Δεν είναι λίγες οι φορές στη ζωή μας γενικά , που συμβαίνουν μικρές ανεπαίσθητες αλλαγές μέσα μας.

Σε ξάφνιασα? Όχι δα.

Το έχεις ζήσει και εσύ. Παράλογες συμπεριφορές,ανυπόστατες κατηγορίες και ένα βλέμμα γεμάτο κακία ακόμη και απο πολύ αγαπημένα σου πρόσωπα.

Οι λέξεις τους βαριές , όμως δεν πέφτουν κάτω.Μένουν εκεί πάνω απο το κεφάλι σου να αιωρούνται ατέρμονα και εσύ να προσπαθείς να ανακαλύψεις την Αμερική. Άστο . Είναι πιο απλό από από όσο δείχνει.

Οι ανασφαλείς άνθρωποι,εκείνοι που έχουν μάθει να επιβεβαιώνονται μόνο μέσα απο την μιζέρια των άλλων είναι παντού γύρω μας.

Είναι εκείνοι που θα πουν ένα σφιγμένο "συγχαρητήρια" στην επιτυχία σου και στην πρώτη σου στραβοτιμονιά αντί να σε εμψυχώσουν θα σου πούν εγκάρδια " Εγώ το ήξερα ότι δεν θα πετύχεις , αλλά δεν ήθελα να σε απογοητεύσω". Σώπα. Μη μου το λές γιατί ταράζομαι.

Είναι αυτοί που δεν θα σου πούν ποτέ "Μπράβο" , και φυσικά ούτε λόγος για καταννόηση.  Σε περιμένουν στη γωνία , να πέσεις και να έρθουν απο πάνω σου να σε κατσαδιάσουν που είσαι τόσο ατσούμπαλος.

Είναι οι ίδιοι που φοβούνται κάθε μικρη ή μεγάλη σου επιτυχία. Θεριέυει η σκιά σου πάνω απο την ύπαρξη τους και δεν έχουν μάθει να είναι αυτόφωτοι. Τους κρύβεις το φώς ή τους θυμίζεις πως είναι να έχεις μέσα σου φώς.

Σε μισούν. Απόλυτα. Αλλά πιο πολύ μισούν αυτό που τους θυμίζεις "ότι εκείνοι παίρνουν ζωή και φώς απο εσένα".

Δεν θα δείς ποτέ σου άνθρωπο πλήρη και ισσοροπημένο να χαίρεται με την δυσκολία σου. 

Αντιθέτως , οι άνθρωποι που στερούνται συναισθηματικής νοημοσύνης και συνειδισιακής πληρότητας είναι αυτοί που δεν χάνουν ευκαιρία να δημιουργήσουν μία κακή εικόνα σου για τον εαυτό σου.

Μην το επιτρεπεις.Αν είναι εύκολο μην απαντάς κάν.

Κοίτα μπροστά σου,φόρα παρωπίδες και προχώρα.

Η ζωή καλό μου είναι πολύ μικρή για να παιδεύεσαι με ανθρώπους μισούς και νικημένους απο τα πάθη τους.

Δεν χρειάζεσαι υποδείξεις,αγάπη χρειάζεσαι και αλληλεγγύη.

Βούτα στα βαθειά μόνο για αυτά , όχι για τρύπιες σόλες χιλιοφορεμένων παπουτσιών.

Είναι αλήθεια ότι έχουν χυθεί τόνοι μελάνι στην προσπάθεια να αναλυθεί εάν και καταπόσο διαφέρουμε τα δύο φύλα μεταξύ μας.

Δεν θα πρωτοτυπίσω. Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα καταλήξει ότι μάλλον,ίσως,πιθανόν δεν διαφέρουμε και τόσο.

Κάποια χρόνια , ένα παιδί και άπειρες συζητήσεις μετά,αναθεωρώ. Δεν μοιάζουμε αλλά ούτε και διαφέρουμε.

Μπορείς να συγκρίνεις αντικείμενα και ανθρώπους όμοιους μεταξύ τους.Είναι αδύνατον όμως να συγκρίνεις δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα. Είναι ανώφελο και άδικο.Και για τους δύο.

Αποφάσισα πως άντρες και γυναίκες είμαστε δύο τελείως διαφορετικές φυλές.Με άλλα ήθη,έθιμα,ανάγκες και πιστεύω. 

