Την έχεις ζήσει την σκηνή.Την ξέρεις απο έξω και ανακατώτα.Γυρνάτε απο τη δουλειά,τρώτε,σηκώνεται εκείνος απο το τραπέζι,μαζεύεις εσύ μόνη σου τα πιάτα,κάνετε και οι δύο ντούς,πρώτα όμως εκείνος γιατί είναι πολύ κουρασμένος..Δεν μιλάς,είσαι χαλαρή και άνετη μέσα στην 2η ημερήσια αλλαγή ιδιοτήτας σου.Νοικοκυρά.Είσαι και λίγο πτώμα απο τη δουλειά..αλλά όχι είσαι οκ.Δεν θα μιλήσεις.Άστον να κάνει εκείνος πρώτος..θα μπώ εγώ με την ησυχία μου.

Και μπαίνεις.Και το μπάνιο είναι τόσο μούσκεμα που δεν χρειάζεται καν να μπείς στην μπανιέρα.Και το αφρόλουτρο πεταμένο να ρέει και το σφουγγάρι μέσα στη μέση της μπανιέρας και στην επόμενη περιστροφή του κεφαλιού...είναι εκεί..το καπάκι της λεκάνης.Αυτό.Είναι εκεί και δεν είναι σηκωμένο.Ε,όχι!Ως εδώ έκανες υπομονή.Βγαίνεις με σλάλομ απο το μπάνιο και αρχίζεις τις στριγγλιές που συνοδεύονται απο όλη τη λίστα με αυτά που κάνει ή δεν κάνει και σε εκνευρίζουν.

Σου είναι οικεία η σκηνή.Στο πα απο την αρχή. Σε αυτό το ταπεινό κείμενο σήμερα θα σου αποδείξω πόσο εκείνος δεν φταίει,πόσο υπεύθυνη είσαι εσύ για την τροπή της κάθε κατάστασης και πώς τελικά δεν έγινε και τίποτε αν το καπάκι της λεκάνης δεν σηκωθεί ποτέ.

Οι άντρες είναι προγραμματισμένοι βάσει dna,μάλιστα βάσει dna, να προσανατολίζονται σε θέματα όπως,εύρεση εργασίας,εξασφάλιση εσόδων,προστασία κλπ. Οι γυναίκες πάλι είμαστε προγραματισμένες με προσανατολισμό στα οικοκυρικά που τόσο σνόμπαρες μικρή και στα οικιακά.Με απλά λόγια,το ότι ένας άντρας πλένει πιάτα ενώ η γυναίκα του είναι δντρια πολυεθνικής και φέρνει εισόδημα εκείνη στο σπίτι,είναι τελείως παραφύση και για τους δύο.

Συνεπώς,όταν ένας άντρας δεν σηκώνει τα πιάτα απο το τραπέζι,δεν προσέχει την ώρα που κάνει μπάνιο και δεν σηκώνει το καπάκι της λεκάνης κ.α.π δεν το κάνει επίτηδες,αλλά πηγαία.Θεωρεί εντελώς φυσιολογικό να τα κάνεις εσύ.Γιατί εσύ είσαι η κυρία του σπιτιού,η νοικοκυρά και η αρχόντισσα.Ωραία μέχρι εδώ?Ωραία.Τώρα απο την άλλη πλευρά,θα μου πείς ότι εσύ σαν το Βέγγο τρέχεις ολημερίς και είναι απαράδεκτο να μην σε βοηθάει και να τα κάνει και πιο χάλια απο πριν...Ναι αλλά.όταν ζήτησες ισότητα ο άντρας τι σου είπε? Δέχομαι να γίνεις ίση εσύ με εμένα,όχι εγώ με εσένα.Γιατί εγώ κυρά μου πιάτα δεν πλένω,ποδίτσα δεν φοράω!Ψέμματα? 

Τώρα που μέσες άκρες έπιασες το νόημα,θέλω να κάνεις μία ερώτηση στον εαυτό σου: "Θέλω να έχω δίκιο ή να είμαι ευτυχισμένη?" Και τα δύο αποκλείεται να συνυπάρξουν.Όχι γιατί είμαστε διαφορετικοί,άντρες και γυναίκες.Αλλά γιατί είμαστε αλλιώς προγραματισμένοι.Άρα,τώρα που ξέρεις ότι το καπάκι της λεκάνης δεν μένει κατεβασμένο επειδή σε αγνοεί επιδηκτικά...πώς νοιώθεις?Έχει τόση σημασία?Φυσικά και όχι.

