κατάλαβαν την ματαιότητα των καυγάδων , την ευλογία και την ουσία της αγάπης.
 
 
Υπήρξαν οι γιαγιάδες και οι παπούδες , που κατάλαβαν πόσο πολύ τους έχουμε ανάγκη στη ζωή μας.Στη μετά ζωή μας.
 
Υπήρξαν τραγούδια , γέλια δυνατά , ελπίδα και η παραδοχή πως αν έχουμε την υγεία μας , εμείς και οι άνθρωποι που αγαπάμε όλα γίνονται απο την αρχή και μάλιστα πιο γερά , πιο ουσιαστικά , πιο όμορφα απο πριν.
 
Μας δώθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσουμε όσα κλωτσούσαμε υπεροπτικά τόσα χρόνια..Μια βόλτα στη φύση , το κελάιδισμα των πουλιών , ένα ποτήρι κρύο νερό , μια ανάσα ήλιου στο μπαλκόνι μας.
 
Μετρήσαμε ξανά και ξανά τα χρήματα μας και είδαμε ότι για να ζήσουμε αξιοπρεπώς μα φτάνουν , μας αρκούν .
 
Και τώρα , που σιγά σιγα κοντεύουμε στο ξέφωτο δεν παύω να ανησυχώ.
 
Φοβάμαι πως γρήγορα θα ξεχάσουμε όλα αυτά τα σπουδαία μαθήματα . Πως θα επιστρέψουμε στους κακούς εγωπαθείς εαυτούς μας , που καταδυνάστευε η υπερκατανάλωση , η αχόρταγη πλευρά τους , η αγνωμοσύνη.
 
Οφείλουμε , να σκεφτούμε διπλά και τριπλά πριν ξεχυθούμε και πάλι στην "κανονικότητα".
 
Ποια κανονικότητα θέλουμε ; Ποια μας αξίζει ; Για ποιαν κανονικότητα μείναμε σπίτι , μείναμε μόνοι, μείναμε αντιμέτωποι με ότι αποφεύγαμε τόσο καιρό ;
 
Ας μην πάει στράφι. Μαζί με τον κορονοιό , εύχομαι να διώξουμε ό,τι σαθρό και περιττό κουκούλωνε τόσα χρόνια σαν σκόνη παχιά τις ζωές μας .
Ας ανασάνουμε σωστά και ας μείνουμε ευγνώμονες για μας την ανάσα.
 
Επιστροφή στην κανονικότητα ή ανακάλυψη αυτής ;
 
 

Εχθές με είδε το φεγγάρι , της Μαρίας Π. Ψαθά

2020-04-09 14:23

 

 

Σωπάσανε οι άνθρωποι και επιτέλους ακούγονται τα πουλιά.

Σταμάτησαν τα αμάξια και νιώθεις τον άερα στο πρόσωπο σου καθαρό , κανονικό.γήινο.

Έφυγε το νέφος και ανακαλύψαμε τον ουρανό.

Οι οικογένειες έσμιξαν χωρίς άγχη και χρονοδιαγράμματα.

Ο ήλιος λάμπει χωρίς τεχνητά συννεφάκια να τον κρύβουν.

Η άνοιξη άργησε αλλά ήρθε όπως την άρμοζε.

Οι νύχτες είναι ήσυχες και τα κορμιά αγκαλιάζονται όχι από φόβο , αλλά από αγάπη .

Τα βρίσκει τα ξημερώμα ερωτευμένα και ζεστά , τα απαντά η νύχτα έτοιμα να νιώσουν την ολοκλήρωση.

Άλλαξε ο κόσμος μας θαρρείς.

Μας άλλαξε , αντί να τον αλλάξουμε.

Αιώνες τώρα προσπαθούμε να του επιβληθούμε και εκείνος το έκανε σε μία νύχτα.

Και ότι νομίζαμε πως διαφεντεύαμε τώρα καταννοούμε ότι απλώς μας το επέτρεπε.

 

 

 

1 | 2 | 3 | 4 | 5 >>