Χωρίς να αγαπιέσαι ζείς χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις , της Μαρίας Π. Ψαθά

2020-01-22 10:29

...Ανεκπλήρωτοι πόθοι ,ανεκπλήρωτες αγάπες έρμαια στη φθορά του χρόνου.

Περνάει η στιγμή που έπρεπε να κρατήσεις την αγκαλιά σου κλειστή και μένεις μόνος σε ένα μέλλον αδιάφορο με χέρια κρύα και αδειανά.

 

Μιλάς , μέσα σου μιλάς.

Απευθύνεσαι με λόγια αγάπης , θυμού,απελπισίας σε εκείνη τη μία τη μοναδική , την υπέρτατη αγάπη που πέρασε και δεν σε ακούμπησε.

Μεθάς τις πλαστές σου μνήμες με κόκκινο κρασί ποτισμένο με την προσδοκία σου .

Το μυαλό σου φτιάχνει εκ νέου το παραμύθι. Αλλάζεις τοποθεσίες , σκηνικά ,κινήσεις μόνο ένα δεν αλλάζεις ; Την αγάπη.

 

Η αγάπη . Αυτή η μικρή ,περίεργη λέξη με τα 5 μόλις γράμματα , πόσο σημαντική τελικά για την επιβίωση σου ?

Χωρίς να αγαπιέσαι ζείς , χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις.

 

Αγαπάω σημαίνει "Είμαι". Υπάρχω , ζώ και νιώθω.

Και κάπως έτσι το παραμύθι σου -αν και φανταστικό- σου δίνει εκείνη την παράταση στο όνειρο που τόσο επιθυμεί η ψυχή σου.

 

Είναι πάντα κάπως νωρίς ή αρκετά αργά για να διεκδικήσεις τον άνθρωπο που εσύ θεωρείς ότι κουμπώνει σαν χαμένο κομμάτι παζλ στη ζωή σου , στο είναι σου.

 

Αν όλα είναι στιγμές , η δική σας πέρασε και χάθηκε και δεν θα επιστρέψει.

 

Δεν σε μέθαει το κρασί , σε μεθάει η ανάμνηση που δεν κατάφερες να δημιουργήσεις . Γυρνάς πίσω την κασέτα της ζωής σου και προσπαθείς να ξανα παίξεις τη σκηνή ..Εκείνη την τελευταία σας κοινή σκηνή. Μα πάντα μένεις μόνος.

 

Μόνος  , γεμάτος αγάπη . Αγάπη και δάκρυα.

Αυτά θα ξεπλύνουν το ανεξήγητο , αυτά θα ποτίσουν το μέλλον σου.

Να ριζώσει η αλήθεια , να γίνει δέντρο μεγάλο  , να σου δώσει καρπούς.

 

Η μόνη αλήθεια , είναι η στιγμή που πραγματικά ζείς.Στο εδώ και στο τώρα.

 

Αν ήταν να ζούσε αυτή η αγάπη , έτσι και θα γινόταν.

Κράτα φυλαχτό πολύτιμο την φλόγα της ψυχής σου και προχώρα.

Κάπου παρακάτω σε περιμένει η αληθινή αγάπη. Εκείνη που δεν θα φύγει , που δεν θα ξεθωριάσει.

 

Η αγάπη που όσο φορές και να παίξεις την κασέτα , θα μένει εκεί. Άγρυπνος φρουρός δίπλα σου , στα όνειρα σου και στα θέλω σου.

Προχώρα.

 

Χωρίς να αγαπιέσαι ζείς , χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις..

Χωρίς να αγαπάς πεθαίνεις , μα και αν δεν αγαπηθείς δεν μπορείς να πείς πως στ' αλήθεια έζησες.

 

Μαρία Π. Ψαθά

 

 

Ετικέτες:

| | | | | |

Πίσω

Blog

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

2014-05-29 19:11
Ένα από τα λίγα ποιήματα που θυμάμαι έχει αυτόν τον μεγαλειώδη τίτλο.Μεγαλειώδης.Ναί.Η ανθρώπινη υπόσταση θέλει μεγάλη κουβέντα.Είμαστε μορφολογικά,άνθρωποι,καθώς περπατάμε στα 2 μας πόδια έχουμε αντίληψη και συνείδηση..Είναι όμως μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν ανθρώπινους? Όχι. Για...

