Με έπιασε που λές σήμερα ένα οίστρος και άνοιξα το κουτί με τις αναμνήσεις μου.Παιδικές κυρίως.Ω ναι,απο μικρή είχα το μικρόβιο της αποταμίευσης στιγμών και ανθρώπων.Με βοηθάει σήμερα που σου γράφω.

Βρήκα φωτογραφίες απο εκδρομές ξεχασμένες,βρήκα γράμματα και κάρτες με αφιερώσεις απο τις φιλίες της παιδικής κατασκήνωσης...βρήκα φίλους(τους έψαξα και στο φβ),βρήκα στιγμές γέλιου και στενάχωρους αποχαιρετισμούς..βρήκα σχολικούς βαθμούς και συγκρίσεις...αλλά κυρίως βρήκα εκείνη τη Μαρία.

Το παιδί.Το παιδί μέσα μου.Το παιδί που μεγάλωσε και ξέχασε φίλους&υποσχέσεις.Χαμένη στο τρέξιμο και στο άγχος της καθημερινότητας.Μεγαλώνοντας σε ένα κόσμο που απεχθάνεται οτιδήποτε παιδικό και γνήσιο.Ωριμάζοντας μόνη μου,χωρίς το παιδί μέσα μου.Και αναθεώρησα.

Έβαλα δυνατά τα τραγούδια των παιδικών μου χρόνων,πήρα ένα τηλέφωνο ένα φίλο καρδιακό απο Θεσσαλονίκη..απο εκείνους που όσα καλοκαίρια κι αν περάσουν πάντα σε δένει εκείνη η αταξία που κάνατε μαζί 15 χρόνια πρίν...και ένοιωσα ευλογία.

Ευλογία φίλε μου.Και μια ανακούφιση..που με βρήκα πάλι.Που θυμήθηκα ποια ήμουν και τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω...

Επειδή απέχω τόσο δα απο αυτό που ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα...αποφάσισα να ξαναγίνω 16.

Μάλιστα,16.Έχω δηλαδή μια 5ετία μέσα στο νερό για να γίνω αυτό που θέλω.

Απο εδώ και πέρα,βάζω στόχο μόνο για το τέλειο για μένα.Μακρυά απο προσδοκίες άλλων και μακρυά απο την κακούργα εποχή μας.Θα πορευτώ χέρι χέρι με το παιδί που κουβαλάω και θα γεμίσω κι άλλα κουτιά με αμαμνήσεις..παιδικές ή μη...Έτσι ώστε κάθε φορά που μεγαλώνω απότομα...θα ανοίγω το κουτί μου και θα με επαναφέρω.

Reset στα 16 λοιπόν και βίρα τις άγκυρες...υ.γ ποιός παίζει κουτσό ? ? ? 

Φιλία...από μικρά νομίζω μαθαίνουμε να δενόμαστε με ανθρώπους διαφορετικού dna,οικογενειακής ανατροφής και εμφάνισης ενδεχομένως.Είναι η έμφυτη ανάγκη για δημιουργία περίγυρου,"αγέλης" και οικογένειας.

Οι φίλοι αποτελούν τα επιλεγμένα μέλη της οικογένειας μας.Έχουμε δηλαδή την πολυτέλεια να επιλέξουμε τα χαρακτηριστικά εσωτερικά όσο και εξωτερικά των νέων "συγγενών" μας.Ο καιρός περνάει και εμείς αγαπάμε,πονάμε,τσακωνόμαστε,υπερασπιζόμαστε και φροντίζουμε τους νέους συγγενείς.Είθισται οι σχέσεις να είναι αμφίδρομες.Στο σημερινό κείμενο ομως θα αναφερθώ σε επιλεγμένες "συγγένειες" μονής κατέυθυνσης.

Σε όλες τις μορφές σχέσεων υπάρχει(ευγενικά θέτοντας το) ο ευαισθητοποιημένος και ο ρεαλιστής.Καθώς αρνούμαι να πιστέψω στην εκμετάλευση συναισθημάτων και καταστάσεων,απλά υποθέτω ότι πάντα ο ένας είναι κάπως πιο εξαρτημένος συναισθηματικά απο τον άλλον.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η φιλία δεν έχει ανταπόκριση?Όπως όλα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις πρέπει να υπάρχει ένας πομπός και ένας δέκτης και τούμπαλιν.Η φιλία δεν είναι κούρσα ιπποδρόμου.Είναι πικ νίκ και ουδεμία σχέση έχει με αγώνες.Γι αυτό και τους φίλους ούτε τους κυνηγάς,ούτε αγωνίζεσαι να μείνουν στη ζωή σου.Εσύ είσαι ο εαυτός σου και εκείνοι ο δικός τους.Ούτε επιβάλλεσαι ούτε επιβάλλονται.Συμπορέυεστε.

Υπάρχει πάντα η λυπηρή περίπτωση του ανθρώπου που θα κάνει τα πάντα για να είσαι φίλος του αλλά τίποτα απολύτως για να γίνει εκείνος φίλος δικός σου.Αυτή είναι η φιλία μονής κατεύθυνσης.

Δεν είναι κάτι άγνωστο ή πρωτότυπο.Συμβαίνει συχνά.Καθημερινά δέχεσαι "μηνύματα" απο τους φίλους σου.Είναι στο χέρι σου να τα αξιολογήσεις σωστά και να πράξεις αναλόγως.Έχοντας πάντα στο μυαλό σου ότι δεν επιθυμείς να αδικήσεις κανέναν αλλά ούτε και να αδικείσαι.

