Αγαπόμετρο δεν βρίσκεται.
Έλαβα ένα μήνυμα περίεργο..Ή μάλλον όχι εντελώς περίεργο.Βασίστηκε στο άρθρο με θέμα "Αγαπάω και πονάω ή για όλα φταίει το γκαζόν" και μέσες άκρες η ερώτηση είχε να κάνει με τον βαθμό μέτρησης της αγάπης και τα μη ευδιάκριτα όρια.
Απαντώ,καθώς νομίζω και σκέφτομαι. Η αγάπη δεν μετριέται.Και αυτό σαν αρχή βαθειά ριζωμένη στο μυαλό μας,είναι μια καλή αρχή.
Η αγάπη,και όχι τόσο ο έρωτας,είναι συναίσθημα βαθύ αγνό και ανεξάντλητο.Το πώς επιλέγει ο καθένας να το βιώνει είναι αλλουνού παπά ευαγγγέλιο,'οχι απαραίτητα ορθόδοξο.
Αγαπάς λοιπόν, έχεις αναρωτηθει τι αγαπάς ή ακόμη χειρότερα ποιον αγαπάς? Θα μου πείς "καλά,είμαι αννισόροπος..?Δεν ξέρω ποιον αγαπάω..?"Αμ δεν ξέρεις. Και εξηγούμαι. Οι άνθρωποι υποκινούμαστε βάσει αναγκών. Πολύ συχνά δε,ωραιοποιούμε καταστάσεις και ανθρώπους υποκινούμενοι απο αυτές τις ανάγκες.
Εξιδανικευουμε δηλαδή μια συγκυρία που ενδεχομένως δεν είναι η σωστή για εμάς ή καλύτερα δεν θα έχει τα αποτελέσματα και την έκβαση που εμείς επιθυμούμε. Δεν είναι λάθος. Τίποτα απολύτως δεν είναι λάθος,απο τη στιγμή που μαθαίνουμε μέσα απο αυτό και γινόμαστε καλύτεροι απέναντι σε εμάς.Πιο δεκτικοί στα θέλω μας και ίσως πιο κάθετοι.Αλλά πάντα με σεβασμό και αγάπη στον εαυτό μας και κατ επέκτασην στον περίγυρο μας.
Συνεπώς,είναι μεγάλη παγίδα η λέξη "ανάγκη".Και ως πηγή συναισθημάτων και προσδιορισμών πολύ τακτικά μας ωθεί σε συμπεράσματα ακραία και επίπονα.Γιατί..απλά..όταν αγαπάς κάποια/ον τον δέχεσαι όπως είναι και τον αγαπάς όπως είναι.Είσαι σε θέση να γνωρίζεις και να παρατηρείς τις αδυναμίες του και φυσικά έχεις προεξοφλήσει την άνευ όρων αποδοχή.Αυτό είναι η αγάπη.Και δεν έχει μονάδα μέτρησης.
Οτιδήποτε άλλο,το οποίο μας πληγώνει και μας στεναχωρεί είναι ένα είδος καπρίτσιου και μια βεβιασμένη ανάγκη.Διότι αγαπάω σημαίνει "δέχομαι".
Και φυσικά εάν ο άνθρωπος σου είναι π.χ γυναικάς ή δεν θυμάται τα γενέθλια σου ή δεν σου κάνει κοπλιμέντα και εσύ υποφέρεις και κουράζεσαι,δεν σημαίνει ούτε ότι δεν σε αγαπάει ούτε ότι εσύ αγάπησες λάθος άνθρωπο.Διότι εφόσον τον αγαπάς , αυτά θα έπρεπε να είναι παιχνιδάκι στα χέρια σου.
Μήπως πρέπει μέσα σου να ψάξεις τις απαντήσεις στα αρχικά ερωτημάτα? Τι και ποιον? Και τέλος κάτι πιο επίπονο...Έχεις αγαπήσει?
Γελάς μάλλον ή με βρίζεις.Κι όμως.Η αγάπη δεν δημιουργήθηκε ούτε για να μας πληγώνει ούτε για να την πληγώνουμε.Είναι ότι πιο αγνό και όμορφο θα βιώσει ένα ανθρώπινο ον ποτέ του.Αρκεί να το δεί,να το αναγνωρίσει και να το σεβαστεί.
Τα όρια σου τα γνωρίζεις μόνο εσύ.Ούτε οι κολλητοί σου,ούτε οι γονείς,ούτε τα sites συμβουλών και προσωπικών αναζητήσεων.Τα όρια είναι δικά σου,ο σεβασμός στον εαυτό σου δικός σου και αυτός και όλα μα όλα τα συναισθήματα που βιώνεις,δικά σου και αυτά.
Μην μπερδεύεσαι και μην χάνεσαι στην μετάφραση. Αγαπάμε , χωρίς να περιμένουμε αννταπόκριση.Αγαπάμε χωρίς να μετράμε.Αγαπάμε γιατί θέλουμε και νοιώθουμε.
Πάντα όμως αγαπάμε εμάς λίγο περισσότερο,μας σεβόμαστε λίγο περισσότερο και φυσικά κάνουμε τα όρια μας ευδιάκριτα στους άλλους.
Θυμίσου ότι εάν κάποιος εκμεταλευτεί τα συναισθήματα μας δεν ευθυνεται εκείνος.Έχουμε αφήσει εμείς μια χαραμάδα ανοικτή,Κλείσε λοιπόν τις χαραμάδες,αγάπησε τον εαυτό σου,ταξιμόμησε τα συναισθήματα σου αλλά και τους ανθρώπους που τα διεκδικούν.
Πάνω απο όλα η αγάπη είναι ζωή.Και εσύ αξίζεις την καλύτερη,την πιο ευτυχισμένη,την πιο δική σου .
