Το ότι ένα μέρος του χαρακτήρα του μωρού σου , το κατα πόσο θα είναι νευρικό,βολικό,απαιτητικό κ.λ.π σχετίζεται άμεσα με την ψυχολογία που είχες κατα τη διάρκεια της κύησης είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο.

Το ότι η μεταξύ σας σχέση θα διαμορφωθεί πάνω στις βάσεις αυτές,ίσως το μαθαίνεις για πρώτη φορά.

Ένα παιδί και πόσο μάλλον ένα νεογνό,καθότι ουσιαστικά το μέσον γνωριμίας του με όλο το φάσμα του συναισθηματικού κόσμου είσαι εσύ,έχει άμεση ανάγκη απο συναισθήματα ισχυρά με θετικό πρόσημο και φυσικά έχει ανάγκη απο τη δημιουργία ενός "προστατευτικού ψυχικού τοίχους" της ίδιας του της μητέρας.

Δηλαδή,το μωράκι σου χρειάζεται να σε νοιώθει σίγουρη,υπομονετική,αισιόδοξη,θετική. Επίσης το δέυτερο και ίσως πιο σημαντικό κομμάτι είναι αυτό που έχει να κάνει με τη μετάδοση αυτοπεποίθησης και αγάπης για τον εαυτό σου.

Είναι το προστατευτικό ψυχικό τοίχος,όπως μου αρέσει να λέω.Αυτό σημαίνει ότι καταρχάς σε φροντίζεις,με ότι αυτό συνεπάγεται,σε προσέχεις και δημιουργείς ένα κλίμα ευφορίας με εσένα.

Εσύ για εσένα νοιώθεις καλά.Εσύ για εσένα τρέφεσαι σωστά,κοιμάσαι όσο μπορείς ποιοτικότερα,γυμνάζεσαι ενδεχομένως και γενικά κάνεις το οτιδήποτε θα σε κάνει να χαμογελάσεις με εσένα.

Μη το βλέπεις σαν εγωιστική συμπεριφορά.Δες το σαν αναγκαία προσπάθεια,διότι μεταξύ μας η ψυχολογία της μανούλας ειδικά τον πρώτο καιρό δεν είναι και στα καλύτερα της.Για να μπορέσεις αρχικά να αναπεξέλθεις όσο καλύτερα και με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία στο μεγάλο έργο σου σαν μανούλα, να μεταδίδεις θετικά συναισθήματα στο μωρό σου και όχι μόνο να μην καταρέυσεις ψυχολογικά αλλά να ενδυναμώσεις και άλλο το προσταυετικό ψυχικό σου τοίχος.

'Ετσι το μωράκι σου θα είναι ήρεμο,ευτυχισμένο και ασφαλές γιατί θα το μεγαλώνει μία μαμά που πρωτίστως αγαπάει τον εαυτό της άρα μπορεί να διδάξει την Αγάπη,την Ασφάλεια,την Ηρεμία και την Ισσοροπία και εσύ θα είσαι στα καλύτερα σου ανταποκρινόμενη πλήρως στα καθήκοντα της μητρότητας.

Να θυμάσαι ότι το μωρό σου είναι ένα συναισθηματικό σφουγγάρι.Αυτό σημαίνει ότι ρουφάει κυριολεκτικά όποιο συναίσθημα βρεθεί στο διάβα του.

 Φρόντισε λοιπόν,όσο μπορείς να νοιώθει και να εισπράττει μόνο θετικά συναισθήματα.Πέρα απο μαμά του είσια ο καθοδηγητής της ζωής του και ο νούμερο ένα διαμορφωτής χαρακτήρα.

Ας φτιάξουμε ευτυχισμένα παιδιά ισορροπημένα ,φτιάχνοντας εμάς

Με ρωτούν συχνά τι είναι η ευτυχία,πώς μπορούμε να την προσδιορίσουμε και απο τι αποτελείται.Απο όλα αυτα τα ερωτήματα μόνο ένα μπορεί να απαντήθει.Το τρίτο.

Η ευτυχία είναι ένα σύνολο στιγμών που μας έκαναν να νοιώσουμε πλήρεις&σωστά "τοποθετημένοι".Άρα οι ευτυχία αποτελείται απο στιγμές.

