Λοιπόν,κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου και για μία ακόμη φορά τριγυρνά στο μυαλό σου αυτή η δολια η φίλη σου που είναι τόσο χαζή ώστε δεν βλέπει ότι την εξαπατά ο φίλος της..αμ και εκείνος ο συνάδελφος που νομίζει ότι είναι τέλειος σε όλα ? Έλεος πια,ένας κόσμος γεμάτος ηλίθιους και εσύ ο μόνος σόφρων άνθρωπος που βλέπεις ξεκάθαρα.Και σε λένε και κακό και κουτσομπόλη απο πάνω @!! ΠΦ!!! Σου θυμίζει κάτι? ? ?

Μεταξύ μας είμαστε.Έχεις και εσύ ασχοληθεί τόσο πολύ με τις ζωές των άλλων που έχεις ξεχάσει πώς είναι να ζείς τη δική σου.Χαλάρωσε.Όλοι πέφτουμε στη λούμπα κάποτε.Το θέμα είναι να συνέρχεσαι.Να επαναπροσδιορίζεσαι και να ξανακοιτάς κατάματα εσένα στον καθρεύτη.

Μία απο τις κυριότερες αιτίες δυστυχίας λοιπόν είναι η συνεχής ενασχόληση με τα προβλήματα&τις ζωές των άλλων.Διότι πολύ απλά,όταν σπαταλάς τόση ενέργεια και τόσο χρόνο για τους άλλους για εσένα μένει ένα ολοστρόγγυλο μηδέν εις το πηλίκο.Αυτό θέλεις?Φαντάζομαι πως όχι.

Ούτε θέλω να πιστέψω πώς η δική σου ζωή αγγίζει τηνν τελειότητα και έτσι για να μη βαριέσαι τακτοποιείς των αλλωνών...Ο κάθε ένας είναι απόλυτα κύριος και υπέυθυνος για τις επιλογές του και φυσικά για τη ζωή του.

Φυσικά και μπορείς να πείς τη γνώμη σου όταν αυτή σου ζητηθεί,αλλά είναι τόσο άκομψο χρονοβόρο και ψυχοφθόρο να σχολιάζεις τις επιλογές των άλλων δεξιά και αριστερά,που εάν σε έβλεπες απο μια πλευρά νομίζω θα σε έπιανε υστερία.

Η ζωή φίλη μου,είναι ένα όμορφο συνοθύλευμα διαφορετικών απόψεων,αντιδράσεων και τελικών απόφασεων.Αλλοίμονο έαν όλοι έπρατταν το ίδιο ή εάν ακολουθούσαν τυφλά τις συμβουλές των "ειδικών".Ποιά η ομορφιά και η ουσία? Καμία!

Και εσύ ,αλήθεια εσύ..που ξοδεύεις τόσο πολύτιμο χρόνο δακτυλοδείχνοντας ανθώπους,έχεις λύσει όλα σου τα προβλήματα ή μήπως θεωρείς ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό να κάνεις για ΕΣΕΝΑ? Get a life..που λένε και στα ξενικά.

Ασχολήσου με εσένα,με τη ζωή σου.Αγάπησε τους ανθρώπους που την απαρτίζουν και αποδέξου τις πράξεις τους.Αποδέξου τους ίδιους και κατα συνέπεια εσένα.... και κάπου εκεί σου υπόσχομαι ότι θα βρείς την ευτυχια που τόσο χαζά ψάχνεις στον "κοινωνικό σχολιασμό"  ;)

Η ζωή είναι πανέμορφη.Το χω πεί,το χω ξαναπεί και το πιστεύω ακράδαντα.Σαν άνθρωπος προσπαθώ και συνήθως πετυχαίνω να βλέπω τις περισσότερες καταστάσεις θετικά.Όχι λόγω ανισσοροπίας ή μη αντίληψης,απλά γιατί αρνούμαι να με πάρει απο κάτω.Είμαι πιο δυνατή απο κάθε τι,μου το χω πεί και το χω αποφασίσει.

