Απρίλιος .

Οι αμυγδαλιές μόνες χαίρονται τον ήλιο και την φλυαρία των πουλιών .

Μπορώ τώρα να τα ακούσω γιατί η πόλη είναι ήσυχη..πολύ ήσυχη.

Εκείνη η ησυχία που σου κρυώνει το δέρμα και σε ανατριχιάζει  , ακόμη και αν πέφτει πάνω σου ο ήλιος.

Τι να τον κάνεις τον ήλιο μόνος σου ;

Έχεις ανάγκη την παρέα , να καεί το δέρμα σου να σε αλείψουν χέρια οικεία ενυδατική να γιάνει.

Να φτάσει το μαλάκωμα μέχρι μέσα τα σωθικά σου , να απαλύνει κάθε κοφτερή σκέψη , κάθε τραχιά ανάμνηση.

Μέτρησα τις αγκαλιές που χρωστάω , τα χαμόγελα που πήρα δανεικά και οφείλω να επιστρέψω .

Μέτρησα αγάπη και συγχώρεση ..έχω ανοιχτούς λογαριασμούς.

Έχω ανθρώπους που αγάπησα και ανθρώπους να αγαπήσω , να νοιαστώ.

Έχω την άνοιξη καρφιτσωμένη στη ψυχή μου .

Και όταν θα γίνει καλοκαίρι , μια θάλασσα ανθρώπινη θα πνίξει τη μελαγχολία μας .

Γέλια θα τραντάξουν την σιωπή , θα φοβήσουν τον φόβο τον ίδιο και όλα θα είναι πιο γιορτινά.

Και οι άνθρωποι θα είναι πάντα ευγνώμονες , γιατί η ζωή τους χαρίστηκε .

Τους δόθηκε απλόχερα αυτή η ζωή , η "όχι μοναχική"...ή ίσως όχι , ίσως δεν τους δόθηκε.

Ίσως τόσα χρόνια προσπερνάγαμε αδιάφοροι το μεγαλύτερο δώρο .

Την μεγαλύτερη τύχη . Αυτή του να ζούμε.

Και έτσι μοιραία , για να το εκτιμήσουμε έπρεπε με κάποιο τρόπο , να το χάσουμε , να παλέψουμε .

Να το κερδίσουμε για να το εκτιμήσουμε.

Θα βάλω σε γυάλινη προθήκη της καρδιάς μου αυτές τις μέρες , να τις κοιτάζω βαθειά κάθε που πάω να ξεχάσω .

Θα κρατήσω αγκαλιά τους ανθρώπους μου , χωρίς εγωισμό , χωρίς ντροπή και ψευτοπερηφάνεια.

Και όταν μετά απο πολύ καιρό όλα , μάλλον μπούν σε μια σειρά , θα έχω να λέω για μια άνοιξη που έμοιαζε μεγάλος , ατελείωτος χειμώνας ..

Αλλά οι άνθρωποι πιστέψαν ξανά στην αγάπη και έτσι ο χειμώνας αναγκάστηκε να φύγει ...Εξόριστος για πάντα από τις ψυχές μας.

Έχω την άνοιξη καρφιτσωμένη στην ψυχή μου .

Και έτσι θα περιφέρομαι στη γη , σκορπώντας άνοιξη .

Mεθώντας με το πιθανό .

Aγαπώντας το κανένα δεδομένο μου.

Απρίλιος 2020

Μαρία Π. Ψαθά

Γράφει η δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη

Αν άκουγα εκείνους που με απέτρεπαν να ασχοληθώ με το Taekwondo , δεν θα είχα τώρα έντεκα υπέροχα χρόνια , γεμάτα προπονήσεις ,γέλια , όμορφες στιγμές στο άθλημα της ζωής μου .

Αν άκουγα εκείνους που μου έλεγαν πως στα δεκατρία μου δεν αξίζει να στείλω πουθενά άρθρο γιατί κανένας δεν θα με προσέξει , δεν θα είχα το πρώτο περιοδικό με άρθρο μου σήμερα δίπλα μου .

Αν άκουγα εκείνους που μου έλεγαν πως το πτυχίο μου στους υπολογιστές δεν ανοίγει δρόμους , θα είχα χάσει ένα εφόδιο που τελικά ήταν απαραίτητο για κάθε εργασία στη σημερινή εποχή .

Σε κάθε εργασία που πήγαινα , ήταν το πρώτο εφόδιο που με ρωτούσαν αν έχω .

Αν άκουγα εκείνους που μου έλεγαν να σταματήσω να γράφω , δεν θα είχα ξεκινήσει να αποκτώ χρήματα κάνοντας αυτό πoυ αγαπώ.

Δεν θα είχα γράψει κανένα απο τα άρθρα μου , κανένα απο τα βιβλία μου .