Σε ένα ζευγάρι , μια συμβίωση,έναν γάμο τα ουσιαστικά δεν φαίνονται ,ούτε και αγγίζονται.Πάρε απόφαση ότι θα καθαρίζεις κάθε φορά το μπάνιο,θα κάνει πάντα πρώτος ντούς και πότε πότε θα ξεχνάει το καπάκι κατεβασμένο.Αλλα στον αντίποδα θα έχεις πάντα τον άνθρωπο σου.στήριγμα σε κάθε τι,να φτιάχνετε όμορφες αναμνήσεις και να μεγαλώνετε μαζί..Τι πιο όμορφο απο αυτό?

Σταμάτα να γκρινιάζεις λοιπόν,γιατί φταίς σαν γυναίκα και εσύ.Δίκιο δεν θα βρείς αλλά σου υπόσχομαι παντοτινή ευτυχία & ηρεμία;)

Σήμερα,εν έτει 2014 ο κόσμος που ζούμε είοναι ένας κόσμος γεμάτος προσδοκίες,θέλω,στόχους και ωράρια όχι απαραίτητα με τη δική μας συνέναιση.

Ο καταναλωτισμός έχει φτάσει στα επίπεδα εκείνα που για να μπορείς να ακολουθείς την όποια μόδα και να μην φορτωθείς πέρα απο τα κατοχικά σύνδρομα της μάνας σου,και τα δικά σου πρέπει να δουλεύεις.Πολύ.Ασταμάτητα.Ανελέητα.Αβάδιστα,αγόγγυστα και αβίαστα ..που λέν και οι  ροζ διαφημίσεις.

Είσαι λοιπόν εσύ,στην πιο δημιουργική σου ηλικία να ισσοροπείς ανάμεσα σε 12ωρα δουλειάς,κοινωνικές επαφές,σχέση,παιδιά ενδεχομένως,σπίτι και όοολα αυτά με 6ωρο ύπνο για τους τυχερούς.Η ερώτηση που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου είναι η εξής: είμαι ευτυχισμένη/ος? Μην απαντήσεις.Ξέρω.

Δεν είσαι.Γιατί ακόμη κι αν είσαι δεν προλαβαίνεις να το αντιληφθείς.Χαμένος μέσα στο άγχος για την δουλειά και την επιβίωση περνάν οι στιγμές καπνός.Και για σένα είναι ακόμη και οι διακοπές μία ακόμη διεκπεραίωση με επιτυχία.Το καλό είναι ότι η λέξη ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ είναι μία μαγική λέξη,ενταγμένη τόσο στο λεξικό μας όσο και στη συνείδηση μας.Απλά πρέπει να την θυμηθούμε και να την θέσουμε σε λειτουργία.Το κακό είναι ότι ναι,πρέπει κάποιον/κάτι να ρίξεις σε 2η μοίρα.

Θυμίσου όμως ότι,τα πάντα στη ζωή λειτουργούν βάσει ιεραρχίας.Έτσι ήταν και θα είναι.Εσύ λοιπόν καλείσαι πριν βγείς στη σύνταξη να ζήσεις σωστά τα χρόνια της ζωής σου.Δίνοντας βαρύτητα σε αυτά που εσένα ευχαριστούν.Η δουλειά θα είναι πάντα ένα αναγκαίο κακό αλλά..μήπως ευθυνεσαι λίγο..τόσο δα που σου τρώει τόση ενέργεια ψυχική και σωματική?

Η λύση είναι γραμμένη παραπάνω.Προτεραιότητες.Μάντεψε σήμερα έχεις εργασία για το σπίτι!!

