Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη ή ισόνομη.Είναι όμως μόνιμα σπαστικά σοφή.

Έχεις ακούσει τη γνωστή καραμέλα "άνδρες απο τον Άρη ,γυναίκες απο την Αφροδίτη"? Σίγουρα.Σήμερα είμαι εδώ για να καταρίψω τις χιλιομετρικέςε αποστάσεις που νομίζεις ότι μας χωρίζουν απο το αντικείμενο του πόθου-φόβου-έρωτα-συντροφικότητας κ.τ.λ

Αρχικά ,πάρε μία βαθειά ανάσα και αποδέξου ότι είμαστε και οι δύο απο τον ίδιο πλανητη,απλά με διαφορετικές εργοστασιακές ρυθμίσεις.

Αυτό με απλά ελληνικά σημαίνει,ότι όσα συναίσθηματα έχεις εσύ και παράλογες αντιδρασεις τόσες έχει και ο σύντροφος σου.Απλά ο δόλιος δεν έχει κάθε μήνα μια περίοδο για να δικαιολογείται.Σε αντίθεση με εσένα που επειδή πονάς,διψάς,νοιώθεις πίεση,έσπασε το νύχι σου,πήρες 800 γραμμάρια θεωρείς ότι κανείς δεν σε νοιώθει και κυρίως,αυτό το γαιδούρι που κάθεται αναίσθητο και αλλάζει τα κανάλια αδιαφορώντας για το πολλαπλό δράμα σου.

Ξύπνα μανταμίτσα.Έχει και η υπομονή τα όρια της.

Οδύρεσαι λοιπόν εσύ για όλα αυτα που σου συμβαίνουν και πραγματικά δεν σκέφτεσαι-αλήθεια- τι μπορεί να νοιώθει εκείνος.Μπορεί πχ να αντάλλαξε μια ασχημη κουβέντα με το φίλο του,μπορεί να ζορίζεται στη δουλειά,μπορεί να νοιώθει και εκείνος ότι έχει παχύνει ή πολύ απλά μπορεί να νοιώθει πώς ότι και να κάνει δεν σου είναι αρκετός.Σάστισες?Και που να δείς παρακάτω.

Οι άνδρες έχω ξαναγράψει ότι είναι προγραμματισμένοι μέσω DNA για συγκεκριμένες λειτουργίες,αντανακλαστικές και μη.Ένας άντρας φυσικά και πληγώνεται και μάλιστα πιο ειλικρινά απο εμάς αλλά είναι έτσι η φτιάση του που δεν θα το δείξει με τσιρίδες,απειλιτικά μηνύματα ή αλλαγή στο χρώμα του μαλλιού.Απλά θα κλειστεί στον εαυτό του.

Και εκεί αρχίζει η ασσυνενοησία.Όσο εκείνος κλείνεται στον εαυτό του,εσύ πιστεύεις ακράδαντα ότι σε αγνοεί,σε παραμελεί.Κατα συνέπεια έχεις και εσύ επιθετική στάση,κάτι που πραγματικά δε βοηθάει να ξεμπλέξει το κουβάρι.

Σου θυμίζω λοιπόν,ότι 1ον Δεν είσαι η μοναδική με συναισθήματα σε αυτή τη σχέση 2ον Έχει και εκείνος δικαίωμα να έχει ανάγκη απο καταννόηση&ενδιαφέρον 3ον Την επόμενη φορά που θα βιαστείς να κρίνεις μια κατάσταση,σταμάτα.

Δώσε 5' στον εαυτό σου.Πάρε μια βαθειά ανάσα και μίλα στον άνθρωπο ΣΟΥ,ήρεμα,όμορφα.Κάντον να καταλάβει ότι είσαι εκεί για αυτόν,οτι τον νοιάζεσαι και ότι αντιλαμβάνεσαι ότι έχει και εκείνος ανάγκες.Επίσης μπορείς να του εξηγήσεις ότι κάθε φορά που κλείνεται έτσι στον εαυτό του εσύ νοιώθεις ανασφάλεια,φόβο και ίσως πανικό.Έτσι και οι δυό σας θα ξαλαφρώσετε,θα έρθετε πιο κοντά συναισθηματικά και κυρίως δεν θα αφήσετε καμία δήθεν ασσυνεηνοησία να μπεί ανάμεσα σας.

Κανείς δεν είπε ότι οι σχέσεις είναι εύκολες,,ευτυχώς όμως κανείς δεν απέδειξε ποτέ το αντίθετο ;)

Λοιπόν,κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου και για μία ακόμη φορά τριγυρνά στο μυαλό σου αυτή η δολια η φίλη σου που είναι τόσο χαζή ώστε δεν βλέπει ότι την εξαπατά ο φίλος της..αμ και εκείνος ο συνάδελφος που νομίζει ότι είναι τέλειος σε όλα ? Έλεος πια,ένας κόσμος γεμάτος ηλίθιους και εσύ ο μόνος σόφρων άνθρωπος που βλέπεις ξεκάθαρα.Και σε λένε και κακό και κουτσομπόλη απο πάνω @!! ΠΦ!!! Σου θυμίζει κάτι? ? ?

Μεταξύ μας είμαστε.Έχεις και εσύ ασχοληθεί τόσο πολύ με τις ζωές των άλλων που έχεις ξεχάσει πώς είναι να ζείς τη δική σου.Χαλάρωσε.Όλοι πέφτουμε στη λούμπα κάποτε.Το θέμα είναι να συνέρχεσαι.Να επαναπροσδιορίζεσαι και να ξανακοιτάς κατάματα εσένα στον καθρεύτη.

Μία απο τις κυριότερες αιτίες δυστυχίας λοιπόν είναι η συνεχής ενασχόληση με τα προβλήματα&τις ζωές των άλλων.Διότι πολύ απλά,όταν σπαταλάς τόση ενέργεια και τόσο χρόνο για τους άλλους για εσένα μένει ένα ολοστρόγγυλο μηδέν εις το πηλίκο.Αυτό θέλεις?Φαντάζομαι πως όχι.

Ούτε θέλω να πιστέψω πώς η δική σου ζωή αγγίζει τηνν τελειότητα και έτσι για να μη βαριέσαι τακτοποιείς των αλλωνών...Ο κάθε ένας είναι απόλυτα κύριος και υπέυθυνος για τις επιλογές του και φυσικά για τη ζωή του.

Φυσικά και μπορείς να πείς τη γνώμη σου όταν αυτή σου ζητηθεί,αλλά είναι τόσο άκομψο χρονοβόρο και ψυχοφθόρο να σχολιάζεις τις επιλογές των άλλων δεξιά και αριστερά,που εάν σε έβλεπες απο μια πλευρά νομίζω θα σε έπιανε υστερία.

Η ζωή φίλη μου,είναι ένα όμορφο συνοθύλευμα διαφορετικών απόψεων,αντιδράσεων και τελικών απόφασεων.Αλλοίμονο έαν όλοι έπρατταν το ίδιο ή εάν ακολουθούσαν τυφλά τις συμβουλές των "ειδικών".Ποιά η ομορφιά και η ουσία? Καμία!

Και εσύ ,αλήθεια εσύ..που ξοδεύεις τόσο πολύτιμο χρόνο δακτυλοδείχνοντας ανθώπους,έχεις λύσει όλα σου τα προβλήματα ή μήπως θεωρείς ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό να κάνεις για ΕΣΕΝΑ? Get a life..που λένε και στα ξενικά.

Ασχολήσου με εσένα,με τη ζωή σου.Αγάπησε τους ανθρώπους που την απαρτίζουν και αποδέξου τις πράξεις τους.Αποδέξου τους ίδιους και κατα συνέπεια εσένα.... και κάπου εκεί σου υπόσχομαι ότι θα βρείς την ευτυχια που τόσο χαζά ψάχνεις στον "κοινωνικό σχολιασμό"  ;)