Τα εφηβικά μου καλοκαίρια διέπονταν απο μία σοφία.Ήξερα εκ προιμίου ότι η αγάπες θα φύγουν τόσο εύκολα όσο τα μαύρισμα μου χωρίς self tan.Επίσης ήξερα ότι το μεθυστικό σπιλτς σπλάτς των κυμάτων κάλυπτε οποιαδήποτε παραφωνία του αταίριαστού πλην ερωτευμένου ζευγαριού που περνοδιάβαινε τα στενοσόκακα ή ακόμη καλύτερα τις παιδικές χαρές.

Γι αυτό και όλοι μου-μα όλοι μου-ανεξαιρέτως οι καλοκαιρινοί έρωτες αντί για δακρύβεχτο αποχαιρετισμό λάμβαναν όλοι το ίδιο ραβασάκι.Ήταν το τραγούδι του Μιχ.Ρακιντζή "Δεν τελειώνει μια αγάπη τόσο απλά"...Δακρύβεχτο και αυτό θα μου πείς αλλά κάπως έπρεπε να χρυσώσω το χάπι.

Διότι δεν είχα καμία ανάγκη ή διάθεση ή σκοπό να τους ξαναδώ.Άσε που συνήθως έμεναν στην άλλη άκρη της Ελλάδος.Αυτά βέβαια στα σοφά εφηβικά μου χρόνια.

Τι γίνεται μεγαλώνοντας?Όταν είναι τέτοιος ο καημός της σχέσης που θέλεις σώνει και καλά να την πάρεις μαζί σου στη βαλίτσα σου,αντί για κοχύλι ας πούμε..? Δράμα και οδυρμός. Διότι επιστημονικά τεκμηριωμένο είναι ότι το καλοκαίρι ερωτευόμαστε παθιάρικα σου λέει.

Κάτι η χαλαρώτις των διακοπών,κάτι τα αρώματα,κάτι οι τεκίλες ε, δεν θέλει και πολύ να σου γίνει εμμονή ο γάμος άρτι αφηχθείς στην πόλη αβεκ συγγενολόι και τους φίλους να χειροκροτούν το τρελά ερωτευμένο ζευγάρι που γνωρίστηκε στο νησί και ω,τα πουλάκια μου δεν κρατιούνται.

Σύνελθε λίγο.Πιές καφέ,κάνε ένα τσιγάρο,άλλαξε θέση στα έπιπλα...κάτι! Οι καλοκαιρινοί έρωτες εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων αποτελούν κομμάτι των διακοπών.Επειδή όμως ώς άλλα παρεώ δεν χωράνε στη βαλίτσα σου τα παίρνεις στον τόπο αναψυχής.Μα θα μου πείς...τον ερωτεύτηκα..Και πάλι σύνελθε θα σου πώ..διότι..ερωτευτηκες την εντελώς χαλαρή και παρείστικη και ενδεχομένως τραγικά ρομαντική πλευρά ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζεις.Δεν ήσασταν κάτω απο την πίεση της καθημερινότητας,δεν γνωριστήκατε μέσω κοινών φίλων..δεν ξέρεις καλά καλά αν όντως είναι μόνος του ή απλά είπε να ξεσκάσει αλλάζοντας παρτενέρ.

Θα σου πώ όμως και το άλλο,το καθησυχαστικό.Εάν ο καλοκαιρινός ο έρωτας είναι να κρατήσει.Θα κρατήσει.Όπως και οι έρωτες κάθε εποχής.Δεν χρειάζεται να τρώς τα νύχια σου ή να ξεψαλιδωνεις τα μαλλιά σου περιμένοντας τηλέφωνο.Μπορείς σαφώς να κάνεις μία κρούση αλλά ως εκεί.

Εάν θέλει και είναι να είστε μαζί ο κόσμος τούμπα να ρθει θα βγάλετε και τα Χριστούγεννα παρέα.Και αφού όλα στον κόσμο τούτα διέπονται απο μια σοφία,τραγικά εκνευριστική αν με ρωτάς,σου προτείνω να καθίσεις αναπαυτικά στον καναπέ σου.