Στο σημερινό ποστ θα σε βοηθήσω να βρίσκεις και να βλέπεις την ευτυχία γύρω σου & μέσα σου.

Καταρχάς,πάρε μια βαθειά ανάσα.Χαλάρωσε.

Ότι κι αν έγινε μέχρι τη στιγμή που διαβάζεις αυτό το πόστ πλέον είναι παρελθόν.Συνεπώς,μην του επιτρέψεις να σε επηρρεάσει.Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να αναμασάς παρελθοντικές καταστάσεις.Εάν δεν τον γνωρίζεις ήδη σε ενημερώνω ότι είναι αδύνατον να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να τις ξαναζήσεις "σωστά".

Βήμα δεύτερο,εστιάσε στα υλικά γύρω σου .Εκείνα που απέκτησες με κόπο,εκείνα που σου θυμίζουν τα ταξίδια σου,εκείνα που είναι δώρα αγαπημένων..

Εστιάζεις πρώτα στα υλικά διότι η οπτική επαφή είναι άμεση και λειτουργεί σαν ταχύτατο αναλγητικό!

Στη συνέχεια εστιάσε στα χαμόγελα των ανθρώπων που αγαπάς.Μόνο στα χαμόγελα.Ένα χαμόγελο αυτόματα σε κάνει να νοιώσεις ασφάλεια,στοργή,αγάπη.

Τέλος,στρέψε νοερά το βλέμμα σου μέσα σου.Είσαι υγιής,έχεις αγάπη,έχεις ανθρώπους,έχεις καταννόηση,έχεις αντίληψη,έχεις..ευτυχία.

Με την ολοκλήρωση των 4 βημάτων ,αυτή είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης.Εδώ θα χαμογελάσεις ειλικρινά και με μια δόση ευγνωμοσύνης.

Βλέπεις ,τα πράγματα είναι πολύ απλά.Η ευτυχία είναι πάντα γύρω μας και μέσα μας.Τυχαίνει όμως να κολλάμε στο δέντρο και να χάνουμε το δάσος.

Να είσαι ευγνώμων,να λές "ευχαριστώ" για όλα όσα έχεις κατακτήσει,όλα όσα σε προσδιορίζουν,όλους όσους σε αγκαλιάζουν με αγάπη.

Να είσαι ευγνώμων και ευτυχής για την ίδια σου τη ζωή.

υ.γ και όποτε κολλάς...είπαμε ανάσα 4 βήματα και έφτασες ;)

Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ένα χρόνο περίπου πρίν,έγραφα για τις γυναίκες που κάνων καρίερα ως μανάδες και αναμφισβήτητα είναι η πιο δύσκολη δουλειά της ζωής μας.

Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που έγραφα για το πόσο περιττά είναι τα πολλά λεφτά,τα αξιώματα και η περιστασιακή δόξα.

Την πάτησα φίλε μου.Έπεσα μέσα στο λάκκο ,αγχώθηκα,στρεσαρίστηκα,φράκαρα.Ξέχασα και τα πιστεύω μου και τις προτεραιότητες μου,γιατι πολύ απλά δανείστηκα όνειρα αλλουνού.

Ευτυχώς η ζωή σε φέρνει πάντα μπροστά στα θέλω σου , στον κακό και στον καλό σου εαυτό.Η εκκίνηση δεν είναι μία και η ευκαιρίες δεν τελειώνουν. 

Ευκαιρίες να ανασυνταχθείς,να θυμηθείς και να πορευτείς ξανα σε νέες γραμμές.

Οι προτεραιότητες για τον καθε άνθρωπο είναι διαφορετικές και ούτε στιγμή δεν πρέπει να αισθάνεσαι άβολα επειδή τυγχάνει οι δικές σου να μην συμπίπτουν με του συνομιλητή σου.

Σου υπογράφω ότι δεν είσαι ούτε τεμπέλης ,ούτε αναβλητικός.Είσαι απλά ένας άνθρωπος με άλλες προτεραιότητες.

Ηρέμησε.Πάρε βαθιές ανάσες και σκέψου καθάρα και δυνατά τι θέλεις ΕΣΥ για ΕΣΕΝΑ.Χωρίς ταμπέλες δανεικές και όνειρα ξένα.