Κι όμως υπάρχουν στιγμές που θέλω και εγώ ταχτάρισμα.Θέλω κάποιος να δεί πίσω απο το "φορεμένο" χαμόγελο.Θέλω κάποιος να ανησυχήσει για την υπέρμετρη αισιοδοξία μου..Κανείς..πουθενά.Έχω επιτύχει (παργαματική επιτυχία) να θεωρούμαι ένας άνθρωπος ακομπλεξάριστος,δυναμικός,αισιόδοξος,σχεδόν στον κόσμο του.Και εκεί που λές "οκ,.μπορώ να αφεθώ λίγο" τσούπ! μου το αποκλείουν.Γιατί εγω βλέπεις δεν επιτρέπεται να έχω φοβίες,ανησυχίες και προβληματισμούς.Εγώ είμαι τριαλαλά τριαλαρί.Απο που και ως που τώρα ανησυχώ? Και εκεί παίρνω ανάποδες.

Και αποφασίζω πώς εξακολουθώ να είμαι μόνη μέσα στον μικρόκοσμο μου.Γιατί τελικά κανείς δεν κάνει τον κόπο να δεί μέσα στη γυάλα μου.Να δεί πραγματικά.

Και όσο κανείς δεν πλησιάζει τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι εγώ.Και ξανα μανα αποφασίζω πως πορεύομαι μόνη μου.Και δεν τολμάω πουθενά μήτε σε άνθρωπο μήτε σε ζώο να πώ τους φόβους και τους τρόμους μου..γιατί κανείς δεν θα με πιστέψει.

Και προσπαθώ μόνη μου να παλέψω τα θηρία του μυαλού μου..και καρπώνομαι την επιτυχία μου ΝΑΙ! κανείς δε με βοηθά.Μόνη μου.Και αυτή η μόνη μου επιτυχία έχει μια κούραση τόση..Γιατί ρε φίλε,δεν με ενδιαφέρουν οι παρέες αν είναι άδειες μέσα τους,δεν με νοιάζει να είναι κρύο το κρεβάτι μου εάν αυτό που το γεμίζει δεν το "γεμίζει" ουσιαστικά και γιατί κουράζομαι και εγώ.ΚΑι θέλω επιτέλους κάποιος ,κάποτε,κάπως..να μου ακουμπήσει τον ώμο και να μου πεί "χαλάρωσε,δεν πειράζει αν φοβάσαι".Κανείς.Γιατί εγω δεν φοβάμαι.

Όχι.Κανείς , γιατι κανείς δεν παίρνει ευθύνη της ευτυχίας και της ασφάλειας κάποιου.Ασφάλεια δεν είναι το σπίτι ή τα χρήματα.Ασφάλεια είναι η ζεστασιά στο βλέμμα,το κράτημα του χεριού και η υπόσχεση στο χαμόγελο.Χάθηκαν και αυτά,χανόμαστε και οι άνθρωποι.

Και τώρα που τα γράφω ανακουφίζομαι.Γιατί είμαστε πολλοί οι μόνοι εκεί έξω..Λαχταράς και εσύ "βοήθεια" και επιβράβευση αλλά πουθενά..Εγώ αφού με πιάσει το παράπονο το ξεχνάω..Το θάβω.

Μόνη μου θα τα ανέβω όλα,γιατί κοστίζει να μην επιβαρύνεις κανέναν αλλά αλλά η πληρότητα μετά είναι ασύγκριτη..Κι ας με πειράζει μετά που δεν έχω άνθρωπο να τη μοιραστώ..

Και έτσι όσο δεδομένη θεωρείται η δυναμικότητα μου τόσο δεδομένη και η επιτυχία μου....τόσο λακίζω και εγω σιγά σιγά.

Αν είμαι μόνη μου ας είμαι κανονικά.Τουλάχιστον σε αυτό ας μην προσποιηθώ.-

Σήμερα γράφω για μία φίλη μου αγαπημένη.Που ενώ έχει μάτια 14..μπροστά στον καθρεύτη της χρόνια τώρα είναι τυφλή και στα κολακευτικά σχόλια φίλων και γνωστών,τα ίδια χρόνια,είναι και κουφή.

Σου γράφω μήπως μπορέσω να σε κάνω να σε δείς..Όσα χρόνια σε γνωρίζω ή ίδια ανόητη μάχη εκ προοιμίου χαμένη,μιας και μιλάμε για μία γυναίκα πανέμορφη,ταλαντούχα,πετυχημένη,με ισχυρή προσωπικότητα και κοφτερό μυαλό.Όσα χρόνια σε ξέρω ζουπάς τα πλαινά σου,γκρινιάζεις για τις ρυτίδες σου (!) και με δυσκολία πιστεύεις στον εαυτό σου.