Άκουσε την καρδιά σου , πίστεψε στα όνειρα σου .

Συνέχισε , βεβαίως , να σέβεσαι τους άλλους , μη φτάσεις στο σημείο του άκρατου εγωισμού όπου δεν θα θέλεις να ακούς κανέναν .

Απλώς μην επιτρέπεις να σε ορίζει και να σε αποτρέπει απο τα όνειρα σου .

Η γνώμη του κόσμου μη σε ορίζει...

Ο κόσμος τις περισσότερες φορές είναι κριτής κάθε καλού πράγματος ...

Θυμάσαι εκείνο το ζευγάρι μοντέρνα αθλητικά που ήθελες να αγοράσεις μεν , δεν είχες τα χρήματα δε..?

Θυμάσαι μήπως , εκείνο το εμπορικό που ήθελες οπωσδήποτε να πας και να ξοδέψεις όλο σου τον μισθό ?

Μήπως θυμάσαι , που τσακώθηκες με τον Τάκη γιατί στα γενέθλια σου αρκέστηκε μόνο σε ένα μπουκέτο λουλούδια?

Μήπως σου λείπει η μαμά σου , που τόσες φορές απέφευγες γιατί θα έστηνες τους κολλητούς σου ?

Μένοντας πίσω , πατώντας ένα περίπου pause στη ζωή μας μας δίνεται η δυνατότητα να στραφούμε σε όσα αλήθεια αξίζουν.

Η αλήθεια είναι ότι έχεις αρκετά αθλητικά παπούτσια , το εμπορικό δεν έχει πράγματα του γούστου σου , ο Τάκης στέκεται βράχος δίπλα σου τώρα που εσύ φοβάσαι και η μανούλα σου σαγαπάει τόσο που δεν σου δείχνει τον δικό της φόβο.

Aρχίζεις τώρα να αγαπάς τη θέα από το μπαλκόνι σου ,να θυμώνεις που δεν έκανες περισσότερες βόλτες στα αλσάκι..Να μετανιώνεις που τόσο πολύ πάλευες με τα κιλά σου και δεν έφαγες όσο παγωτό ήθελες εκείνη την ημέρα δίπλα στη θάλασσα...

Διαβάζω αρκετά στάτους ..ως επί το πλείστον χιουμοριστικά αλλά αναρωτιέμαι...υπάρχει άνθρωπος ας πούμε , που δεν του αρέσει το σπίτι του?

Εσύ το έφτιαξες άνθρωπε μου ..για να ηρεμείς , να ξεκουράζεσαι , να χαίρεσαι και να ζείς.

Μέσα στο σπίτι σου ,  όχι γύρω από αυτό !

Διαβάζω για τα παντρεμένα ζευγάρια..που αναγκάζονται (!) να μένουν μαζί 24 ώρες το 24 ωρο....

Είναι ο άνθρωπος σου , η επιλογή του "για πάντα" σου . Μπορεί τον τελευταίο καιρό να μην το βλέπεις...αλλά κάτω από τη μάνα των παιδιών σου και κάτω από τον εργατικό, μόνιμα κουρασμένο μεσήλικα , είναι εκεί.

Η γυναίκα που ερωτεύτηκες , ο άνδρας που αγάπησες.

Έχετε περάσει πιο δύσκολα από αυτό..σωστά? Πιάσε το χέρι του , θα βγείτε μαζί νικητές...

Και τότε όλοι θα ξέρουν , πως είναι ευλογία να μένεις τόσο καιρό με τον άνθρωπο σου..ήρεμος και ολότελα εκεί.

Διαβάζω για τα παιδιά..Έχουν τρελαθεί ,λένε ,μέσα στο σπίτι....Πωωω...δηλαδή , πέρα από όλα τα άλλα έχουμε αποτύχει παταγωδώς ΚΑΙ σαν γονείς.

Ωραία.

Άκου , αυτό το πλάσμα περίπου 1 μέτρο μπόι που τριγυρνάει πέρα δώθε , το βλέπεις? Παιδί σου είναι. Δεν δαγκώνει , δεν απαιτεί.

Αγκαλιασέ το. Απλά αγκάλιασε το και θα του έχεις δώσει το ωραιότερο απόγευμα του κόσμου.

Συγκεντρωθείτε άνθρωποι.

Έχω φτάσει να φοβάμαι περισσότερο εσάς παρά την ίδια την πανδημία.

Μένουμε σπίτι .

Αγαπάμε και προστατεύουμε εμάς και τους αγαπημένους μας .

Θα περάσει.

Η περίοδος που διανύουμε είναι η δυσκολότερη στα χρόνια της νεότερης Ελλάδας.

Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν αόρατο εχθρό , που μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε , σε οποιονδήποτε .

Το μόνο μέτρο προστασίας που μπορούμε να πάρουμε είναι η απομόνωση .