Να κάνεις τις νέες αρχές σου και να πάρεις τις νέες δεσμέυσεις σου,όπως οφείλει κάθε άνθρωπος γυρνώντας απο διακοπές.Ό έρωτας δεν βρίσκεται μόνο το καλοκαίρι και κυρίως δεν φοράει μαγιώ μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει.

Βάλε στο μυαλο σου ότι σε συνεπήρε το "πακέτο" των διακοπών σου και ουχί! πώς ερωτεύτηκες σφόδρα τον ψηλό-πίναμε μαζί-δεν ξέρω το επίθετο του.

Το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται απο ανεμελιά,σκανδαλιές άντε και καμιά γνωριμία.Και ναι,όπως σου είπα εάν είναι να κρατήσει θα κρατήσει.

Μη σκάς και κυρίως μην χάνεις τον Σεπτέμβρη σου..με ότι αυτό συνεπάγεται ;)

Έλαβα ένα μήνυμα περίεργο..Ή μάλλον όχι εντελώς περίεργο.Βασίστηκε στο άρθρο με θέμα "Αγαπάω και πονάω ή για όλα φταίει το γκαζόν" και μέσες άκρες η ερώτηση είχε να κάνει με τον βαθμό μέτρησης της αγάπης και τα μη ευδιάκριτα όρια.

Απαντώ,καθώς νομίζω και σκέφτομαι. Η αγάπη δεν μετριέται.Και αυτό σαν αρχή βαθειά ριζωμένη στο μυαλό μας,είναι μια καλή αρχή.

Η αγάπη,και όχι τόσο ο έρωτας,είναι συναίσθημα βαθύ αγνό και ανεξάντλητο.Το πώς επιλέγει ο καθένας να το βιώνει είναι αλλουνού παπά ευαγγγέλιο,'οχι απαραίτητα ορθόδοξο.

Αγαπάς λοιπόν, έχεις αναρωτηθει τι αγαπάς ή ακόμη χειρότερα ποιον αγαπάς? Θα μου πείς "καλά,είμαι αννισόροπος..?Δεν ξέρω ποιον αγαπάω..?"Αμ δεν ξέρεις. Και εξηγούμαι. Οι άνθρωποι υποκινούμαστε βάσει αναγκών. Πολύ συχνά δε,ωραιοποιούμε καταστάσεις και ανθρώπους υποκινούμενοι απο αυτές τις ανάγκες.

Εξιδανικευουμε δηλαδή μια συγκυρία που ενδεχομένως δεν είναι η σωστή για εμάς ή καλύτερα δεν θα έχει τα αποτελέσματα και την έκβαση που εμείς επιθυμούμε. Δεν είναι λάθος. Τίποτα απολύτως δεν είναι λάθος,απο τη στιγμή που μαθαίνουμε μέσα απο αυτό και γινόμαστε καλύτεροι απέναντι σε εμάς.Πιο δεκτικοί στα θέλω μας και ίσως πιο κάθετοι.Αλλά πάντα με σεβασμό και αγάπη στον εαυτό μας και κατ επέκτασην στον περίγυρο μας.

Συνεπώς,είναι μεγάλη παγίδα η λέξη "ανάγκη".Και ως πηγή συναισθημάτων και προσδιορισμών πολύ τακτικά μας ωθεί σε συμπεράσματα ακραία και επίπονα.Γιατί..απλά..όταν αγαπάς κάποια/ον τον δέχεσαι όπως είναι και τον αγαπάς όπως είναι.Είσαι σε θέση να γνωρίζεις και να παρατηρείς τις αδυναμίες του και φυσικά έχεις προεξοφλήσει την άνευ όρων αποδοχή.Αυτό είναι η αγάπη.Και δεν έχει μονάδα μέτρησης.

Οτιδήποτε άλλο,το οποίο μας πληγώνει και μας στεναχωρεί είναι ένα είδος καπρίτσιου και μια βεβιασμένη ανάγκη.Διότι αγαπάω σημαίνει "δέχομαι".

Και φυσικά εάν ο άνθρωπος σου είναι π.χ γυναικάς ή δεν θυμάται τα γενέθλια σου ή δεν σου κάνει κοπλιμέντα και εσύ υποφέρεις και κουράζεσαι,δεν σημαίνει ούτε ότι δεν σε αγαπάει ούτε ότι εσύ αγάπησες λάθος άνθρωπο.Διότι εφόσον τον αγαπάς  , αυτά θα έπρεπε να είναι παιχνιδάκι στα χέρια σου.