Ακόμη κι αν λές πώς δεν έχεις ανάγκη κανένα,η συμπεριφορά σου δείχνει ότι πρωτίστως και κυρίως ,έχεις ανάγκη ΕΣΕΝΑ που σε έχεις χάσει,σε έχεις πετάξει και δεν σε ενδιάφερεις κιόλας.Γιατί? Γιατί σε πληγώνεις έτσι?Γιατί σε αγνοείς έτσι?

Όταν σε γνώρισα είδα μπροστά μου ένα υπέροχο πλάσμα,όμορφο,κοινωνικό,έξυπνο,μορφωμένο,αυτάρκη.΄Ενα θηλυκό που έκανε θράυση όπου περνούσε και μία περιζήτητη φίλη.Εσύ ποτέ δεν σε έβλεπες έτσι.

Βρήκες παρηγοριά σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης,εκεί που σχεδόν όλα ειναι ανώνυμα και έθρεψες για λίγο καιρό την ματαιοδοξία σου μέσα απο κενά nicknames και "έξυπνες" ατάκες.Χάθηκες πάλι απο εσένα και απο τον πραγματικό κόσμο.

Αρχικά με πείραξε.Μετά αντιλήφθηκα την ανάγκη σου να επιβεβαιώνεσαι χωρίς να εκτίθεσαι.Γιατί?Ποτέ δεν θα καταλάβω τι είναι αυτό που σε κάνει να μην σε εμπιστευεσαι. Και ποτέ δεν θα σου συγχωρήσω το ότι νοιώθεις ποιο ασφαλής εκεί στην ανωνυμία παρά με εμένα.

Σε έβλεπα να αλλάζεις.Μεταμορφώθηκες σε ένα γκρινιάρικο πλάσμα,που όλα του φταίνε-κι ας έχει τα πάντα στη ζωή του- όλοι αδιαφορούν για σένα,όλοι στηρίζονται πάνω σε εσένα.Τα τελευταία χρόνια αδιαφορώ και εγώ,για εσένα έτσι όπως επέλεξες να μείνεις.Σου θυμώνω που μου στερείς τη φίλη μου.Εκείνη την ατρόμητη κοπέλα που μπορούσε τα πάντα,που ήθελε τα πάντα και κυρίως που πίστευε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα.

Εσύ δεν έχεις κουραστεί? Σε σκέφτομαι.Σκέφτομαι το πόσο βασανίζεσαι ηλιθιωδώς.Αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω.Κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον που δεν παραδέχεται ότι πάσχει.

Σου γράφω εδώ.Μήπως καταλάβεις.Σε χάνεις.Και γύρω σου γκρεμίζεις ότι έχεις κερδίσει,ότι αξίζεις,ότι κατέκτησες.Φίλους,οικογένεια...αλλά κυρίως ΕΣΕΝΑ!!!

Πότε σε είδες τελευταία φορά? Και δεν φταίνε οι άλλοι..μεταξύ μας είμαστε.Πρώτη φορά κάνεις 2 δουλειές,τρείς...αυτό σου φταίει.Υπάρχουν άνθρωποι που παλέυουν χρόνια αμέτρητα με 5 δουλειές και όμως δεν γκρινιάζουν,δεν χάνονται ,δεν βαρυγκομούν.

Θέλω να σε βρείς.Θέλω να δείς τι πραγματικά μετράει στη ζωή.Να γίνεις επιτέλους ευγνόμων για όσα απλόχερα σου έχουν δωθεί.Θέλω να λές ευχαριστώ στο Θεό κάθε μέρα για την υπέροχη ζωή σου,για την εξαιρετική οικογένεια σου και για την πολυτέλεια του να γκρινιάζεις που και που.

Θέλω να χαμογελάς...με την οικογένεια σου και τους φίλους σου.Όχι τους ανώνυμους..τους αληθινούς.Απο σάρκα και αίμα.

Θέλω να ξαναδώ ΕΣΕΝΑ.Χωρίς την αναγκή επιβεβαιωσης.