Δεν είναι εύκολο και δυστυχώς για κάποιους συνανθρώπους μας , φαντάζει αδύνατο , ωστόσο εδώ θέλω ουσιαστικά να πώ πόσο υπέροχο είναι τελικά αυτό το μέτρο προστασίας πέρα από την διαφύλαξη της υγείας , της δικής μας και των γύρω μας .

Μένουμε  σπίτι .

Έχουμε 2 μωρά ,ετών 5 και 2 . Η καθημερινότητα μας  γυρίζει γύρω από αυτά τα μικρά ζιζάνια.

Όταν εργαζόμαστε ή τις ημέρες του σχολείου και των δραστηριοτήτων τους όλα γίνονται γρήγορα και με άγχος.

Αυτές τις ημέρες , τα μωρά μου ευχαριστιούνται και εμένα και τον μπαμπάς τους . Είμαστε εδώ . Παίζουμε μαζί , τα καμαρώνουμε ,τρώμε , γελάμε , φωνάζουμε..όλοι μαζί και χωρίς άγχος.

Τα μωρά μου είναι πιο χαμογελαστά , πιο ήρεμα γιατί είμαστε εδώ.Δεν χρειάζεται να πάμε πουθενά .

Καμία υποχρέωση δεν θα μας βγάλει έξω από τη ¨φωλιά "μας.

Έχουμε "επισκεφθεί" μουσεία , βλέπουμε ντοκυμαντέρ - ο μπαμπάς και η μαμά έχουν όλο τον χρόνο να τους εξηγούν τι βλέπουν - τραγουδάμε , κάνουμε το σπίτι 100 φορές άνω-κάτω και άλλες τόσες το ξανά φτιάχνουμε γιατί ..δεν μας πιέζει κανένα  "πρόγραμμα".

Προσωπικά , είμαι ήρεμη πολύ. Κάνω τη γυμναστική μου , το μπάνιο μου , τις δουλειές μου χωρίς άγχος.

Εχθές καθώς ξάπλωσα να κοιμηθώ σκέφτηκα πόσο τέλεια ανθρωπάκια είναι τα μωρά μου. Ναι . Γιατί σε τόσα 24ωρα απομόνωσης ανακαλύπτεις περισσότερα.

Σκέφτηκα πόσο ηλιθίο είναι να μαλώνω για πράγματα που είτε δεν αλλάζουν , είτε αν αλλάξουν θα μου λείψουν .

Είναι μια ευκαιρία.Μεγάλη ευκαιρία . Να γνωριστούμε , να αγαπηθούμε από την αρχή. Να νιώσουμε τι σημαίνει "οικογένεια".

Κρατάμε μακρυά τους παπούδες και τις γιαγιάδες  , όχι γιατί δεν τους αγαπάμε , αλλά επειδή ακριβώς τους αγαπάμε πάρα , πάρα πολύ.

Δεν βγαίνουμε έξω όχι για να μην νοσήσουμε , αλλά γιατί δεν γνωρίζουμε εάν εμείς οι ίδιοι είμαστε φορείς.

Αγκαλιάστε την οικογένεια σας.

Φτιάξτε το σπίτι σας από την αρχή. Αφήστε τα παιδιά να γκρεμίσουν το σπίτι , θυμηθείτε πως ήσασταν εσείς παιδιά !

Ζωγραφίστε , τραγουδήστε , παίξτε τάβλι και άλλα επιτραπέζια.

Ανταλλάξτε αστεία , κρατήστε μια μεγάλη αγκαλιά τον άνθρωπο σας.

Θα περάσει η μπόρα , και όταν περάσει θέλουμε όλοι να είμαστε ακόμη εδώ πιο δυνατοί , πιο σοφοί και πιο δεμένοι από πριν.

Διαβάστε βιβλία , παραμύθια , παίξτε κουκλοθέατρο , μαγειρέψτε όλοι μαζί.

Ναι δεν είναι διακοπές , αλλά μπορούμε να περάσουμε ίσως καλύτερα από τις διακοπές.

Μένουμε σπίτι .

Προστατεύουμε και αγαπάμε περισσότερο εμάς και τους γύρω μας.

Οικογένεια μου , σας αγαπάω .

Συνάνθρωποι μου , σας πιστεύω .

Μένουμε σπίτι και κερδίζουμε .

*Για οποιαδήποτε απόρια σχετικά με τη νόσο καλέστε 1135 Γραμμή Εθνικού Οργανισμού Υγείας.

*Αν έχετε συμπτώματα ίωσης μείνετε σπίτι και  καλέστε στο 1135.

*Απολυμαίνετε/πλένετε  πολύ καλά τα χέρια σας.

*Μην κάνετε άσκοπες μετακινήσεις.

* Τηρήστε με ευλάβεια τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας.