Σαν άνθρωπος είμαι φύση και θέση αισιόδοξος.Υπερβολικά και αρκετά βολικά..για μένα.Φυσικά όμως υπάρχουν στιγμές που αποαγοητεύομαι.

Μικρά δέκατα του δευτερολέπτου αρκετά να κάνω τα πιο καταστροφικά σενάρια,να μου κόψουν την όρεξη και τελικά να καταλήξω στο γνωστό "ματαιότης ματαιοτήτων.." Ευτυχώς,ο οργανισμός μου έχει αποκτήσει άμυνες.

Μέσα στη γκρίνια και στη μιζέρια της εποχής εγώ έχω όπλα.Αμέ!

 Έχω την υγεία μου,το βασικότερο όπλο όλων.Όσο είμαι υγειής μπορώ να γυρίσω τον κόσμο,να αλλάξω 68 επαγγέλματα,να κάνω αρχές,να φέρω καταστροφές και να καταλήξω ευτυχισμένη σε αυτό που με ευχαριστεί.

Όπλο δεύτερο : οι ευκαιρίες της ζωής μου.Δεν μιλάω μόνο για επαγγελματικές προτάσεις.Τα χουμε ξαναπεί.Δεν είμαι αυτό που κάνω για να ζήσω.Μιλάω για επαφές.Μιλάω για καθημερινά ερεθίσματα που εάν είμαι λίγο,τόσο δα έξυπνη,θα μου δώσουν εμπειρία.Θα μου δώσουν εφόδια.

Όπλο τρίτο: επιμονή και υπομονή.Αναπόσπαστα συνδεδεμένα κομμάτια του εαυτού μου.Τακτικά βέβαια πρέπει να μου θυμίζω ότι τα έχω..αλλά δεν βαριέσαι.Επιμονή να πετύχω τον στόχο μου και υπομονή να γίνει σωστά ,όχι βιαστικά και πρόχειρα.

Τέλος,έχω θέληση.Θέλω να βελτιώνομαι.Θέλω να δοκιμάζομαι και να δαμάζω και να κάνω δικό μου κάθετι καινούργιο και φαντεζί.Θέλω να επιτυγχάνω,θέλω να μη φεύγω ηττημένη απο μια προσπάθεια.Θέλω να βλέπω τα όνειρα μου εκεί μπροστά στη χούφτα μου.Πραγματοποιημένα και δικά μου πια.

Εικάζω πώς δεν είμαι η μόνη.Και το κείμενο αυτό είναι γραμμένο όχι για μένα..αλλά για σενα και για σένα και για σένα.Για κάθε εσένα που θέλεις αλλά εσύ ο ίδιος ηλιθιωδώς πειθείς τον εαυτό σου πως δεν μπορείς.

Ο άνθρωπος μάτια μου,είναι φτιαγμένος για τα δύσκολα.Ικανός και δυνατός να φέρει εις πέρας τα πάντα.αρκεί να το αποφασίσει.

Σε θερμοπαρακαλώ λοιπόν,σήμερα.Άσε τη γκρίνια και τη μιζέρια.Αποφασίσε τι θέλεις...όχι για τα επομενα 5-10 χρόνια αλλά για την επόμενη εβδομάδα..Ναι ,κομμάτι κομμάτι φτιάχνονται τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα παζλ.

Αποφάσισε τι θέλεις,βγές έξω και κυνήγα το!  Να ξέρεις ,θα πέσεις,θα φας τα μούτρα σου,θα πληγωθείς,θα απογοητευτείς..μα αν συνεχίσεις...δές μέσα σου την υπερηφάνεια,την εκτίμηση και αυτό το "γαμώτο"..

Μην επιτρέπεις σε κανένα να σου πεί ότι δεν μπορείς..ούτε καν στον εαυτό σου τον ίδιο.

Οι σπουδαίοι άνθρωποι εάν δεν έχουν τις ιδανικές συνθήκες...μάντεψε...τις φτιάχνουν..Λοιπόν...ανασκουμπώσου !

Είχα μια συζήτηση εχθές.Όχι άγνωστη.μήτε και πρωτάκουστη. Και αποφάσισα να γράψω 2 κουβέντες για τις απανταχού υπέροχες γυναίκες που επιτρέπουν σε ανθρώπους ακατάλληλους για αυτές να τους τσαλαπατούν-πετούν-φτύνουν-προσπερνούν-καταβαραθρώνουν τις εξαιρετικές,λαμπερές προσωπικότητες του.

Κράτα σημειώσεις.Σε βλέπω.

Ξεκινάω απο τα απλά. Είσαι ΕΣΥ. Ένα μοναδικό φαινόμενο που συμβαίνει κάθε 7000 χρόνια.Καλά διάβασες.Μία σαν εσένα ακριβώς όμως,ίσως ξαναβγεί σε 7000 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι για κάτι παραπάνω απο 60 αιώνες θα αποτελείς ένα μοναδικό,εξαιρετικό,υπέροχο,αναντικατάστατο πλάσμα.

Το επόμενο που πρεπει να εμπεδώσεις είναι ότι ο προσδιορισμός του ανθρώπου είναι αυτό ο ίδιος ο εαυτός του.Ούτε η δουλειά μας,ούτε ο περίγυρος μας,ούτε το πορτοφόλι μας αλλά ούτε και η εμφάνιση μας μας προσδιορίζει.Είσαι ΕΣΥ.Αυτούσια,ολόκληρη και τέλεια και αυτό είναι αρκετό.΄Ολα τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα,για να στο πώ και επιστημονικά.