Είσαι έξυπνη,είσαι όμορφη μέσα έξω,είσαι ένα τέλειο πλάσμα.Δεν χρειάζεσαι κανέναν να στο αποδείξει.Αρκεί να σε δείς αληθινά.

Και όλα αυτά είναι η ευχές μου για εσένα για το 2015.

Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά σε αγαπούν.Εσένα. Καιρός να σε αγαπήσεις και εσύ.

Η Φίλη σου

Μ.

Σε βλέπω.Φοράς εκείνη την ξεχειλωμένη φόρμα ,που ο καβάλος χαιδέυει απαλά τη φτέρνα  σου.Τα μαλλιά σου έχουν αυτό το επιμελώς ατιμέλητο αφανέ της ζούγκλας και τα μάτια σου ξεκουράζονται μέσα απο τα γυαλιά μυωπίας. Φυσικά και δεν γνωρίζει κανένας ότι υπάρχουν ώρες που ΔΕΝ είσαι βαμμένη ΔΕΝ είσαι φτιαγμένη και κυρίως ΔΕΝ σε νοιάζει.

Έλα να απενοχοποιηθούμε. Βρε κουτό,στο χω ξαναπεί.Οι εταιρείες και τα καταστήματα που προωθούν προιόντα ομορφιάς εννοείται ότι προσλαμβάνουν μοντέλα συνήθως τέλειων αναλογιών-μαλλιών-νυχιών-προσώπου γι αυτόν ακριβώς το λόγο! Άντε πες μου εσύ μέσα στο σπίτι σου,τις ώρες της ατέλειωτης μοναξιάς που δεν σε βλέπει και κανείς τι σκ@τ@ προωθείς και καταπιέζεσαι έτσι ? Nada . Το απόλυτο τίποτα.

Απλά θα μου πείς "θέλω να νοιώθω ωραία και μπλα μπλα μπλα.." Μεταξύ μας είμαστε. Ωραία νοιώθεις όταν είσαι εσύ.Απλά επειδή είσαι εσύ.Ακριβώς γιατί είσαι εσύ! Αυτό σημαίνει ότι δεν σου προσθέτει κάτι το καραφτιαγμένο μαλλί,ή η μόνιμα συνοφρυωμένη μουσούδα,το φρύδι κόκκαλο σχεδιασμένο στο Θεό για να μη μιλήσω για την περιβολή τύπου "κάνω ένα τσιγάρο και πάω για ποτό",Κυριακή βράδυ που νυστάζεις τραγικά. Ε? Ναι.-

Γιατί δεν αφήνεσαι? Έχεις δεί ποτέ πόσο όμορφη είσαι χωρίς τίποτα απο αυτά? Έχεις νοιώσει ποτέ άνετα με εσένα χωρίς πρόσθετα? Γιατί δεν σε χαλαρώνεις?

Η ομορφιά δεν προσδιορίζεται απο το περιτύλιγμα.Ομορφιά είναι να γελάς δυνατά και με την ψυχή σου.Ομορφιά είναι να σέρνεις τις παντόφλες ζωάκια που πατάν επάνω στην ξεχειλωμένη φόρμα ενώ μασουλάς αργά και βασανιστικά μια σοκολάτα !!!!! Ναι ,ναι..ομορφιά είναι να σε δέχεσαι και να σε αγαπάς.Να σε προσέχεις και να μην σε ταλαιπωρείς.

Φυσικά και θα φτιαχτείς,φυσικά και θα προσέξεις τον εαυτό σου..Σου αξίζει όμως να χαλαρώνεις.Σου αξίζει να σε αποδέχεσαι γιατί είσαι πολύ όμορφη,γιατί είσαι εσύ.Και η ομορφιά και η μοναδικότητα σου είναι μέσα έξω βαφτείς δε βαφτείς.

Σήμερα σε προσκαλώ να σε γνωρίσεις και να σε αγαπήσεις ατόφια.Εσένα.Χωρίς το smokey μακιγιάζ,χωρίς τα στήθια τσίτα απο το wonderbra,χωρίς το βλακώδες duck face.Η ομορφιά αρχίζει και τελιεώνει στην μοναδικότητα σου..Μη τσουβαλιάζεσαι να χαρείς!!!

Είσαι υπέροχα ξεχωριστή..κατάλαβε το,νοιώσε το και επιτέλους...χαλάρωσε . Η ομορφιά σου ούτε αναδεικνύεται ,ούτε θάβεται.Υπάρχει,αρκεί να τη δείς.