Μήπως πρέπει μέσα σου να ψάξεις τις απαντήσεις στα αρχικά ερωτημάτα? Τι και ποιον? Και τέλος κάτι πιο επίπονο...Έχεις αγαπήσει?

Γελάς μάλλον ή με βρίζεις.Κι όμως.Η αγάπη δεν δημιουργήθηκε ούτε για να μας πληγώνει ούτε για να την πληγώνουμε.Είναι ότι πιο αγνό και όμορφο θα βιώσει ένα ανθρώπινο ον ποτέ του.Αρκεί να το δεί,να το αναγνωρίσει και να το σεβαστεί.

Τα όρια σου τα γνωρίζεις μόνο εσύ.Ούτε οι κολλητοί σου,ούτε οι γονείς,ούτε τα sites συμβουλών και προσωπικών αναζητήσεων.Τα όρια είναι δικά σου,ο σεβασμός στον εαυτό σου δικός σου και αυτός και όλα μα όλα τα συναισθήματα που βιώνεις,δικά σου και αυτά.

Μην μπερδεύεσαι και μην χάνεσαι στην μετάφραση. Αγαπάμε , χωρίς να περιμένουμε αννταπόκριση.Αγαπάμε χωρίς να μετράμε.Αγαπάμε γιατί θέλουμε και νοιώθουμε.  

Πάντα όμως αγαπάμε εμάς λίγο περισσότερο,μας σεβόμαστε λίγο περισσότερο και φυσικά κάνουμε τα όρια μας ευδιάκριτα στους άλλους.

Θυμίσου ότι εάν κάποιος εκμεταλευτεί τα συναισθήματα μας δεν ευθυνεται εκείνος.Έχουμε αφήσει εμείς μια χαραμάδα ανοικτή,Κλείσε λοιπόν τις χαραμάδες,αγάπησε τον εαυτό σου,ταξιμόμησε τα συναισθήματα σου αλλά και τους ανθρώπους που τα διεκδικούν.

Πάνω απο όλα η αγάπη είναι ζωή.Και εσύ αξίζεις την καλύτερη,την πιο ευτυχισμένη,την πιο δική σου .

Όλα ξεκινάνε με ένα χαμόγελο που υποννοεί έρωτα. Με μία κίνηση που σε ανατριχιάζει και αναρωτιέσαι αυτοστιγμή αν Αυτός ο ανατριχιαστικός περίπου τύπος είναι ο πρίγκιπας που πάντα περίμενες.Περνάνε από μπροστά σου και τα 32 χρόνια που κανάκευες τον εαυτό σου,τον φρόντιζες,τον ίδρωνες στα γυμναστήρια,του ανέβαζες τη μυωπία με ανάγνωση(μη είσαι και τελείως αμόρφωτη πια),τον τάραζες στις καυτές λαδιές και στις πιρουέτες με τη σφουγγαρίστρα(..και νοικοκυρά),τον χτένιζες και του πιπίλαγες τα ώτα με ότι μπούρδα διαβάζουμε στα παραμύθια.

Το χεις? Και συνεχίζω.

Αφού πάρεις την απάντηση , η οποία τυγχάνει να είναι πάντα θετική «Αυτός,αυτός είναι..ο άντρας των ονείρων μου,ο Δον Κιχώτης,ο Καβαλάρης με το δίκυκλο(ένεκα κρίσης)» , αρχίζεις τα λάθη , ΣΟΥ.

Ξαφνικά από πονηρό θυληκό κατεργάρα γυναίκα,καταλήγεις με 4 χέρια και 6 πόδια. Γιατί? Ο άντρας των ονείρων σου είναι παραδοσιακός . Θέλει πουκάμισο κολαριστό,μαμαδίσια τσάκιση στο παντελόνι,παστίτσιο,καφέ με λίγο γάλα όχι πολύ παγωμένο και σεξ ταυτόχρονα. Μην γελάς . Μπορείς . Μπορείς , όπως μπορούσαν οι μανάδες μας,οι γιαγιάδες μας κλπ.

