Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Ένα από τα λίγα ποιήματα που θυμάμαι έχει αυτόν τον μεγαλειώδη τίτλο.Μεγαλειώδης.Ναί.Η ανθρώπινη υπόσταση θέλει μεγάλη κουβέντα.Είμαστε μορφολογικά,άνθρωποι,καθώς περπατάμε στα 2 μας πόδια έχουμε αντίληψη και συνείδηση..Είναι όμως μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν ανθρώπινους?
Όχι. Για εμένα πιά άνθρωπος και ανθρώπινος είναι 2 λέξεις που μπορεί και να μην συναντιούνται ποτέ σε ένα άτομο. Είδα μία διαφήμηση.Δεν θυμάμαι το προιόν..με συγκίνησε πολύ η ιστορία..Ανθρώπινη.Και αναρωτήθηκα και σήμερα (το κάνω συχνά) γιατί εμείς οι άνθρωποι κατά περιόδους ξεχνάμε ή δεν επιλέγουμε να είμαστε ανθρώπινοι?
Σε μία περίοδο δύσκολη,κοινωνικά και οικονομικά,βλέπω ανθρώπους να φοβούνται να βοηθήσουν,ανθρώπους καχύποπτους να προσφέρουν..Επιθετικούς και ανασφαλείς. Θαρρείς και ποτέ ξανά το είδος μας δεν υπεπέσε σε δυσχέρεια.
Ο πακιστανός π.χ στο φανάρι δεν νομίζω να ήθελε ποτέ τον οίκτο μου...και εγώ με τη σειρά μου δεν γίνομαι φτωχότερη με τα 30 σεντς που θα του δώσω.Η γιαγιά απέναντι την πρώτη φορά που της είπα "καλημέρα" με κοίταξε με μισό μάτι,σήμερα ρώτησε τι κάνω και πώς είναι ο σύζυγος(!). Δίπλα μας σχεδόν μένουν 4 οικογένειες αθίγγανων.Τους χαιρετάω καθημερινά και είναι μεγάλο δώρο το χαμόγελο της μικρής τους κόρης όταν της λέω πόσο όμορφη είναι με τα μαλλιά πλεξούδα..Μικρά καθημερινά,ανέξοδα για μένα,ανεκτίμητα γενικά, πράγματα που δεν κάνουν κάποιον πλουσιότερο ή φτωχότερο.
Η ανθρωπιά δεν αποτιμάται . Επιλέγω να θυμάμαι να είμαι ανθρώπινη γιατί έτσι στέκομαι εγώ καλύτερα μπροστά στον καθρεύτη μου. Επιλέγω να χαμογελάω και να λέω καλημέρα , να ρωτάω έναν παππού στη διάβαση αν θέλει βοήθεια.Επιλέγω να δίνω ρούχα και παπούτσια που δεν χρειάζομαι κάθε τέλος και αρχή φθινοπώρου.Κάποιος-κάποια θα τα χαρεί πολύ και θα χαμογελάσει ! Επιλέγω να μην μπαίνω στο τρυπάκι της κατηγοριοποίησης
Όλα τα έμβια όντα αυτού του πλανήτη δεν έχουν μικρότερης αξίας ζωή από εμένα.Επιλέγω να είμαι άνθρωπος όπως μπορώ γιατί θέλω να λέγομαι έτσι και να τιμάω τη φύση μου.
Επιλέγω να βοηθάω και να προσφέρω,γιατί εγώ έχω..αυτά που έχω..κάποιοι δεν έχουν ούτε τα ελάχιστα από αυτά. Και νομίζω κάπου στο βάθος , όσο κι αν λυπάσαι να αποχωριστείς π.χ το παιδικό πάπλωμα του παιδιού σου..αν σκεφτείς τη μάνα ενός άλλου παιδιού που δεν έχει να το σκεπάσει , θα νοιώσεις 2 φορές μάνα που θα την βοηθήσεις προσφέροντας αυτό που σε εσένα είναι άχρηστο. Και όσο σε τσατίζει ο Πακιστανός που επιμένει να σου καθαρίσει το τζάμι, αν σκεφτείς ότι έχει οικογένεια και ήρθε εδώ για ένα καλύτερο μέλλον που δεν θα έχει ποτέ θα συνειδητοποιήσεις ότι το 20λεπτο που θα του δώσεις δεν θα σου λείψει.
Γιατί εσύ έχεις και με ότι έχεις μπορείς να προσφέρεις. Μπορείς να υπηρετήσεις τη φύση σου αξιοπρεπώς.
Και να μην είσαι απλά άνθρωπος..αλλά ανθρώπινος , ευτυχής και ευγνώμων . - 