Το "θέλω" σημαίνει "μπορώ"

2014-05-28 17:03
Πόσα πράγματα από μικρή ηλικία μένουν απραγματοποίητα απλά και μόνο γιατί δεν "μπορούσα"...Και πόσα ακόμη-φαινομενικά δύσκολα- έγιναν γιατί τα ήθελα... Σήμερα καταρρίπτω την απόλυτα γελοία δικαιολογία που έδινα κατα καιρούς στον εαυτό μου.."Δεν μπορώ"...από το πρώτο κατακόρυφο σε ηλικία 6 ετών..που...

Αλλαγή σχεδίου

2014-05-27 19:26
'Ηθελα να γράψω για τον χορό.Γενικά.Όχι μόνο σαν τέχνη ή σαν μορφή έκφρασης.Αλλά κυρίως σαν πηγή ζωής. Θα το κάνω κάπως διαφορετικά. Είναι πολύ λίγα εκείνα τα πράγματα που σε μουδιάζουν ολόκληρο και για μια τόση δα στιγμή ζητάς ΣΥΓΝΩΜΗ για όλες τις φορές που δεν ήσουν ευχαριστημένος. Μιά τέτοια...

Της Δευτέρας ο καημός

2014-05-26 12:26
Δευτέρα.Πάλι.Αέναη μάχη με το ξεκίνημα της εβδομάδας..Γιατί άραγε? Προσωπικά δεν είχα ποτέ θέμα με τη Δευτέρα.Ίσα-ίσα που την έβλεπα σαν απαρχή για να αλλάξω κάποιες συνήθειες,να βελτιώσω κάποια σημεία του εαυτού μου..να γίνω μια καλύτερη Μαρία. Ο περισσότερος κόσμος γύρω μου απεχθάνεται τη Δευτέρα...

Το χωραφάκι μου

2014-05-24 11:42
Είχα γράψει ένα μικρό κειμενάκι πρίν καιρό,σχετικά με το χορταριασμένο χωραφάκι μου.Έλεγα ότι απο καταβολής κόσμου ο Άνθρωπος έχει όλες εκείνες τις δεξιότητες,τις ικανότητες και τις άμυνες να δεχθεί ή και να προσαρμοστεί σε μία κατάσταση και ακόμη περισσότερο να την ξεπεράσει. Συχνά , λόγω της υπερ...

Του καθρεύτη τα κομμάτια ένα ένα μάζεψα

2014-05-23 10:27
Που λές..έχω ένα καθρεύτη απο μωρό.Ήταν το σετ της σιφινιέρας μου-που έλεγε και η γιαγια μου-.Δεν θυμάμαι τι χρώμα ήταν τότε...γιατί αυτόν τον καθρεύτη τον μετακομίζω 30 χρόνια τώρα όπου πάω και του αλλάζω το χρώμα και γενικά τα φώτα. Τώρα είναι σαν μπρούτζινος.Έχει μόνιμη θέση στην κρεβατοκάμαρα...

Τσιτι τσικα τσιλα τσινοιω τσιθω

2014-05-22 18:07
Το πρόβλημα μεγαλώνοντας είναι αυτό ακριβώς.Μεγαλώνεις δηλαδή και θεωρείς δεδομένο και αυτονόητο ότι παύεις να είσαι παιδί.Πάπαλα.Ούτε βόλτες στο λούνα πάρκ,ούτε γρανίτες παγωτό σε σχήμα που μικρά δεν μας ενοχλούσε,ούτε τσιχλόφουσκες.Μιζέρια.Βλέπω 14χρονα να χουν φορέσει μάσκες 25χρονου...πάντα...

1η Δημοσιεύση

2014-05-21 11:30
Ο Οδυσσέας Ελύτης στο "Παράπονο" εκφράζει ακριβώς την ματαιότητα της ύπαρξης μας λυρικά,δίνοντας βάση στα περαστικά μικρά εκείνα πράγματα που δυσκολεύουν τη ζωή μας.Βάσει αυτού,σαν αρχικό κάλεσμα..διατάζω τον εαυτό μου...Σταμάτα τώρα να περιμένεις το Σ/Κ για να διασκεδάσεις.Η ζωή δεν μπορεί να...
<< 7 | 8 | 9 | 10 | 11