Αγαπάω και πονάω με την καρδιά μου..ή για όλα φταίει το γκαζόν
Όλα ξεκινάνε με ένα χαμόγελο που υποννοεί έρωτα. Με μία κίνηση που σε ανατριχιάζει και αναρωτιέσαι αυτοστιγμή αν Αυτός ο ανατριχιαστικός περίπου τύπος είναι ο πρίγκιπας που πάντα περίμενες.Περνάνε από μπροστά σου και τα 32 χρόνια που κανάκευες τον εαυτό σου,τον φρόντιζες,τον ίδρωνες στα γυμναστήρια,του ανέβαζες τη μυωπία με ανάγνωση(μη είσαι και τελείως αμόρφωτη πια),τον τάραζες στις καυτές λαδιές και στις πιρουέτες με τη σφουγγαρίστρα(..και νοικοκυρά),τον χτένιζες και του πιπίλαγες τα ώτα με ότι μπούρδα διαβάζουμε στα παραμύθια.
Το χεις? Και συνεχίζω.
Αφού πάρεις την απάντηση , η οποία τυγχάνει να είναι πάντα θετική «Αυτός,αυτός είναι..ο άντρας των ονείρων μου,ο Δον Κιχώτης,ο Καβαλάρης με το δίκυκλο(ένεκα κρίσης)» , αρχίζεις τα λάθη , ΣΟΥ.
Ξαφνικά από πονηρό θυληκό κατεργάρα γυναίκα,καταλήγεις με 4 χέρια και 6 πόδια. Γιατί? Ο άντρας των ονείρων σου είναι παραδοσιακός . Θέλει πουκάμισο κολαριστό,μαμαδίσια τσάκιση στο παντελόνι,παστίτσιο,καφέ με λίγο γάλα όχι πολύ παγωμένο και σεξ ταυτόχρονα. Μην γελάς . Μπορείς . Μπορείς , όπως μπορούσαν οι μανάδες μας,οι γιαγιάδες μας κλπ.
Και θες,έλα μεταξύ μας είμαστε..θές. Θέλεις . Ανταμοίβεσαι κάθε φορά που κουρνιάζεις στο στήθος του και εκείνος ροχαλίζει τρυφερά μέσα στο αυτί σου για να τον νοιώθεις δίπλα σου. Κάθε φορά που ρεύεται με ευχαρίστηση σα γαιδούρι μπροστά σου.Ανταμοίβεσαι σε κάθε βλέμμα γυναικείο που ποθεί να δαμαστεί από τον Καβαλάρη σου και εκείνος με ένοχο βλέμμα και ιδρωμένο μουστάκι κοιτάζει εσένα.Γιατί ΕΣΥ είσαι η γυναίκα του.
Και κάνεις υπομονή . Γιατί έχεις ερωτευτεί , γιατί σκέφτεσαι ότι στα 32 σου πόσες ευκαιρίες θα έχεις ακόμη?Γιατί η αγκαλιά του σου φαντάζει το μέρος που έπρεπε να είσαι εξαρχής.
Γιατί κανείς δεν φιλάει με τόσο πάθος και κυρίως..γιατί καμία δεν θα τον αγαπήσει όπως εσύ. Ας αποκαλυφθούμε κυρίες μου . Εγωισμός είναι η απάντηση σε όλα .
Αγαπάμε εγωιστικά,γινόμαστε καλύτερες εγωιστικά,το παλεύουμε εγωιστικά,το θέλουμε εγωιστικά και εντελώς εγωιστικά το παρατάμε.
Συνεπώς,πέρα απο κάθε χιουμοριστική προσέγγιση η ευθύνη βαραίνει κατά πολύ μεγάλος μέρος εμάς.Όταν εξ αρχής δεν θέτεις κάνενα όρο,αποδέχεσαι και δέχεσαι χωρίς να εξετάζεις καμία παράμτετρο χωρίς να σε ρωτάς,χωρίς να υπολογίζεις εάν τελικά αυτό είναι που θέλεις,φταίς.
Δεν φταίει ούτε η κακούργα κοινωνία,ούτε τα ένσημα που δεν σου κολλάνε,ούτε εκείνος που απλά είναι ο εαυτός του. Οι άνθρωποι επιλέγουμε την πλευρά του εαυτού μας που θέτουμε σε λειτουργία κάθε φορά,κι αυτό είναι το σφάλμα μας.
Διότι την ίδια στιγμή που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει να λειτουργήσουμε την πλευρά "ανοχή" ταυτόχρονα ζητάμε τα ρέστα και την καταδίκη μη σου πώ,του αθρώπου μας που δεν είδε ότι έχουμε και την πλευρά "θέλω".
Ε,δεν κάνουμε δουλεια έτσι. Όπως υπέυθυνος είσαι για τις ερωτικές σου επιλογές άλλο τόσο και παραπάνω υπέυθυνος είσαι για να υποστηρίξεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτές.Δεν φταίει κάνένα αρσενικό που εσύ έγινες νοικοκυρά ή που παραμέλησες τον εαυτό σου..Όπως δεν φταίει και κανένα θηλυκό που εσύ έκανες μπυροκοιλιά και νομίζεις ότι τις αρκούν τα γούτσου γούτσου.
Σέβομαι τον άνθρωπο μου και αντίστοιχα με σέβεται και εκείνος σημαίνει ότι πρώτα απο όλα εγώ έχω σεβαστεί τον εαυτό μου και το έχω δείξει και το υποσρητίζω και δεν σηκώνω και μύγα στο σπαθί μου.Ερωτικές,προσωπικές επαγγελματικές επιλογές είναι εκείνες που καθορίζονται απο εμένα και όχι εγώ απο αυτές.
Και τελικά εάν μία κατάσταση είναι τόσο δύσκολη ,τόσο αταίριαστη φεύγεις.Δεν υπάρχουν ηλικιακά όρια στην ποιότητα ζωής..και ευτυχώς δεν υπάρχει και ταβάνι. Διαλέγεις πώς θέλεις να ζείς,παίρνεις το ρίσκο την ευθύνη αλλά και όλη την απόλαυση του να ζείς τη ζωή σου.Μέ ή χωρίς έρωτα. Το χείς ?