Αυτό που θα φανταστείς,αυτό που θα σε κάνει να χαμογελάσεις,αυτό και να πράξεις.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την μοιράζεις σε πολλές αγάπες.Αλλωστε θα ξέρεις ήδη ότι μία ειναι η μεγάλη,η παντοδύναμη.

Σε αυτήν να δωθείς ψυχή και σώμα.Γατί εκει θα γελάει η ψυχή σου,εκεί θα ζωντανεύει το όνειρο σου.

Σε όλους εκεί έξω  που έχουν εγκλωβιστει και νοιώθουν ότι έχουν τελματώσει..θέλω να πώ : Δεν σε προσδιορίζει ούτε το πορτοφόλι σου,ούτε η δουλειά σου ούτε η γνώμη των άλλων για εσένα. Η καρδιά σου.

Αυτή και μόνο.Για αυτό πρόσεχε την και μη της χαλάς χατήρια ;)

Τώρα που γραφω έχω κανει για 4η φορα ντουζ και γεμάτη χαρά ανακαλύπτω πόσο αποροοφητικό είναι το φορεματάκι μου.Στάζω.

Απέναντι μου έχω πλυντήρια 3 ημερών και 2 ώρες το πολύ για να κάνω τις εργασίες μου,να δουλέψω όσο μπορέσω,να σιδερώσω,να τακτοποιήσω φαγητό για μωρό-σύζυγο-σκυλί και μετά χαλαρά να κάνω το 5ο ντούζ για να μπορέσω να ξαναιδρώσω καθαρή.

Ο γυναικολόγος μου εψές τόλμησε να μου προτεινει ότι είναι ιδανικό σε 4 μήνες απο τώρα να ξαναμείνω έγκυος,έτσι ώστε λέει,να μην εχουνε μεγάλη διαφορά,λέει.

Λογικό μου ακούγεται.Καθότι σε 4 μήνες εννοείται ότι θα έχω χάσει τα κιλά της 1ης εγκυμοσύνης,για να μπορέσω να φορτωθώ της 2ης,θα έχω γλιτώσει το κίνδυνο αυτοκτονίας απο επιλόχειο κατάθλιψη,για να ξαναφλερτάρω μαζί του,θα έχω βγάλει 2 έξτρα πόδια,4 τουλάχιστον χέρια και ακόμα 2 βυζιά.

"Την παπάρα καλύτερα να την τρώς όλη μαζί",λένε στο χωριο του ,λέει.Μα εγώ γιατρέ μου τις παπάρες μου τις τρώω καθημερινώς αδειαλλήπτως και ασυστόλως.

Δεν κοιμάμαι τώρα πιά τα βράδια,δεν κοιμάμαι ούτε τα πρωινά.Γενικώς τι είναι ο ύπνος αμυδρά ενθυμούμαι.Το πρόγραμμα μου περιστρέφεται γύρω απο το μωρό μου-να το έχει ο Θεός γερό-και εάν το μωρό μου δεν κλαίει,δεν έχει λόξυγγα,δεν έχει ανησυχία γιατι δεν μπορεί να ενεργηθεί,δεν τραβάει τα μαλλιά της,δεν ξυπνάει απο τα αέρια της ,δεν θέλει στήθος για να νανουριστεί,τότε και εγω μπορώ στα 35 λεπτά που μου απομένουν μέσω όρο να κάνω τις υπόλοιπες δουλειές μου.

Και αναλύω.

Θα πρέπει να το σπίτι να είναι συμμαζεμένο,το μπαλκόνι σκουπισμένο και πλυμένο για να μπορέσει το σκυλί μου να χέσει σε καθαρό πλακάκι καθώς μάντεψε ! δεν έχω χρόνο να τη βγάλω βόλτα.Κατόπιν τούτου θα μαγειρέψω έαν θυμηθώ να ανοίξω το μάτι και εάν το μωρό μου δεν αποφασίσει ότι νταλάκιασε στον ύπνο και θέλει κουβεντούλα.Θα σιδερώσω για να ανακαλύψω μετά ότι επειδή σιδερώνω γρήγορα λόγω έλλειψης χρόνου(ελπίζω να το έχουμε εμπεδώσει) θα πρέπει αρκετα ρούχα να ξαναματασιδερώσω.