Ο άντρας για κάποιο ηλίθιο λόγο θα εξακολουθήσει ενδόμυχα να σκέφτεται π.χ σαν εργένης ενώ η γυναίκα αυτομάτως σκέφτεται σαν μάνα-γυναίκα-δούλα.Το αναφέρω όχι απαραίτητα σαν καλό παράδειγμα.

Ο άντρας όταν κάνει παιδί , είναι ο ίδιος με πρίν με τις ίδιες συνήθειες και καπρίτσια απλώς έχει κάπου και ένα παιδί. Η γυναίκα άπαξ και κάνει παιδί..τι να σου λέω..νιώσε.

Ο άντρας σε θεωρεί ισότιμη μέχρι την ώρα που κατα πώς τον βολεύει θα θεωρηθείς κατώτερη ή αρκετά ανώτερη για τα γούστα του. Η γυναίκα θέλει να θαυμάζει τον άντρα της και αποζητά και τον δικό του θαυμασμό χωρίς αυτό να γίνεται αυτοσκοπός.

Η λίστα με τα παραδείγματα δεν τελειώνει ποτέ και δεν είμαι και σίγουρη που είναι η απαρχή της. Η ουσία είναι ότι για κάποιο άγνωστο λόγο αυτές οι δύο τόσο διαφορετικές φυλές συμπληρώνουν η μία την άλλη. Αγαπιούνται εξοντωτικά και είναι αδύνατον να πορευτούν η καθεμία μόνη της.

"Ανωμαλία" , θα μου πείς. "Μαγεία" , θα σου απαντήσω.

Έχω πάψει να προσπαθώ να εντρυφήσω στην αντρική ψυχοσύνθεση γιατί πολύ απλά δεν είμαι τόσο απλή. Ναι ,απλή.

Οι γυναίκες αναλύουμε και αποδομούμε τα πάντα.Για τους άντρες σε κάθε περίπτωση ισχύει το 1+1=2 . Τελειωμένα πράγματα και κάτσε εσύ άυπνη όλο το βράδυ να σκέφτεσαι γιατί σε αποκάλεσε σκέτο "μωρό" χωρίς το "μου" . Μα γιατί για εκείνον οι λέξεις δεν μετράνε και τα συναισθήματα δεν είναι παντοτινά.Απλό!

Η στιγμή είναι το πάν και όχι δεν θα κάτσει να σκεφτεί αν σε πέντε χρόνια απο τώρα , αν θα είστε μαζί ,αν ζείτε μαζί  ή έχετε παντρευτεί , ποιανού όνομα θα γράφει το κουδούνι.

Γελάς ? Αρνείσαι ότι οι γυναίκες σκεφτόμαστε μέχρι και σε ποιο ράφι θα βάλεις τα καλλυντικά σου έτσι ώστε να μη βλέπει φόρα παρτίδα την αποτριχωτική σου κρέμα ? Όχι , όχι για  τώρα. Γιατί τώρα δεν μενετε μαζί . Υστερία και ψυχασθένεια.

Οι γυναίκες και οι άντρες δεν διαφέρουν αλλά ούτε και μοιάζουν .Είναι φτιαγμένοι ο καθένας απο ένα δικό του μοναδικό υλικό και το μέγα ερώτημα είναι αν μπορούν αυτά τα δύο να φτιάξουν κάτι ολόκληρο και σωστό άπαξ και ενωθούν.

Ναι, σου απαντώ με κλειστά μάτια . Ο φεμινισμός είναι εξαιρετικός σαν ιδέα και η εργένικη ζωή του άντρα στις ταινίες φαντάζει ιδανική.

Δεν είναι όμως.

Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.Να έχεις κάποιον να διαφωνείς,να τσακώνεσαι,να αγαπάς ,να βρίζεις,να κουρνιάζεις.Να έχεις κάποιον να νιώθεις ζωντανή.

Και αυτό ο κάποιος θα είναι πάντα "ένα φαλλοκρατικό γουρούνι χωρίς αισθήματα" και αυτή η κάποια θα είναι πάντα μία "υστερική κουτσομπόλα μανιακή με την καθαριότητα".

Πάρτο απόφαση . Είμαστε διαφορετικοί και έχουμε τόσο ανάγκη να μοιάσουμε ο ένας με τον άλλον.

Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ , αλλά η ουσία είναι στην προσπάθεια ;)