Νομίζω ότι η περίοδος των Χριστουγέννων για κάθε άνθρωπο είναι ιδιαίτερη..Είναι τα μελαγχολικά στολίδια ,τα φωτάκια που αναβοσβήνουν μελαγχολικά,η μυρωδιά του ξύλου στον αέρα,τα μελομακάρονα και οι δίπλες στις βιτρίνες..κυρίως όμως είναι οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων.

Για κάθε παιδί που κάποια στιγμή -δυστυχώς-γίνεται ενήλικας τα Χριστούγεννα είναι γιορτή ορόσημο στη ζωή του.Τα πρώτα του δώρα,οι πρώτες του κοινωνικές επαφές,οι πρώτες απαιτήσεις βλέποντας τις ευφάνταστες διαφημίσεις παιχνιδιων..οι σφιχτές αγκαλιές στα πολύχρωμα περιτυλίγματα και εκείνη η μυρωδιά του καινούργιου σε όλο το σπίτι...!!! Γιατί ξεχνάμε τα Χριστούγεννα ? Γιατί παυουμε να στολίζουμε υπερ παραγωγές και να κάνουμε σα μωρά ανοίγοντας τα δώρα?

Σου είπε κανένας ότι είναι ωραίο να μεγαλώνεις τόσο πολύ μέσα σου?? Εγώ θα το καταρίψω.

Τα Χριστούγεννα μου ήταν πάντα όμορφα.Με μεγάλα φυσικά έλατα,στολισμένα και παραφορτωμένα μέχρι σκασμού ,με δεκάδες κουτάκια δώρων στις αγκαλιές τους.Ένα δώρο για κάθε μέρα μέχρι τα Χριστούγεννα που έπαιρνα πάντα το μεγάλο δώρο.

Το σπίτι ήταν γεμάτο με χρυσές μπάλες στις κουρτινες,χριστολούλουδα και συνθέσεις με γκι στα βάζα και μια μυρωδιά ασφάλειας παντού.

Γιατί αυτό που μας προσφέρουν τα Χριστούγεννα δεν είναι τα δώρα,ούτε τα θεσπέσια γλυκά.Είναι η ασφάλεια ότι η οικογένεια είναι ακόμη όλοι μαζί.Ότι εσύ είσαι προστατευμένος μέσα σε αυτό το οικογενειακό καρυδοτσουφλάκι.Και απολαμβάνεις την αγάπη όχι μόνο προς εσένα,αλλά όλη την αγάπη που είναι διάχυτη,περίσσια παντού!

Μεγαλώνοντας απομακρυνόμαστε απο αυτή τη σιγουριά.Καθότι πια αντι για οικογενειακά τραπέζια ξοδεύουμε τις γιορτές σε μπαρ και ταβερνεία με παρέες,χωρίς πολλές γιρλάντες και με μπόλικο αλκοολ.Και όταν έχεις εκείνο το χανγκόβερ φίλε μου πώς στο καλό να πάς στο οικογενειακό τραπέζι?Αδύνατον!

Και περνάν τα χρόνια,και τα Χριστούγεννα κάθε χρόνο σου φαίνονται πιο βαρετά και άχρηστα απο τα περσινά..Γιατί το σπίτι σου δεν μοιάζει με εκείνο το καρυδοτσουφλάκι..Γιατί το δέντρο σου είναι πια πολύ cool και trendy για να χωρά και δώρα απο κάτω.Και εσύ τόσο μεγάλος σχεδόν γερασμένος για να χαρείς και να ζήσεις τα Χριστούγεννα σου και πάλι.

Έτσι ,αλήθεια,πόθησες τα Χριστούγεννα της ζωής σου ? Αν όχι , στόλισε πολύ,γέλα δυνατά,κάλεσε την οικογένεια σου,χτύπα παλαμάκια σε κάθε δώρο που ανοίγεται και σε εκλιπαρώ..δες μέσα σου το παιδί εκείνο.Πασαλειμμένο με ζάχαρη άχνη απο κουραμπιέδες περιμένει στωικά να ξυπνήσεις απο την ηλίθια σοβαροφάνεια σου...

Ho ho ho ! Make yor merry Christmas ;)