Στο ενδιάμεσο,εάν τύχει και περάσω απο καθρεύτη καθότι σκιάζομαι θυμάμαι να καλλωπιστώ γιατί έχω έναν άντρα ο οποίος μου είναι απαραίτητος για τη 2η παπάρα,εμ παιδί εννοώ.Ζώνομαι τη slimwaist και αρχίζω που λές να πλένω μανιωδώς τα μπιμπερό κάνοντας βαθιά καθίσματα για γλουτους ενώπιως του νεροχύτου,διότι κάποια στιγμή αυτός ο κώλος πρέπει να σηκωθεί μαζί με την αυτοπεποίθηση μου.

Έχει τύχει να καθίσω και να μην ξανασηκωθώ.Λουμπάγκο λέγεται ή υπερκόπωση,θα σε γελάσω.Στο ντούς που θα κάνω φροντίζω να φροντίσω και τα ποδαράκια καθότι 3 δάχτυλα μάκα δεν κολάκεύουν καμία γυναίκα.Άδικος κόπος.Πέρα δωθε σύρε και έλα να νανουριστεί το μωρό φτάνουμε πάλι στην ίδια ποσότητα μάκας συν 2 κάλους.

Για περιποίηση προσώπου για να μην σταφιδιάσω δεν το συζητώ..την ξεχνώ εντελώς.Όταν θυμάμαι να βάλω κρέμα σε μισο δευτερόλεπτο έχω γίνει παπάρα(γνωστή λέξη) στον ιδρώτα πηγαίνω πλένομαι και τζάμπα και η κρέμα τζάμπα και ο κόπος τζαμπα και η λάμπα.

Όταν νυχτώνει δε και αφού έχω περάσει μια τόσο ξεκούραστη ημέρα εκεί κατα τις 1 π.μ που θα δεήσει να κοιμηθεί το αγγελούδι μου και αφού έχω βάλει φαγητο για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας θα αποστειρώσω τα μπιμπερό,θα βράσω νερό,θα σιδερώσω κουστούμι,θα σκουπίσω να τα βρώ καθαρά το πρωί,θα πλύνω τα πιάτα,θα ετοιμάσω κολατσιό για το αγόρι μου,θα πάει η ώρα 3 θα μπώ για ντούζ,θα ξαπλώσω για να μπορέσω επιτέλους χαλαρή και αρωματισμένη να ιδρώνω με άρωμα καρύδας.

Ευτυχώς δεν ιδρώνω πολλές ώρες ώρες με άρωμα καρύδας καθώς το μικρό κατα τις 5 ξυπνάει.

Αυτή είναι η δική μου παπάρα γιατρέ μου.Και ευχαρίστως θα την ξαναφάω αλλά αργότερα.Μη πνιγώ φοβάμαι.

Και εσείς όταν δίνετε ευχές στις νέες μανούλες μην είστε τσιγκούνης..δώστε κανένα έξτρα βυζί,καμιά μέση.καμιά αντοχή παραπάνω..αχρείαστα να μείνουν.

Τη λές και μία απλή καθημερινή ημέρα. 

Τι κι αν είσαι με 3 ώρες ύπνο,έχεις λοιώσει τα πέλματα σου σύρε και έλα,πάνω κάτω στο σαλόνι,έχεις εξαντλήσει όλη τη δισκοθήκη τη δική σου,τη δική του,της μάνα σου,του γέιτονα και μιάς τριτοξαδερφης του περιπτερά,σε νανουρίσματα.

Έχεις χύσει γάλα πάνω σου,πάνω στο μωρό(απτόητο),στα πλακάκια,στο σκυλί.

Έχεις πατήσει τα κακά του μωρού(ακόμη απτόητο),έχεις λουστεί με τα τσίσα του μωρού.Έχεις σιδερώσει,έχει πλύνει,έχεις σκουπίσει-σφουγγαρίσει τρείς φορές(κακάκια calling) και το μωρό μπορεί να είναι απτόητο,εσύ όμως όχι.

