Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

μεγαλώνει ο άνθρωπος και σαν ανάπηρη προίκα φορτώνονται πάνω του όλες οι ενοχές και οι τύψεις του γαλαξία.

Και φτάνεις να γίνεσαι ασήκωτος απο ένα βάρος ξένο.Δεν είναι δικό σου.Δεν το χεις σπείρει εσύ.

Σε τιμωρείς. Γιατί πρέπει να δείξεις περισσότερη καταννόηση σε αυτά και αυτούς που σε πληγώνουν,σου κακιώνεις γιατί είναι αδύνατον να υποστηρίξεις τη θέση σου χωρίς να πληγώσεις αυτούς που στην τελική δεν ενδιαφέρονται.

Σε στήνεις σε τοίχο γεμάτο μαχαίρια,γιατί περνάει ο καιρός και εσύ ανήμπορος στέκεσαι μπροστά σε ανθρώπους μικρούς που ποτέ δεν ήταν εκείνες οι δυνατότητες που εσύ ήλπιζες.

Ίσως σε αυτό το τελευταίο έχεις ένα μικρό μερίδιο ευθύνης.

Κατα τα άλλα όμως,κάποτε πρέπει να αποδεχτείς πως ο κόσμος δεν μπορεί να σου μοιάζει.Θα ήταν αφύσικο.

Δεν περιμένει εσένα κάποιος άνθρωπος για να συναντήσει τον καλύτερο εαυτό του.

Εάν ήθελε θα είχε ήδη κάνει βήματα πρός το μεγάλο μονοπάτι της αυτογνωσίας.

Πρέπει να σε συγχωρήσεις.

Για όλα όσα είσα,για όλα εκείνα που δεν κατάφερες να γίνεις και κυρίως επιβάλλεται να σε συγχωρήσεις για τις επιλογές σου.

Οι επιλογές μας,το παρελθόν μας,οι πληγές μας..είναι αυτά τα μαγικά συστατικά που απαρτίζουν εμάς.

Εσύ,εγώ,ο δίπλα σου,δεν είναι μόνο σάρκα και αίμα.

Είναι στιγμές.Όμορφες,δύσκολες,στιγμές έρωτα,στιγμές δακρύων,αδικίας και ευγνωμοσύνης.

Χωρίς αυτές είμαστε ένα άδειο σακί. 

Προσωπικά,σήμερα με συγχωρώ.

Για όσα είμαι,για όσα είπα και θα πώ,για όσα δεν έφτασα και για όσα θα κυνηγήσω.Για όλους τους ανθρώπους που επέλεξα και για εκείνους που με απέριψαν.

Με συγχωρώ για τα όνειρα και τις προσδοκίες μου,για τις φορές που αδίκησα και για εκείνες που υπερεκτίμησα.

Με συγχωρώ. Γιατί μου αξίζει η συγχώρεση , με συγχωρώ γιατί μου αξίζει η πλήρης και άνευ όρων αποδοχή μου.

Με συγχωρώ και με αγκαλιάζω απο την αρχή.

Καλή αρχή .

Την ξέρεις την ιστορία...απο κάτι πολύ απλό π.χ "που θα φάμε απόψε" μέχρι κάτι πολύ μεγάλο π.χ "θέλω να αλλάξω δουλειά" κάθε φορά περνάς τις ίδιες συμπληγάδες.

Ναι μεν θέλεις να έχεις αυτό που θέλεις,θέλεις όμως να το θέλουν και οι άλλοι.Και όταν αυτό δεν συμβαίνει ,κάνεις πίσω,δεν κάνεις αυτό που θέλεις,κάνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι και ευχαριστημένη δεν είσαι και θυμώνεις και μπερδεύεσαι.

Μη.

Το ρήμα "θέλω" είναι πολύ πιο ισχυρό και ολοκληρωμένο απο όσο νομίζουμε. Αρκεί να θέλεις κάτι και μπορείς να το κάνεις.

Χωρίς να αιτιολογήσεις καμία συμπεριφορά και καμία απόφαση. Θέλεις ή δεν θέλεις,και αυτό φτάνει.

Στεναχωριέσαι για το πώς φαίνεσαι στα μάτια των άλλων ή για το πόσο τους πληγώνεις? 

Μη , Νο2.

Ο κάθε ένας απο εμάς έχει ένα απώτερο στόχο,μια φιλοδοξία..να ικανοποιησει τις επιθυμίες του. Και όχι δεν θα τον πληγώσει το να κάνεις αυτό που θέλεις,ίσως τον πικάρει,αλλά για λίγο.

Δεν πειράζει να γίνεις για λίγο το "κακό" παιδί (για τους παράλογους,γιατί κατα τα άλλα απλά θα υπερασπίζεσαι επιτέλους τον εαυτό σου), αν με αυτό τον τρόπο θα βρείς τον εαυτό σου,θα γίνεις πλήρης και ευτυχισμένη.