Τα σημείωσες αυτά? Οκ? Συνεχίζω.

Έχεις άραγε ποτέ κοιτάξει στον καθρεύτη σου? Να κοιτάξεις ειλικρινά και χωρίς ταμπέλες και επικρίσεις ΕΣΕΝΑ ? Φαντάζομαι πώς όχι.Μέγα λάθος.

Είναι αδύνατο και τελείως χαζό να περιμένεις αποδοχή,εκτίμηση,αγάπη,στήριξη κλπ απο τρίτους όταν εσύ η ίδια δεν εκτιμάς δεν στηρίζεις δεν αγαπάς και δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Όλα ξεκινούν με έναν μαγικό τρόπο απο μέσα μας. Ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας συχνά λειτουργεί ως αντικατοπρισμός.

Δηλαδή, αισθάνομαι εγώ παχουλή ή άσχημη ή ανίκανη να εκφραστώ? Πριν καν μιλήσω ο άνθρωπος απέναντι μου το έχει εισπράξει απο τη στάση μου,την αύρα μου,το στήσιμο μου....και φυσικά μου συμπεριφέρεται όπως μου αξίζει. Γελάς νομίζω.Σκέφτεσαι οικείες καταστάσεις.

Όλες τα έχουμε περάσει. Το θέμα όλα είναι να αλλάξεις τη στάση σου απέναντι σε εσένα. Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο απο την εσωτερική γαλήνη και τίποτα δεν συγκρίνεται με την προσωπική σου πληρότητα.

Σίγουρα έχουμε ανάγκη απο παρέα,σχέση,φίλους.Περισσότερο όμως πάντα θα έχεις ανάγκη εσένα.Υγειή και καλά μέσα έξω.

Γι αυτό ξεκίνα απο σήμερα,τώρα, να σε αγαπάς.Να σε δέχεσαι και να σε φροντίζεις.Να μην ξεχνάς τα όρια σου και να μην επιτρέπεις σε  κα-νέ-να να υποτιμά αυτό το τέλεια φταγμένο,μοναδικό όν.

Και μην φοβάσαι,ο πρίγκηπας του παραμυθιού ευτυχώς δεν θα θέλει το άπιαστο τέλειο.Αλλά θα επιθυμεί να κάνει ΕΣΕΝΑ πριγκήπiσσα..γιατί αυτό σου αξίζει ;)

Κοίτα να δείς,η απώλεια δεν έχει αντίκρυσμα.Δεν έχει μονάδα μέτρησης,ούτε χρώμα,ούτε μυρωδιά..

Η απώλεια είναι εκείνη η αίσθηση του κενού η αμετάφραστη,η δύσκολη.Που δεν νοιώθει να σε κάνει ούτε ευαίσθητο,ούτε αναίσθητο.Ταλαντεύεσαι μόνο.

Ανάμεσα στις στιγμές τις όμορφες,τις γεμάτες ομορφιά και ήχους και στις άλλες..τις ωχρές,τις ασχημάτιστες.

Απώλεια είναι κάθε τι που μας αφήνει άφωνους,κενούς και άχαρους μπροστά στο αναπόφευκτο.

Έτσι ξανάνοιωσα πρόσφατα..θαρρείς και κάθε χρόνο κάτι πρέπει να σε κάνει να νοιώσεις μικρός και ανήμπορος και άοσμος.Δεν είναι απόλυτα κακό.Αλλά να..είναι που δυσκολεύεσαι να δεχτείς τις συντεταγμένες αυτού του κόσμου.

'Ενας κόσμος φτιαγμένος χωρίς εσένα,για εσένα,που στο τέλος νοιώθεις ότι αφήνει μόνο εσένα.

Είναι ευλογία έλεγα,να ζήσεις πολύ,να χαρείς παιδιά και εγγόνια.Να δοκιμάσεις όλα τα τσίπουρα του κόσμου και τις σαρδέλες τις παστές να τις μπουχτίσεις.Είναι ευλογία , να γεμίσεις πάνω απο μισό αιώνα ζωής παιδικά γέλια,τσακωμούς,κοινές οικογενειακές χαρές και λύπες.

Είναι ευλογία να "φύγεις" γεμάτος απο αγάπη,εικόνες όμορφες,πολύχρωμες και στρογγυλές..Ευλογία,έλεγα.

Και απο την άλλη αυτοί που μένουν.Που πρέπει να δεχτούν το δεδομένο το μαύρο το κακομούτσουνο.Έτσι είναι η ζωή.

Και αυτοί που μένουν...και αυτοί που φεύγουν.

Ένας ακόμη χαιρετισμός γραπτός και δύσκολος.Γιατί έχει μνήμες και δύσκολες θύμησες και δάκρυα γεμάτες βραδιές..Δεν βαριέσαι λέω.Έτσι είναι η ζωή,τα παμε.Τα έμαθα ήθελα δεν ήθελα.

Καλό ταξίδι . Αγάπη πολύ στέλνω σε όλους σας.

Να μας βλέπετε και να μας καμαρώνετε,να σας κάνουμε περήφανους και να βαδίζουμε στο δρόμο σας τον τόσο ευλογημένο . -