Το post είναι ωδή στις απανταχού μανούλες,που μάταια εκεί κάπου ανάμεσα χέστηκε το μωρό-πείνασε το μωρό-έχει ανησυχία το μωρό-να μαγειρέψω κάτι να φάμε-να συμμαζέψω-να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης..ψάχνεις να βρείς εκείνον τον εαυτό σου που έβαζε κανονικά σουτιέν , χωρίς επιθέματα , φορούσε μπλούζες και όχι παρεώ και γενικώς αγέρωχος,ατάραχος ξόδευε τη μέρα του.

Τώρα αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να μπορέσεις να ισσοροπήσεις ανάμεσα στο τρίπτυχο μαμά-νοικοκυρά-γκόμενα. Ανεύικτο.Για τα πρώτα 5-6 χρόνια τουλάχιστον.

Τα βιβλία ψυχολογίας που έχω καταβροχθίσει ουδόλως με βοηθούν σε εκείνο το γερμανικό νούμερο νανουρίσματος ή όταν γέρνω (καθόλου ερωτικά) πάνω στην κούνια του μωρού και σκέφτομαι τον απαγχονισμό σαν λύση αλλά νυστάζω τόσο που τον απορίπτω.Άσε που εάν κρεμαστώ θα πέσω και στάνταρ θα ξυπνήσει το μωρό και άντε φτού και απο την αρχή.

Μέσα σε όλα κατα καιρούς ακούς τους πατεράδες αυτού του κόσμου να βροντοφωνάζουν φουσκωμένοι πώς "καμία διαφορά" δεν υπάρχει ανάμεσα σε μαμά και μπαμπά.Ας γελάσω πικρά .

Απο που θέλεις να στο πιάσω αγαπητέ? Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ο μπαμπάς έχει ακόμη βυζιά.Τα δικά μου με αποχαιρέτησαν κάτι ώρες μετά τον τοκετό.Ο μπαμπάς ακόμη κοιμάται ενώ η μαμά έχει καταπιεί την ενδοεπικοινωνία και σε κάθε τίναγμα-φτέρνισμα-βήξιμο-κλάσιμο του μωρού τσούπ! γαρίδα το μάτι. Το ένα.Καθώς το άλλο είναι μόνιμα ανοιχτό.

Ο μπαμπάς μπορεί να βγεί έστω και μέχρι το μπαλκόνι χωρίς να σκέφτεται ότι τώρα ,αυτή τη στιγμή το μωρό πνίγεται-στεναχωριέται-θα ξυπνήσει-έχεσε-σφίχτηκε-άλλαξε στάση.

Ο μπαμπάς όταν θα του περιγράψω τι έζησα όλη την ημέρα και του πώ πόσο κουρασμένη νοιώθω θα γελάσει,χωρίς ίχνος καταννόησης και θα μου πεί "αυτά έχουν τα παιδιά".Όχι του γείτονα.Τα δικά μας.Αλλά δεν βαριέσαι

Ο μπαμπάς θα παίξει - αλλάξει- καμαρώσει το μωρό τις ώρες που εκέινός είναι ξύπνιος και του κάνει κέφι.Άσε που ο μπαμπάς δεν έχει να το παίξει και νοικοκυρά.

Η λίστα ατελείωτη και οι διαφορές επίσης.Για αυτό συμβουλεύω τους μπαμπάδες του κόσμου μας..να προσέχετε τις μαμάδες των παιδιών σας.Να τις θαυμάζετε και να τις αγαπάτε διπλά.

Καθώς εκείνες πιά καταβάλλουν 10πλή προσπάθεια να είναι  πρώτες καθημερινά σε έναν αγώνα που ούτε τον βλέπετε αλλά ούτε και τον φανταζεστε.

Να τις κανακέυετε και να τους δείχνετε την αγάπη σας.

Μαμάδες όλου του κόσμου,σας θαυμάζω.

Μαμά μου σε ευχαριστώ για όλα τα εφόδια,σε ευχαριστώ γιατί είσαι η γυναικα που είσαι και αυτό με αναγκάζει να θέλω να σου μοιάσω.

Γιατί τελικά η μεγαλύτερη καριέρα μιας γυναίκας θα είναι πάντα η μητρότητα.

υ.γ Μπαμπάδες ,τις μαμάδες και τα μάτια σας.