Στην σημερινή εποχή που οι σχέσεις των ανθρώπων μεταβάλλονται τόσο γρήγορα,μία φιλία θα έπρεπε να αποτελεί σταθερή αξία στη ζωή σου.Στην αντίθετη περίπτωση δεν χρειάζεσαι ένα τέτοιον "συγγενή".

Σε παροτρύνω λοιπόν σήμερα,να κάνεις μία λίστα.Ναι,λίστα.Λίστα με αυτά που επιθυμείς να εισπράττεις απο τους φίλους σου αλλά και με όσα εσύ θέλεις και νομίζεις ότι πρέπει να προσφέρεις.Μετά θα είναι απλό.Η ζωή είναι μικρή για να περιτριγυρίζεσαι απο τοξικούς ανθρώπους.

Οποιοσδήποτε επιθυμείς να υπάρχεις στη ζωή του σαφώς και θα το δείξεις σαφώς και θα το πείς...αλλά..θα πρέπει και εκείνος να επιθυμεί να υπάρχει στη ζωή σου.

Η φιλία δεν μπορεί και ούτε πρέπει να είναι μονής κατεύθυνσης.Είμαι φίλος σημαίνει ακούω,μοιράζομαι,αποδέχομαι,συμπαραστέκομαι...αλλά κυρίως  φίλος σημαίνει "είμαι εδώ για σένα".

Δεν αδικείς κανέναν με το να ξεκαθαρίσεις τις "επίκτητες συγγένειες σου".Σίγουρα όμως αδικείς τον εαυτό σου αναλώνοντας τον σε ανθρώπους που απλά...δεν είναι εδώ για σένα.

Κάνε πιο εύκολη και πιο χαρούμενη τη ζωή σου.Γεμάτη αποδοχή,ανθρώπους ουσιαστικούς και παρόντες.

Στο εύχομαι !

Βαρετός τίτλος θα μου πείς...τα έχει όμως όλα μέσα.Τον ήχο απο τις ρακέτες,την άμμο της πετσέτας μου,τη μυρωδιά του αντιηλιακού και φυσικά τα γέλια ...των φίλων μου και τα δικά μου..

Παρατηρώ λοιπόν τους ανθρώπους..Σκυθρωποί και το καλοκαίρι.Θαρρείς και μένουν ακόμη σε ένα χειμώνα μακρινό και δικό τους,τόσο δυνατό και ισχυρό που δεν τους επιτρέπει να δουν τα γαλάζια τους..

Άνθρωποι που επινοούν με μανία λόγους για να γκρινιάξουν,άνθρωποι που τινάζουν νευρικά απο πάνω τους κάθε ίχνος ευτυχισμένης και ήρεμης στιγμής.Γιατί άραγε? Ποιά είναι εκείνη η ανώτερη δύναμη που σε έχει πείσει ότι δεν περνάς ποτέ καλά..και κυρίως πότε ακριβώς βεβαιώθηκες ότι η ζωή δεν σε αγαπάει και συνεπώς σε αφήνει να αφήνεσαι στη δυστυχία σου?

Ναι,ξέρω.Θα μου αρχίσεις την κλάψα.Για χίλια δύο πράγματα που δεν πάνε ακριβώς όπως τα ήθελες,για άλλα 657 που δεν έχεις σιγουρευτεί αν τα θέλεις και για 239 μικροπραγματάκια που δεν είναι ακριβώς προτεραιότητα..αλλά σαφώς σε προβληματίζουν!

Αυτό είναι η δυστυχία σου λοιπόν.Έχεις μετατρέψει τη ζωή σου σε αριθμούς.Στιγμές,όνειρα,πιστεύω,άνθρωποι,γκόμενοι,διακοπές...σε όλα επάνω έχεις ένα αριθμημένο post it.

Την πάτησες για τα καλά δηλαδή.Άνθρωποι πολύ μακρυά απο εσένα-ευτυχώς-πεθαίνουν χωρίς νερό αλλά όσο ζούν γελάνε.Άνθρωποι ζούν με αναπηρία και όσο ζούν γελάνε.Άνθρωποι τρώνε από τα συσσίτια του δήμου και ναι,γελάνε..Γιατί νοιώθουν ευλογημένοι στη ζωή αυτή.Γιατί εκτιμούν τα δώρα.Δώρα όπως όραση,αφή,ακοή,γεύση,ένας καλός λόγος,ένα όμορφο πρωινό.

Πράγματα που φυσικά δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς βουτηγμένος στα χιλιάδες ηλίθια προβλήματα σου.Περνάν τα καλοκαίρια,οι χειμώνες,τα φθινόπωρα και εσύ εκεί στη λίστα των φανταστικών σου προβλημάτων.

Αν εσύ επιλέγεις να μήν ζείς,να μην χαίρεσαι και να μην εκτιμάς όλα όσα δεδομένα για σένα,τα πετάς στον σκουπιδοτενεκέ της ευλογίας που λέγεται "ζωή",δε θα στο χαλάσω.

Θα σου ευχηθώ πάντα τέτοια και θα φύγω τρέχοντας για βουτιά γιατί κατακάηκαν οι πατούσες μου τόση ώρα!

Εγώ βλέπεις έχω καλοκαίρι.Όλο τον χρόνο σχεδόν.Και γελάω.Και δεν θυμαμαι αν έχω προβλήματα γιατί ο ήλιος είναι καυτός και η θάλασσα γαλάζια...το σφηνάκι μου τεκίλα και οι φίλοι μου εδώ.

Ζωή όμορφη και ευλογημένη....υ.γ όχι πολύ μακρυά σου ;)