Φτάνει κάποια ηλικία,κάποια στιγμή στη ζωή σου που έχεις δεί όχι πολλά,αλλά αρκετά.Έχεις συναναστραφεί με λογιών λογιών ανθρώπους,έχεις δεί την καλή και την όχι και τόσο καλή πλευρά τους,έχεις πιστέψει,έχεις προδωθεί,έχεις ποντάρει σε σάπια άλογα και τα έχεις ξανακάνει όλα αυτά απο την αρχή.

Μπράβο σου.Αυτός είναι ο ατέρμονος κύκλος της ζωής.Στο σημερινό post κουβεντιάζουμε για την αλλαγή.Μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει?Μπορεί μέσα απο τις εμπειρίες του να γίνει καλύτερος?Αρτιότερος,μια σούπερ βελτιωμένη έκδοση του προηγούμενου εαυτού του? Για εμένα η απάντη είναι ΝΑΙ.

Σαφώς πολλοί παράγοντες παίζουν τον ρόλο τους.Καταρχάς για εμένα οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή μας,άσχετα απο τα όποια συναισθήματα μας προκαλεί,είναι μία τρανή ευκαιρία να βελτιωθούμε.Μια σανίδα σωτηρίας,μία βάρκα να περάσουμε σε μία ακόμη όχθη του εαυτού μας.

Το θέμα είναι πως βλέπει ο καθένας μας αυτές τις εμπειρίες και κυρίως τι εικόνα έχει για τον εαυτό του.Για παράδειγμα,εάν εγώ θεωρώ ότι είμαι τέλεια,άρτια και ολοκληρωμένη ήδη..όχι μόνο δεν θα βελτιωθώ αλλά θα παγιώσω και λανθάνουσες συμπεριφορές με το πέρασμα του χρόνου.Διότι,θα αναρωτηθώ με στόμφο..πόσο πιο τέλειο μπορεί να γίνει το ήδη τέλειο? Γελάς.Σου φαίνεται γνώριμο θαρρώ.

Απο την άλλη,πρέπει ο λαμβάνων τα σήματα (όπως τα λέω εγώ) να είναι ανοιχτός σε νέες προοπτικές του εαυτού του.Να αναγνωρίζει τα προς βελτίωση και να οδεύει προς εκείνη την κατέυθυνση με ανυπομονησία και θέληση.Κανένας μας δεν είναι τέλειος,ευτυχώς.Και όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως έχουν άπειρες,άπειρες όμως,ευκαιρίες αυτοβελτίωσης.

Δεν είναι κανένας περιγυρος ικανός να μας πείσει να αλλάξουμε εάν εμείς οι ίδιοι πρώτα δεν εντοπίσουμε τα σημεία εκείνα που θα θέλαμε να πλάσουμε κάπως διαφορετικά.Σε κάθε "αλλαγή" που βλέπεις σε κάποιον συνάνθρωπο σου ή και εσένα τον ίδιο,κρύβονται απο πίσω μία πλειάδα υπέροχων χειρισμών και διαδικασιών που οδήγησαν σε αυτό το καλύτερο αποτέλεσμα.Πρωτίστως όμως,κρύβεται η ίδια η έμφυτη τάση του ανθρώπου να βελτιωθεί,να αγγίξει το υποκειμενικά τέλειο για εκείνον.

Συνεπώς,ο άνθρωπος αλλάζει.Αυτή είναι η μαγεία , αυτό είναι το θαύμα που μας περιλούζει.Αλλάζει..μόνο εάν το επιθυμεί πραγματικά.

Εάν ,εσύ λοιπόν θέλεις σήμερα να αλλάξεις αλλά δεν ξέρεις απο που να αρχίσεις..πάρ'το απο την αρχή.Στείλε μας σήμερα την ιστορία σου,τα σημεία σου προς βελτίωση και εμείς θα σε πάρουμε απο το χέρι να σου δείξουμε στην πράξη όσα διάβάζεις στη θεωρία.- 

'Εχεις χωρίσει.Έχεις χωρίσει όχι καλά και μάλλον όχι με τη θέληση σου.Κάπου εκεί ξεκινά η έκρηξη παράλογης συμπεριφοράς που βέβαια εσύ θα την ονομάσεις "ζω τη ζωή μου" "περνώ και μόνη μου καλά" και λοιπά και λοιπά.

