Μπαμπάδες-Μαμάδες = 0-1
Τη λές και μία απλή καθημερινή ημέρα.
Τι κι αν είσαι με 3 ώρες ύπνο,έχεις λοιώσει τα πέλματα σου σύρε και έλα,πάνω κάτω στο σαλόνι,έχεις εξαντλήσει όλη τη δισκοθήκη τη δική σου,τη δική του,της μάνα σου,του γέιτονα και μιάς τριτοξαδερφης του περιπτερά,σε νανουρίσματα.
Έχεις χύσει γάλα πάνω σου,πάνω στο μωρό(απτόητο),στα πλακάκια,στο σκυλί.
Έχεις πατήσει τα κακά του μωρού(ακόμη απτόητο),έχεις λουστεί με τα τσίσα του μωρού.Έχεις σιδερώσει,έχει πλύνει,έχεις σκουπίσει-σφουγγαρίσει τρείς φορές(κακάκια calling) και το μωρό μπορεί να είναι απτόητο,εσύ όμως όχι.
Το post είναι ωδή στις απανταχού μανούλες,που μάταια εκεί κάπου ανάμεσα χέστηκε το μωρό-πείνασε το μωρό-έχει ανησυχία το μωρό-να μαγειρέψω κάτι να φάμε-να συμμαζέψω-να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης..ψάχνεις να βρείς εκείνον τον εαυτό σου που έβαζε κανονικά σουτιέν , χωρίς επιθέματα , φορούσε μπλούζες και όχι παρεώ και γενικώς αγέρωχος,ατάραχος ξόδευε τη μέρα του.
Τώρα αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να μπορέσεις να ισσοροπήσεις ανάμεσα στο τρίπτυχο μαμά-νοικοκυρά-γκόμενα. Ανεύικτο.Για τα πρώτα 5-6 χρόνια τουλάχιστον.
Τα βιβλία ψυχολογίας που έχω καταβροχθίσει ουδόλως με βοηθούν σε εκείνο το γερμανικό νούμερο νανουρίσματος ή όταν γέρνω (καθόλου ερωτικά) πάνω στην κούνια του μωρού και σκέφτομαι τον απαγχονισμό σαν λύση αλλά νυστάζω τόσο που τον απορίπτω.Άσε που εάν κρεμαστώ θα πέσω και στάνταρ θα ξυπνήσει το μωρό και άντε φτού και απο την αρχή.
Μέσα σε όλα κατα καιρούς ακούς τους πατεράδες αυτού του κόσμου να βροντοφωνάζουν φουσκωμένοι πώς "καμία διαφορά" δεν υπάρχει ανάμεσα σε μαμά και μπαμπά.Ας γελάσω πικρά .
Απο που θέλεις να στο πιάσω αγαπητέ? Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ο μπαμπάς έχει ακόμη βυζιά.Τα δικά μου με αποχαιρέτησαν κάτι ώρες μετά τον τοκετό.Ο μπαμπάς ακόμη κοιμάται ενώ η μαμά έχει καταπιεί την ενδοεπικοινωνία και σε κάθε τίναγμα-φτέρνισμα-βήξιμο-κλάσιμο του μωρού τσούπ! γαρίδα το μάτι. Το ένα.Καθώς το άλλο είναι μόνιμα ανοιχτό.
Ο μπαμπάς μπορεί να βγεί έστω και μέχρι το μπαλκόνι χωρίς να σκέφτεται ότι τώρα ,αυτή τη στιγμή το μωρό πνίγεται-στεναχωριέται-θα ξυπνήσει-έχεσε-σφίχτηκε-άλλαξε στάση.
Ο μπαμπάς όταν θα του περιγράψω τι έζησα όλη την ημέρα και του πώ πόσο κουρασμένη νοιώθω θα γελάσει,χωρίς ίχνος καταννόησης και θα μου πεί "αυτά έχουν τα παιδιά".Όχι του γείτονα.Τα δικά μας.Αλλά δεν βαριέσαι
Ο μπαμπάς θα παίξει - αλλάξει- καμαρώσει το μωρό τις ώρες που εκέινός είναι ξύπνιος και του κάνει κέφι.Άσε που ο μπαμπάς δεν έχει να το παίξει και νοικοκυρά.
Η λίστα ατελείωτη και οι διαφορές επίσης.Για αυτό συμβουλεύω τους μπαμπάδες του κόσμου μας..να προσέχετε τις μαμάδες των παιδιών σας.Να τις θαυμάζετε και να τις αγαπάτε διπλά.
Καθώς εκείνες πιά καταβάλλουν 10πλή προσπάθεια να είναι πρώτες καθημερινά σε έναν αγώνα που ούτε τον βλέπετε αλλά ούτε και τον φανταζεστε.
Να τις κανακέυετε και να τους δείχνετε την αγάπη σας.
Μαμάδες όλου του κόσμου,σας θαυμάζω.
Μαμά μου σε ευχαριστώ για όλα τα εφόδια,σε ευχαριστώ γιατί είσαι η γυναικα που είσαι και αυτό με αναγκάζει να θέλω να σου μοιάσω.
Γιατί τελικά η μεγαλύτερη καριέρα μιας γυναίκας θα είναι πάντα η μητρότητα.
υ.γ Μπαμπάδες ,τις μαμάδες και τα μάτια σας.