Σε ένα λευκό χαρτί σημείωσε τα πράγματα που μετρούν στη ζωή σου με τυχαία σειρά.Οικογένεια,φίλοι,σκυλί,δουλειά κτλ. Ακρβώς δίπλα απο κάθε τι θέλω να γράψεις 3 θετικά συναίσθηματα που σου προκαλούν και 3 αρνητικά. Εν συνεχεία θέλω σε ένα άλλο λευκό χαρτί να συγκεντρώσεις όλα εκείνα που θα ήθελες να κάνεις παραπάνω για την κάθε κατηγορία. Έγινε! Τώρα με τα 2 χαρτιά σου δίπλα δίπλα και τη ζυγαριά μέσα σου αρίθμησε τις προτεραιότητες σου βάσει των θετικών συναισθημάτων που υπερτερούν στο κάθε ένα.Έχεις τη λίστα προτεραιοτήτων σου έτοιμη!Προσωπικά την έχω στην ατζέντα μου,πρέπει να μου θυμίζω ότι η ζωή είναι γεμάτη όμορφες στιγμές και κάποιες υποχρεώσεις.

Αυτό που θα επιτύχεις αρχικά είναι η δική σου ανακούφιση.Θα έχει ξεθολώσει το τοπίο σου.Έχεις τη λίστα σου , την προσωπική σου δεύσμευση απέναντι στον εαυτό σου για καλύτερη ποιότητα ζωής.

Όσον αφορά τον τομέα εργασία.Πίστεψε με οι περισσότεροι απο εμάς θα ήθελαν να κάνουν κάποια άλλη δουλειά.Αυτό συμβαίνει γιατί και εκεί στην προσπάθεια μας να παράγουμε περισσότερο,να επικροτηθούμε περισσότερο,να βγάλουμε περισσότερα..χάνουμε τον μπούσουλα.

Αρχικά θέλω να ξαναβιώσεις όλα τα θετικά συναισθήματα που μπορούν να πηγάζουν απο την εργασία σου.Δηλαδή,μπορεί να εξυπηρετείς κόσμο και να χαίρεσαι όταν φεύγουν ευχαριστημένοι π.χ Έτσι προσανατολίζεσαι στο "θετικό".Μετέπειτα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι η δουλειά σου είναι ο τρόπος που βγάζεις τα προς το ζην.Δεν είναι ο προσδιορισμός σου,δεν είναι η ζωή σου.Αυτό είναι εύκολο εάν θυμηθείς πόσες στιγμές σου ΔΕΝ χάρηκες εξαιτίας του εργασιακού φόρτου.Η δουλειά είναι 8ωρη,άντε 10ωρη και με τίποτα..μα με τίποτα δεν πρέπει να εισβάλλει στο σπίτι σου.Σχόλασες? Τέλεια!!! Κλειδώνεις,έφυγες.Σταματάς κάθε σκέψη.Αφιερώνεσαι στην υπόλοιπη μέρα σου.Η δουλειά θα ξεκινήσει πάλι αύριο!Βγαίνεις για ποτό?Συζήτα θέματα που σε ενδιαφέρουν..όχι θέματα που σε αγχώνουν όπως(μάντεψε) η δουλειά! Μην μπερδεύεις τις στιγμές,μην φορτώνεις άδικα το μυαλό σου αλλά και το μυαλό των άλλων.

Εάν πάλι στην παραπάνω λίστα δεν υπάρχει κάτι εξαιρετικά θετικό ως προς τη δουλειά σου..έχω και εκεί τη λύση.Αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού.Ναι.Σε όποια ηλικία.Η υπογράφουσα μετά απο περίπου 10 χρόνια στις πωλήσεις έφυγε.Λούης.Προτιμώ να είμαι ευτυχισμένη και με λιγότερα εισοδήματα παρά δυστυχής με φουσκωμένο λογαριασμό.Προτεραιότητες ;)

Για αυτό το θέμα θα σου μιλήσω σε άλλο post.Κλείνοντας θέλω πραγματικά να κάνεις τη λίστα σου.Προσοχή!Να είσαι δίκαιη απέναντι στον εαυτό σου.

