Οι παιδικές οι αναμνήσεις
Με έπιασε που λές σήμερα ένα οίστρος και άνοιξα το κουτί με τις αναμνήσεις μου.Παιδικές κυρίως.Ω ναι,απο μικρή είχα το μικρόβιο της αποταμίευσης στιγμών και ανθρώπων.Με βοηθάει σήμερα που σου γράφω.
Βρήκα φωτογραφίες απο εκδρομές ξεχασμένες,βρήκα γράμματα και κάρτες με αφιερώσεις απο τις φιλίες της παιδικής κατασκήνωσης...βρήκα φίλους(τους έψαξα και στο φβ),βρήκα στιγμές γέλιου και στενάχωρους αποχαιρετισμούς..βρήκα σχολικούς βαθμούς και συγκρίσεις...αλλά κυρίως βρήκα εκείνη τη Μαρία.
Το παιδί.Το παιδί μέσα μου.Το παιδί που μεγάλωσε και ξέχασε φίλους&υποσχέσεις.Χαμένη στο τρέξιμο και στο άγχος της καθημερινότητας.Μεγαλώνοντας σε ένα κόσμο που απεχθάνεται οτιδήποτε παιδικό και γνήσιο.Ωριμάζοντας μόνη μου,χωρίς το παιδί μέσα μου.Και αναθεώρησα.
Έβαλα δυνατά τα τραγούδια των παιδικών μου χρόνων,πήρα ένα τηλέφωνο ένα φίλο καρδιακό απο Θεσσαλονίκη..απο εκείνους που όσα καλοκαίρια κι αν περάσουν πάντα σε δένει εκείνη η αταξία που κάνατε μαζί 15 χρόνια πρίν...και ένοιωσα ευλογία.
Ευλογία φίλε μου.Και μια ανακούφιση..που με βρήκα πάλι.Που θυμήθηκα ποια ήμουν και τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω...
Επειδή απέχω τόσο δα απο αυτό που ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα...αποφάσισα να ξαναγίνω 16.
Μάλιστα,16.Έχω δηλαδή μια 5ετία μέσα στο νερό για να γίνω αυτό που θέλω.
Απο εδώ και πέρα,βάζω στόχο μόνο για το τέλειο για μένα.Μακρυά απο προσδοκίες άλλων και μακρυά απο την κακούργα εποχή μας.Θα πορευτώ χέρι χέρι με το παιδί που κουβαλάω και θα γεμίσω κι άλλα κουτιά με αμαμνήσεις..παιδικές ή μη...Έτσι ώστε κάθε φορά που μεγαλώνω απότομα...θα ανοίγω το κουτί μου και θα με επαναφέρω.
Reset στα 16 λοιπόν και βίρα τις άγκυρες...υ.γ ποιός παίζει κουτσό ? ? ?