Γιατί δεν ΣΕ βλέπεις?
Σήμερα γράφω για μία φίλη μου αγαπημένη.Που ενώ έχει μάτια 14..μπροστά στον καθρεύτη της χρόνια τώρα είναι τυφλή και στα κολακευτικά σχόλια φίλων και γνωστών,τα ίδια χρόνια,είναι και κουφή.
Σου γράφω μήπως μπορέσω να σε κάνω να σε δείς..Όσα χρόνια σε γνωρίζω ή ίδια ανόητη μάχη εκ προοιμίου χαμένη,μιας και μιλάμε για μία γυναίκα πανέμορφη,ταλαντούχα,πετυχημένη,με ισχυρή προσωπικότητα και κοφτερό μυαλό.Όσα χρόνια σε ξέρω ζουπάς τα πλαινά σου,γκρινιάζεις για τις ρυτίδες σου (!) και με δυσκολία πιστεύεις στον εαυτό σου.
Ακόμη κι αν λές πώς δεν έχεις ανάγκη κανένα,η συμπεριφορά σου δείχνει ότι πρωτίστως και κυρίως ,έχεις ανάγκη ΕΣΕΝΑ που σε έχεις χάσει,σε έχεις πετάξει και δεν σε ενδιάφερεις κιόλας.Γιατί? Γιατί σε πληγώνεις έτσι?Γιατί σε αγνοείς έτσι?
Όταν σε γνώρισα είδα μπροστά μου ένα υπέροχο πλάσμα,όμορφο,κοινωνικό,έξυπνο,μορφωμένο,αυτάρκη.΄Ενα θηλυκό που έκανε θράυση όπου περνούσε και μία περιζήτητη φίλη.Εσύ ποτέ δεν σε έβλεπες έτσι.
Βρήκες παρηγοριά σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης,εκεί που σχεδόν όλα ειναι ανώνυμα και έθρεψες για λίγο καιρό την ματαιοδοξία σου μέσα απο κενά nicknames και "έξυπνες" ατάκες.Χάθηκες πάλι απο εσένα και απο τον πραγματικό κόσμο.
Αρχικά με πείραξε.Μετά αντιλήφθηκα την ανάγκη σου να επιβεβαιώνεσαι χωρίς να εκτίθεσαι.Γιατί?Ποτέ δεν θα καταλάβω τι είναι αυτό που σε κάνει να μην σε εμπιστευεσαι. Και ποτέ δεν θα σου συγχωρήσω το ότι νοιώθεις ποιο ασφαλής εκεί στην ανωνυμία παρά με εμένα.
Σε έβλεπα να αλλάζεις.Μεταμορφώθηκες σε ένα γκρινιάρικο πλάσμα,που όλα του φταίνε-κι ας έχει τα πάντα στη ζωή του- όλοι αδιαφορούν για σένα,όλοι στηρίζονται πάνω σε εσένα.Τα τελευταία χρόνια αδιαφορώ και εγώ,για εσένα έτσι όπως επέλεξες να μείνεις.Σου θυμώνω που μου στερείς τη φίλη μου.Εκείνη την ατρόμητη κοπέλα που μπορούσε τα πάντα,που ήθελε τα πάντα και κυρίως που πίστευε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα.
Εσύ δεν έχεις κουραστεί? Σε σκέφτομαι.Σκέφτομαι το πόσο βασανίζεσαι ηλιθιωδώς.Αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω.Κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον που δεν παραδέχεται ότι πάσχει.
Σου γράφω εδώ.Μήπως καταλάβεις.Σε χάνεις.Και γύρω σου γκρεμίζεις ότι έχεις κερδίσει,ότι αξίζεις,ότι κατέκτησες.Φίλους,οικογένεια...αλλά κυρίως ΕΣΕΝΑ!!!
Πότε σε είδες τελευταία φορά? Και δεν φταίνε οι άλλοι..μεταξύ μας είμαστε.Πρώτη φορά κάνεις 2 δουλειές,τρείς...αυτό σου φταίει.Υπάρχουν άνθρωποι που παλέυουν χρόνια αμέτρητα με 5 δουλειές και όμως δεν γκρινιάζουν,δεν χάνονται ,δεν βαρυγκομούν.
Θέλω να σε βρείς.Θέλω να δείς τι πραγματικά μετράει στη ζωή.Να γίνεις επιτέλους ευγνόμων για όσα απλόχερα σου έχουν δωθεί.Θέλω να λές ευχαριστώ στο Θεό κάθε μέρα για την υπέροχη ζωή σου,για την εξαιρετική οικογένεια σου και για την πολυτέλεια του να γκρινιάζεις που και που.
Θέλω να χαμογελάς...με την οικογένεια σου και τους φίλους σου.Όχι τους ανώνυμους..τους αληθινούς.Απο σάρκα και αίμα.
Θέλω να ξαναδώ ΕΣΕΝΑ.Χωρίς την αναγκή επιβεβαιωσης.
Είσαι έξυπνη,είσαι όμορφη μέσα έξω,είσαι ένα τέλειο πλάσμα.Δεν χρειάζεσαι κανέναν να στο αποδείξει.Αρκεί να σε δείς αληθινά.
Και όλα αυτά είναι η ευχές μου για εσένα για το 2015.
Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά σε αγαπούν.Εσένα. Καιρός να σε αγαπήσεις και εσύ.
Η Φίλη σου
Μ.