Μέσα σε όλο αυτό το συρφετό καλοπέρασης και εκτόνωσης σου ξεπηδούν λαμπρές ιδέες για να αποδείξεις στον πρώην σου και στον περίγυρο του/σου ότι πραγματικά σου είναι πλέον περιττό-ο-ος α-α. 

Αρχίζεις λοιπόν δειλά δειλά να επισκέπτεσαι τα στέκια ΤΟΥ,να πίνεις σφηνάκια με τους φίλους ΤΟΥ,να λές τον πόνο σου πάλι στους φίλους ΤΟΥ (με απώτερο σκοπό να του πούνε μια κουβέντα του αλήτη που παράτησε τέτοιο παιδί) και last but not least βλέπεις με άλλο μάτι(πιο γυαλιστερό μάλλον) εκείνη την ξινή την καρακαλλόνα που μέχρι τώρα στη φαντασία σου ήταν μια πολύχρωμη δρακουλίνα με 3 δόντια και 40 παραπανίσια κιλά.Η πρώην του.

Ξαφνικά βλέπεις πόσα κοινά έχετε εσείς δύο..Πάρα πολλά,αναρίθμητα..το εξής ένα:ΑΥΤΟΝ. Κάνετε άτυπο κόμμα εναντίον του και απαριθμείτε η μία στην άλλη τα χίλια μύρια κακά που έχει τελικά πάνω του αυτός ο άνθρωπος.Ορκίζεστε εκδίκηση με τη δύναμη  του φεγγαριού και εσύ κοιμάσαι τα βράδυα πανευτυχής έχοντας ανεβάσει 624 selfie με ΤΗΝ κολλητή και σίγουρη ότι έχεις βρεί ένα σύμμαχο. Οκ. Ξύπνα τώρα.

Θα πάρουμε τα πράμματα ένα ένα.Αρχικά ένας χωρισμός φυσικά και πονάει και οδηγεί σε παράλογες συμπεριφορές και θέλει και τον χρόνο του να ξεθυμάνει.Αυτό όμως δεν σου επιτρέπει να χάνεις την αξιοπρέπεια σου,τον χαρακτήρα σου και την ατομικότητα σου.

Πάντα έλεγα ότι η ποιότητα μία σχέσης φαίνεται στον χωρισμό.Επίσης πάντα έλεγα ότι η πρώην είναι πρώην και ποτέ μα ποτέ δεν μπορεί να είναι και πρώην του πρώην σου και νυν φίλη σου.Είναι αντικρουόμενα συμφέροντα ;)

Καταννοώ απόλυτα την ανάγκη σου να βρίσκεσαι με ανθρώπους που σου θυμίζουν εκείνον.καταννοώ επίσης την τρέλα σου να θέλεις να αποδείξεις κάτι που δεν ισχύει και άρα εκ προιμίου το χεις χάσει το παιχνίδι. Εσύ άραγε καταννοείς πόσο απο τον εαυτό σου χάνεις ή πόση οργή συγκεντρώνεις μέσα σου?

Ο χωρισμός έχει τα στάδια του.Πρέπει να θρηνήσεις.Είναι υγιές.Και να κλάψεις και να φωνάξεις και να του στείλεις μήνυμα στις 3 το ξημέρωμα,είναι υγιές.

Το να είσαι κολλητούλα με την πρώην,λυπάμαι είναι άρρωστο και επικίνδυνο για την ψυχική σου υγεία.Πρώτον ,θα είστε πάντα αντίζηλες και δεύτερον,θέλεις στα αλήθεια εκείνος να σε βάλει και εσένα στο ίδιο τσουβάλι?

Για αυτό σου λέω,κράτα την αξιοπρέπεια σου.Κράτα τις αναμνήσεις σου καλές ή κακές για εσένα.Κράτα τη θέση σου και κυρίως,κράτα την καρδιά σου αμόλυντη.Δεν χρειάζεσαι καμία πρώην του πρώην ,καμία απόδειξη και κανένα δεκανίκι.

Χρειάζεσαι μόνο εσένα.Τώρα και για πάντα.-

Σήμερα,με αφορμή τα γενέθλια μου..σκέφτηκα ότι η αρχή της χρονιάς μου..της κάθε χρονιάς μου είναι αυτή η μέρα.

Τι κι αν φοράω τα κόκκινα τα εσώρουχα την Πρωτοχρονιά,τι κι αν βολοδέρνω με περίσσια χάρη ανάμεσα στον αδιάφορο κόσμο χαμογελώντας για να μπεί καλά η χρονιά...η χρονιά μπαίνει κάθε χρόνο την ημέρα των γνεθλίων μου.

Εξαιρετική ευκαιρία για αλλαγές,σκέφτηκα και είπα να τις μοιραστώ!

Αρχικά,το να αλλάζει η χρονιά σου κάθε γενέθλια μέρα σου αποτελεί απο μόνο του μία υπέροχη αλλαγή! Τέλος στις ψυχαναγκαστικές παρουσίες σε αδιάφορα πάρτυ όταν το μόνο που θέλεις ειναι να κοιμηθείς βαθειά και να ξυπνήσεις με το νέο έτος. Τέλος,στην κατάθλιψη που με πιάνει κάθε Πρωτοχρονιά που χάνω 50 με 64 στραγάλια στα χαρτιά , τέλος και στο κυνήγι των φιλιών κάτω απο τα γκί για μια ερωτική χρονιά.Τέλος οι εξανλτητικές δίαιτες για να μου μπεί εκείνο το εφαρμοστό μάυρο φόρεμα που αγόρασα πριν 6 χρόνια και έδειχνα κούκλα κάποτε μέσα του. Τέλος οι αναμονές στα κομμωτήρια για το τέλεια κοκκαλωμμένο μαλλί.Χίλια τέλη μπορώ να σου απαριθμήσω...και ως γνωστόν κάθε τέλος είναι μία νέα αρχή ;)

Αρχίζω να εκτιμώ τη ζωή αλλιώς,να μετράω τις στιγμές μου με άλλη μονάδα μέτρησης.Αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι κάθε χρόνος που με βρίσκει να σβήνω τα κεριά στην τούρτα μου υγιής και ευτυχισμένη είναι το μεγαλύτερο δώρο.Νοιώθω πια οτι πατάω γερά στα πόδια μου και ότι δεν χρειάζομαι καμία Πρώτη του χρόνου να με βρεί καλά , για να είμαι.Γιατί απλούστατα τις "πρώτες" τις φτιάχνω εγώ. 

Και φυσικά μια τέτοια μέρα δεν θα μπορούσα να μην απαριθμησω όλα τα καλά που έρχονται σωρηδόν στη ζωή μου.Μια ζωή γεμάτη φως και ευλογία,χαρές και εμπειρίες.

Ποτέ άλλοτε δεν θα είσαι πιο έτοιμος να νοιώσεις ευγνωμοσύνη απο την μέρα των γενεθλίων σου.Είναι η μέρα που σου θυμίζει όλα όσα εσύ θεωρείς δεδομένα ...αλλά δεν είναι. Η ζωή είναι ΔΩΡΟ,όχι κεκτημένο.

Και σε παρακινώ να μην περιμένεις άλλες Πρωτοχρονιές για να νοιώσεις ευλογία χαρά και πληρότητα. Ακόμη κι αν αργούν τα γενέθλια σου,μπορείς να γιορτάσεις σήμερα την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου.

Μιας ζωής λουσμένης στην αποδοχή,αγάπη και ευλογία. Χρόνια σου Πολλά λοιπόν ;)

https://www.youtube.com/watch?v=xdpcjtRW2jY

Πολλές φορές η ζωή μας φέρνει προ εκπλήξεων..πάντα δηλαδή.Είτε είναι μία απώλεια , μια επαγγελματική αναταραχή,ένας χωρισμός ή απλά μία δύσκολη μεταβατική περίοδος για εμάς.

Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις χωρίς πολλές φορές να το αντιλαμβανόμαστε επιλέγουμε να συμπορευθούμε για πολύ λίγο με ανθρώπους που σε κάθε άλλη περίπτωση δεν θα υπήρχαν στον κοινωνικό μας περίγυρο.Οι άνθρωποι "σκαλοπάτια" ή "δεκανίκια" ,αν και αντιπαθώ αυτή τη λέξη.