Η ζωή πραγματικά δεν είναι αγώνας δρόμου.Είναι περίπατος.Κοίτα γύρω σου.Είναι κρίμα να προσπερνάς τις ομορφιές ... ;)

Με αφορμή ένα email που έλαβα απο την "Rozalie",στο οποίο μου μιλάει για τα 32 της χρόνια,την επιθυμία της να κάνει οικογένεια,το άγχος να κάνει παιδί και το πόσο αταίριαστη νοιώθει δίπλα στις ήδη παντρεμένες φίλες της..αυτό το αρθρο αφιερώνεται στις απανταχού άτεκνες,ελεύθερες,ανύπαντρες,άνω των 30 ;)

Αρχικά να βγάλω τη σκούφια μου..καθότι τα κλείσαμε(με φαντασμαγορικό τρόπο)τα 30..Έπειτα θέλω λίγο να πάμε μαζί πίσω..πολύ πίσω..όταν οι γυναίκες στα 24 θεωρουνταν "γεροντοκόρες" και όταν ο γάμος ήταν το εισητήριο για την συνέχιση της "καλής" ζωής..Καλή ζωή τότε,σήμαινε αποδοχή,έναν κουβαλητή άντρα,μια γυναίκα πλήρως εκπαιδευμένη στην σταυροβελονιά και 2-3 κουτσούβελα να χει να κυνηγάει.Κάπως,κάπου τότε ένα νέο κίνημα ξεκινούσε..εκείνο της απελευθέρωσης των γυναικών...Σημειώνω ότι σε προηγούμενο άρθρο μου αναφέρομαι εκτενέστερα στις καταστροφικές συνέπειες αυτού του κινήματος..εδώ όμως θα εστιάσω στην -μη πλήρη εφαρμογή του.

Οι γυναίκες λοιπόν,εκτός απο τα σουτιέν μας κάψαμε την καριέρα μάνας-δούλας-κυράς και σπινιάραμε πάνω στα 12ποντα κυνηγώντας την αυτοπραγμάτωση μέσα απο την καριέρα..ή μήπως όχι?

Η γυναίκα φίλη μου,ήταν είναι και θα είναι ένα πλάσμα πολύ δυναμικό εκ φύσεως που πάντα όμως θα επιθυμεί και θα κυνηγά την ολοκληρωση μέσω της δημιουργίας οικογένειας.Και δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό σε αυτό.

Το πρόβλημα έρχεται όταν έχεις μεγαλώσει τόσο ώστε να διαπιστώσεις ότι όσο εσύ έκανες καριέρα,μία άλλη γινόταν μητέρα,σύζυγος..ολόκληρη.Τι κάνεις?Αρχίζεις να διασχίζεις τη Μεσογείων ουρλιάζοντας και μοιράζοντας πίτες μαζί με το τηλέφωνο σου σαν άλλη Ματίνα Μανταρινάκη? Ή μήπως αφήνεις αγγελίες σε όλα τα μπάρ της περιοχής?Ενναλακτικά,κατεβάζεις τα 5κιλα παγωτά σαν στραγάλια και καταλήγεις να μισείς...τους άνδρες,την κακούργα κοινωνία,την κακή σου τύχη και φυσικά το βιολογικό σου ρολόι.

Χαλάρωσε.Ο γάμος , σαν άλλη ταμπέλα, δεν ήταν ποτέ προσωπικός προσδιορισμός.Ο γάμος είναι ένωση,όχι συνεταιρισμός και η δημιουργία οικογένειας θα είναι μεν η καλύτερη καριέρα της ζωής σου αλλά και η πιο δύσκολη.Οι άνδρες δεν χάθηκαν αλλά κυρίως...αυτός ο Ένας δεν έχει βρεθεί ακόμη.Το σκέφτεσαι?

Είσαι συνεπώς πολύ νέα ακόμη για να αγχώνεσαι.Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική.Αυτή είναι η μαγεία! Προτείνω να ζήσεις τα υπέροχα χρόνια σου ζωηρά..να παίξεις με τα μωρά των φίλων σου και να χαμογελάσεις με νόημα γιατί εσύ κοιμάσαι ακόμη σε 8ωρα.Σταμάτα να "επιτίθεσαι" σε κάθε κακομοίρη που θέλει απλώς να σε γνωρίσει και ξόδεψε τον μηνιαίο σου προυπολογισμό σε σέξυ εσώρουχα και εκδρομές αντί για γάλατα και πεθερόπληκτα τραπεζώματα.

Η ζωή δεν μπαίνει σε κουτάκια,μπαίνει όμως σε σειρά απο μόνη της.

Απόλαυσε τη διαδρομή και εμπιστεύσου τον "οδηγό".Εκείνος ξέρει που θα κάνει στάση..και ίσως στάθμευση ;)

υ.γ Rozalie,σε ευχαριστώ.-