Σου μιλάει ένας άνθρωπος που για πολύ καιρό έκανε και πίσω,δεχόταν και λανθάνουσες συμπεριφορές ελπίζοντας πώς κάποτε θα πάρω ένα ευχαριστώ,ένα μπράβο,μια αναγνώριση οιοδήποτε τύπου. Ποτέ όμως.

Τα πώς και τα γιατί σου τα χω αναλύσει σε προηγούμενο ποστ.

Είναι  υποχρέωση σου να διεκδικείς τα θέλω σου,τα όνειρα σου,τον εαυτό σου τον ίδιο.

Θα σε κακοχαρακτηρίσουν? Θα "χασεις "φίλους"? Ε και? Καλύτερα.Θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και μάλιστα ταχύτατα.

Εσένα χρειάζεσαι,μη γίνω κουραστική.

Σήμερα κιόλας ξεκίνα να σε υπερασπίζεσαι.Γράψε σε ένα χαρτί τι θέλεις ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.

Απο ένα όνειρο,μέχρι πως θέλεις να είναι η σχέση σου με τον συντροφο σου.

Και μετά απλά διεκδίκησε τα. Εάν μπορείς να το ονειρευτείς,μπορείς και να το κάνεις.

Και κυρίως,βγάλε απο τη ζωή σου και το μυαλό σου τον βούρδουλα που λέγεται "γνώμη των άλλων".

Οι άλλοι είναι εκεί για τη δική τους ζωή,για τη δική σου ποιός θα νοιαστεί?

Γι αυτό σου λέω,διεκδίκησε τη ζωή που θέλεις. Αποποινικοποιήθηκε.-

Όλο αυτό το διάστημα που απέχω απο αυτή την αγαπημένη μου γωνίτσα,δουλεύω εντατικά με εμένα.

Ω ναι. Μέσα-έξω.Και νομίζω πώς ήρθε η ώρα να μοιραστώ μαζί σου.

Έρχονται στιγμές στη ζωή μας ,ίσως αρκετές,που επιβάλλεται να κάνουμε πίσω.

"Κάνω πίσω",για τον καθένα έχει άλλη επεξήγηση.Προσωπικά , "κάνω πίσω" , σημαίνει αναβάλλω τα θέλω μου,καταπίνω τυχόν δράσεις και αντιδράσεις και προκειμένου να έχω ένα ομαλό και ισσοροπημένο περιβάλλον ουσιαστικά αναιρώ τον εαυτό μου.
Εν μέρη έχει μία λογική.Εάν όμως αυτή η αναβολή του εαυτού μας ,ουσιαστικά,γίνει μια συνεχής κατάσταση τότε είναι δυναστόν να επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Στην προσπάθεια μου να κρατήσω μία "σωστή" στάση,αντιλήφθηκα ότι μου κάνω περισσότερο κακό παρά καλό.Και αυτό γιατί είμαι άνθρωπος και όχι αυτοματοποιημένο σύστημα συμπεριφορών.Αποφάσισα λοιπόν να με αγαπήσω.Να με ταχταρήσω και να αποδεχτώ ότι κάποιες φορές ,ναι, θα είμαι εγω το κακό παιδί.

Διότι δυστυχώς οι άνθρωποι όσο τους δίνεις τόσο θα ζητούν,και εσύ όσο ξεζουμίζεσαι τόσο θα εξοργίζεσαι.Ο άνθρωπος που του δίνεις απλόχερα o,τι ζητησει μοιραία στο πρωτο σου "όχι" θα σε βάλει black list.Kαι εδώ επέρχεται η κάθαρση "θέλεις πραγματικά τέτοιους ανθρώπους γύρω σου?" "αξίζει για μία αχάριστη,εν τέλει,συμπεριφορά να αλλάξεις τόσο ώστε να μην σε γνωρίζεις?"

ΟΧΙ.

Και φυσικά ούτε που σκέφτομαι ότι ευθύνονται οι άλλοι ενώ εγω αφήνω αφύλαχτα τα σύνορα μου.
Γή βλέπουν και πατούν.

Αλλάζω λοιπόν.Με αγαπώ και πρέπει να μάθω να με προστατεύω.Χωρίς τυμπανοκρουσίες και δραματισμούς ,απλώς κάνω έντονες τις διαχωριστικές μου γρσαμμές.

Και όπως σου έχω ξαναπεί,όποιος αξίζει και αντέχει μένει.

Βάλε σήμερα όρια.Πρώτα σε εσένα.Να μην σε πατάς εσύ πρώτος και οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν.

Δεν είσαι ξέφραγο χωραφάκι,είσαι ο υπέροχος εαυτός σου και κάποτε πρέπει να σε σεβαστείς.

Και εγώ μαζί σου.-