Ψάχνοντας στο παρελθόν σας ή και στο παρόν, θα βρείτε συναναστροφές που τώρα σας φαίνονται παράλογες και άσκοπες. Ένας σύντροφος περιστασιακός ,τελείως κόντρα στα γούστα σας , μία συνάδελφος πολύ διαφορετική απο εσάς ή ακόμη και μία πρώην του πρώην σας(θα μιλήσουμε σε άλλο post για αυτή την περίεργη σχέση).

Ίσως σκεφτόμενοι αυτούς τους ανθρώπους να νοιώσετε ενοχή,θυμό ή ακόμη και αποστροφή. Δεν είναι κακό. Χαλαρώστε. Είμαι εδώ για να σας βεβαιώσω ότι αυτή η διαδικασία είναι απολύτως φυσιολογική,αρκεί να μην γίνεται εμμονή.

Το γιατί επιλέγουμε σε δύσκολες περιόδους ανθρώπους τόσο κόντρα σε εμάς εξηγείται πολύ απλά και λογικά: έχουμε ανάγκη να στηριχθούμε κάπου,τόσο ώστε να πάρουμε μία ανάσα και να σταθούμε ξανά στα πόδια μας .Όταν σταθούμε στα πόδια μας,θέλουμε να φύγουμε όσο πιο μακρυά απο ότι θα μας θυμίζει την δύσκολη περίοδο μας.Το να είναι το "στήριγμα" μας κάτι τόσο διαφορετικό απο εμάς κάνει πολύ πιο εύκολο το "φευγιό" χωρίς ενοχές&αποσκευές ;)

Είναι ουσιαστικά μία άμυνα του εαυτού μας , ένα τρίκ συναισθηματικό για να μπορέσει να ανταπεξέλθει πιο γρήγορα στα νέα δεδομένα..

Φυσικά  , όταν γίνεται εν γνώση μας φλερτάρουμε αρκετα με την συναισθηματική εκμετάλευση του άλλου. Κάτι που δεν θα έπρεπε να γίνεται σε καμία περίπτωση και με καμία αιτολογία ή αφορμή.

Συνεπώς , απο σήμερα μπορείτε να κάνετε κάποια απλά πράγματα για να νοιώσετε και εσείς καλύτερα αλλά και οι άνθρωποι που ερήμην τους σας βοήθησαν σε μία δύσκολη στιγμή.

Αρχικά, αποδεχτείτε τους . Εάν υπάρχουν ακόμη στη ζωή σας πείτε τους "ευχαριστώ" και εάν υπάρχουν στη ζωή σας και σας κάνουν να αισθάνεστε άβολα,πάλι πείτε "ευχαριστώ" και απομακρυνθείτε.

Τέλος,αποδεχτείτε εσάς στα κάτω σας και στα πάνω σας. Να θυμάστε πώς η καθαρή συνείδηση και η ειλικρινή συμπεριφορά είναι πάντα ανεκτίμητης αξίας και ευτυχώς για αυτά δεν χρειάζεστε κανένα σκαλοπάτι.

Δεν ξέρω σε τι φάση της ζωής σου σε πετυχαίνω.Εγώ είμαι στην "καλύτερη" στην "ωραιότερη" στην "κοιμήσου τώρα που μπορείς" στην "τώρα που είναι μεσα είναι καλα..μετά να δω τι θα κάνεις" φάση.Εγκυμονώ και ευτυχώς γεννάω σε λίγότερο απο μήνα. Γιατί? Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη προπαγάνδα απο αυτή του 9μηνου αυτού.

Είμαι έτοιμη να σου αποκαταστήσω την αλήθεια.Είσαι έτοιμη να την διαβάσεις?

Καταρχάς,η ωραιοτερη περίοδος της γυναίκας σίγουρα δεν είναι ένα 9μηνο(ατελείωτο ειδικά προς το τέλος) που κουβαλά περί τα 20 κιλά επιπλέον , έχει τραγική ανικανότητα σε απλά πράγματα όπως π.χ δέσιμο παπουτσιού,είναι ανα πάσα ώρα και στιγμή θύμα αστομαχικών διαταραχών καθώς το δόλιο στομάχι έχει συρρικνωθεί,δεν μπορεί να κοιμηθεί όπως θέλει , δεν μπορεί να κάνει σέξ όσο συχνά και όπως θέλει,αδυνατεί να ενεργηθεί κανονικά και γενικώς είναι σε μία πλήρη σύγχιση και αποδιοργάνωση.

