Γράφει ο Τάσος Μαουνατζής

Η ζωή μας είναι ένας λαβύρινθος , όπου υπάρχουν άπειρα μονοπάτια , κάποια από τα οποία ποτέ δεν περπατήσαμε.

Έχουμε γνώριμους δρόμους που ονομάζονται ρουτίνα , αγνοώντας πως υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμη δεν κάναμε.

Σε όλη τη διαδρομή , μέχρι να φτάσουμε  στο επίπεδο που ήδη βρισκόμαστε,περνάμε πολλά ,είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα.

Βάσει προσωπικής εμπειρίας , βλέπω ότι οι άνθρωποι σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν είναι ικανοποιημένοι με τίποτα.

Θέλω να κάνω μία στόχευση, σε όλα μας τα εμπόδια υπάρχουν λύσεις αρκεί να μπεί ο καθένας μας στη διαδικασία αυτών .

Μπορεί να ζώ και εγώ μια ρουτίνα , όμως τη βιώνω κάθε ημέρα διαφορετικά αντιμετωπίζοντας την με χαμόγελο και ψυχική υγεία ,για να μπορώ να τη μεταδίδω και στους γύρω μου.

Γι αυτό , νιώθω αγάπη και χαρά για όλους. Αγνοώ τη μιζέρια και τους φθηνούς καθωσπρεπισμούς.

Ο λαβύρινθος έχει πολλές προκλήσεις..γι αυτό βαδίστε με θάρρος.

Αυτό θα ανταμοιφθεί με υπομονή και υγεία.

...Ανεκπλήρωτοι πόθοι ,ανεκπλήρωτες αγάπες έρμαια στη φθορά του χρόνου.

Περνάει η στιγμή που έπρεπε να κρατήσεις την αγκαλιά σου κλειστή και μένεις μόνος σε ένα μέλλον αδιάφορο με χέρια κρύα και αδειανά.

Μιλάς , μέσα σου μιλάς.

Απευθύνεσαι με λόγια αγάπης , θυμού,απελπισίας σε εκείνη τη μία τη μοναδική , την υπέρτατη αγάπη που πέρασε και δεν σε ακούμπησε.

Μεθάς τις πλαστές σου μνήμες με κόκκινο κρασί ποτισμένο με την προσδοκία σου .

Το μυαλό σου φτιάχνει εκ νέου το παραμύθι. Αλλάζεις τοποθεσίες , σκηνικά ,κινήσεις μόνο ένα δεν αλλάζεις ; Την αγάπη.

Η αγάπη . Αυτή η μικρή ,περίεργη λέξη με τα 5 μόλις γράμματα , πόσο σημαντική τελικά για την επιβίωση σου ?

Χωρίς να αγαπιέσαι ζείς , χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις.

Αγαπάω σημαίνει "Είμαι". Υπάρχω , ζώ και νιώθω.

Και κάπως έτσι το παραμύθι σου -αν και φανταστικό- σου δίνει εκείνη την παράταση στο όνειρο που τόσο επιθυμεί η ψυχή σου.

Είναι πάντα κάπως νωρίς ή αρκετά αργά για να διεκδικήσεις τον άνθρωπο που εσύ θεωρείς ότι κουμπώνει σαν χαμένο κομμάτι παζλ στη ζωή σου , στο είναι σου.

Αν όλα είναι στιγμές , η δική σας πέρασε και χάθηκε και δεν θα επιστρέψει.

Δεν σε μέθαει το κρασί , σε μεθάει η ανάμνηση που δεν κατάφερες να δημιουργήσεις . Γυρνάς πίσω την κασέτα της ζωής σου και προσπαθείς να ξανα παίξεις τη σκηνή ..Εκείνη την τελευταία σας κοινή σκηνή. Μα πάντα μένεις μόνος.

Μόνος  , γεμάτος αγάπη . Αγάπη και δάκρυα.

Αυτά θα ξεπλύνουν το ανεξήγητο , αυτά θα ποτίσουν το μέλλον σου.

Να ριζώσει η αλήθεια , να γίνει δέντρο μεγάλο  , να σου δώσει καρπούς.

Η μόνη αλήθεια , είναι η στιγμή που πραγματικά ζείς.Στο εδώ και στο τώρα.

Αν ήταν να ζούσε αυτή η αγάπη , έτσι και θα γινόταν.

Κράτα φυλαχτό πολύτιμο την φλόγα της ψυχής σου και προχώρα.

Κάπου παρακάτω σε περιμένει η αληθινή αγάπη. Εκείνη που δεν θα φύγει , που δεν θα ξεθωριάσει.

Η αγάπη που όσο φορές και να παίξεις την κασέτα , θα μένει εκεί. Άγρυπνος φρουρός δίπλα σου , στα όνειρα σου και στα θέλω σου.

Προχώρα.

Χωρίς να αγαπιέσαι ζείς , χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις..

Χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις , μα και αν δεν αγαπηθείς δεν μπορείς να πείς πως στ' αλήθεια έζησες.

Μαρία Π. Ψαθά