Και θες,έλα μεταξύ μας είμαστε..θές.  Θέλεις . Ανταμοίβεσαι κάθε φορά που κουρνιάζεις στο στήθος του και εκείνος ροχαλίζει τρυφερά μέσα στο αυτί σου για να τον νοιώθεις δίπλα σου. Κάθε φορά που ρεύεται με ευχαρίστηση σα γαιδούρι μπροστά σου.Ανταμοίβεσαι σε κάθε βλέμμα γυναικείο που ποθεί να δαμαστεί από τον Καβαλάρη σου και εκείνος με  ένοχο βλέμμα και ιδρωμένο μουστάκι κοιτάζει εσένα.Γιατί ΕΣΥ είσαι η γυναίκα του.

Και κάνεις υπομονή . Γιατί έχεις ερωτευτεί , γιατί σκέφτεσαι ότι στα 32 σου πόσες ευκαιρίες θα έχεις ακόμη?Γιατί η αγκαλιά του σου φαντάζει το μέρος που έπρεπε να είσαι εξαρχής.

Γιατί κανείς δεν φιλάει με τόσο πάθος και κυρίως..γιατί καμία δεν θα τον αγαπήσει όπως εσύ. Ας αποκαλυφθούμε κυρίες μου . Εγωισμός είναι η απάντηση σε όλα .

Αγαπάμε εγωιστικά,γινόμαστε καλύτερες εγωιστικά,το παλεύουμε εγωιστικά,το θέλουμε εγωιστικά και εντελώς εγωιστικά το παρατάμε. 

Συνεπώς,πέρα απο κάθε χιουμοριστική προσέγγιση η ευθύνη βαραίνει κατά πολύ μεγάλος μέρος εμάς.Όταν εξ αρχής δεν θέτεις κάνενα όρο,αποδέχεσαι και δέχεσαι χωρίς να εξετάζεις καμία παράμτετρο χωρίς να σε ρωτάς,χωρίς να υπολογίζεις εάν τελικά αυτό είναι που θέλεις,φταίς.

Δεν φταίει ούτε η κακούργα κοινωνία,ούτε τα ένσημα που δεν σου κολλάνε,ούτε εκείνος που απλά είναι ο εαυτός του. Οι άνθρωποι επιλέγουμε την πλευρά του εαυτού μας που θέτουμε σε λειτουργία κάθε φορά,κι αυτό είναι το σφάλμα μας.

Διότι την ίδια στιγμή που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει να λειτουργήσουμε την πλευρά "ανοχή" ταυτόχρονα ζητάμε τα ρέστα και την καταδίκη μη σου πώ,του αθρώπου μας που δεν είδε ότι έχουμε και την πλευρά "θέλω".

Ε,δεν κάνουμε δουλεια έτσι. Όπως υπέυθυνος είσαι για τις ερωτικές σου επιλογές άλλο τόσο και παραπάνω υπέυθυνος είσαι για να υποστηρίξεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτές.Δεν φταίει κάνένα αρσενικό που εσύ έγινες νοικοκυρά ή που παραμέλησες τον εαυτό σου..Όπως δεν φταίει και κανένα θηλυκό που εσύ έκανες μπυροκοιλιά και νομίζεις ότι τις αρκούν τα γούτσου γούτσου.

Σέβομαι τον άνθρωπο μου και αντίστοιχα με σέβεται και εκείνος σημαίνει ότι πρώτα απο όλα εγώ έχω σεβαστεί τον εαυτό μου και το έχω δείξει και το υποσρητίζω και δεν σηκώνω και μύγα στο σπαθί μου.Ερωτικές,προσωπικές επαγγελματικές επιλογές είναι εκείνες που καθορίζονται απο εμένα και όχι εγώ  απο αυτές.

Και τελικά εάν μία κατάσταση είναι τόσο δύσκολη ,τόσο αταίριαστη φεύγεις.Δεν υπάρχουν ηλικιακά όρια στην ποιότητα ζωής..και ευτυχώς δεν υπάρχει και ταβάνι. Διαλέγεις πώς θέλεις να ζείς,παίρνεις το ρίσκο την ευθύνη αλλά και όλη την απόλαυση του να ζείς τη ζωή σου.Μέ ή χωρίς έρωτα. Το χείς ?