Σε όλα αυτά(που είναι μερικά μόνο απο το σύνολο) πρόσθεσε και τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα.Ξαφνικά όλοι σε αδικούν,δεν σε καταλαβαίνουν,όλες οι γυναίκες είναι πιο όμορφες/σέξυ/θελκτικές/αδύνατες/αισθησιακές απο εσένα. Ο άντρας σου είναι ένα κάθαρμα που απορείς τι του βρήκες και πώς κατέληξες εσύ με έναν τέτοιο σάτυρο(και άγιος να είναι ο άνθρωπος..σε κατέστησε έγκυο άρα φταίει).Να μη μιλήσω για το εξαφανιζόλ με το οποίο ξαφνικά ψεκάζονται αυτοβούλως όλοι οι φίλοι/γνωστοί και συγγενείς μη σου πω.

Εσύ κινείσαι αποκλειστικά σε safety net ,σπίτι-δουλειά-σπίτι.Κάθε γνώστης της εγκυμοσύνης..η μάνα σου,η φίλη σου,μια γνωστή που είδες τυχαία στο δρόμο,ο Αντώνης απο το μίνι μάρκετ σε βομβαρδίζει με απείρου κάλλους τρομοκρατικές φράσεις του τύπου "ξεκουράσου τώρα που μπορείς" "τώρα αρχίζουν τα δύσκολα" "ευτυχώς έζησες και πέντε πράγματα πριν γεννήσεις" και νοιώθεις οτι κυοφορείς το Alien σαν άλλη Σιγκούρνι Γουίβερ και ότι ΕΣΥ και το κύημα σου θα φέρετε το τέλος του κόσμου. Θυμησε μου λίγο ποια είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος της γυναίκας ? ? ?

Και θα έρθουν μανάδες που σκίζονται για τα παιδιά τους(όπως όλες) να με αποκαλέσουν άδικη / εγωίστρια κλπ . Μα χρυσή μου άμα κρίνω εκ του αποτελέσματος που θα χαίρομαι πια το αγγελούδι μου..χαίρω πολύ! Το θέμα είναι αυτό το 9μηνο που κάθε  ύπαρξη με κοιτάζει μελιστάλαχτα,μου χαιδεύει την κοιλιά και μου λέει πόσο με ζηλεύει. Και φυσικά είμαι τυχερη&ευλογημένη που θα φέρω στον κόσμο ένα παιδί...αλλά μεταξύ μας..εάν αντι για 9μηνο το έβγαζα στο 3μηνο δεν θα με χάλαγε καθόλου.

Εν κατακλείδι,σαν παράκληση δες το..μην ξεστομίσεις ποτέ σε έγκυο πόσες ώρες δεν θα κοιμάται ή δεν θα ξεκουράζεται  . Δεν το εκτιμά αντιθέτως σε καταριέται σαν άλλος μπαρμπα-Στρούμφ επι ώρες.Το εάν είναι ή όχι η πιο όμορφη κλπ κλπ περίοδος της ζωής της είναι δικό της θέμα.Δεν σε αφορά και ΟΧΙ δεν είναι δουλειά σου να τη ρωτήσεις.

Αρκέσου στις πολύ όμορφες ευχές και that's it .Μη γίνεσαι αδιακρίτη και μισητή ;)

Tέλος,θέλω να πώ ότι φυσικά αυτή η διαδικασία είναι ΤΟ θαύμα και ευλογημένες όσες την περνούν,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εθελοτυφλούμε στις δυσκολίες.

Εάν έχεις παιδάκι θα μέ νοιώσεις ,εάν όχι σου εύχομαι ολόψυχα να το ζήσεις με τον δικό σου τρόπο.

Υ.Γ και προς Θεού,βάλε και τον "σάτυρο" στη διαδικασία,έτσι θα τον ερωτευτείς ξανά απο την αρχή ;)