Σε ποια κανονικότητα θέλουμε να γυρίσουμε ; της Μαρίας Π. Ψαθά
2020-04-21 13:07
Έχουμε συπληρώσει πάνω απο 40 ημέρες μέτρων , σκληρών μέτρων , πιο σκληρών μέτρων.
Σε όλο αυτό το διάστημα μια πληθώρα συναισθημάτων έπαιζε σαν βουβή ταινία σε κάθε ελληνικό σπίτι , σε κάθε άνθρωπο.
Φόβος για την υγεία , τι είναι ο κορονοιός , υπάρχει , μήπως είναι τρικ , μήπως μας λένε ψέμματα για να μας ελέγξουν , μήπως το έχω και εγώ , μήπως αρρωστήσει ο πατέρας μου , μήπως το μεταφέρει το παιδί μου ;
Άγχος για το Οικονομικό , πολύ βασικό καθώς οι πλειοψηφία των Ελλήνων φυσικά και είναι άνθρωποι που έχουν μάθει να εργάζονται σκληρά , δεν τους έχει χαριστεί το παραμικρό , ωστόσο αυτό το παραμικρό αν τους λείψει θα είναι μεγάλη πληγή για το σπίτι τους.
Αβεβαιότητα στις κοινωνικές επαφές , μια ρωγμή ανάμεσα σε φίλους γνωστούς και συγγενείς. Μια καχυποψία έχει στρογγυλοκαθίσει πάνω στα κεφάλια μας και δεν μπορούμε πια να τα γείρουμε με συγκατάβαση .
Εχθρότητα , για εκείνους που τηρούν τα μέτρα , για εκείνους που δεν τα τηρούν .Για εκείνους που αρρώστησαν , για εκείνους που δεν αρρώστησαν.Ένας πόλεμος συνείδησεων .
Απόγνωση , για όλα τα παραπάνω .Για όλα όσα θα έρθουν και δεν τα γνωρίζουμε .
Θυμός , προς πάσα κατεύθυνση και χωρίς απαραίτητη δικαιολογία.
Μοναξιά , τόσοι άνθρωποι μόνοι στο δύσκολο αυτό μονοπάτι .Άλλοι τόσοι μαζί μεν , μόνοι δε γιατί όλα αυτά φέρνουν την γκρίνια , τη μιζέρια.Μεγεθύνουν το όποιο άλυτο πρόβλημα.
Και ευτυχώς υπήρξε και η άλλη πλευρά.
Υπήρξαν οι γείτονες που ήρθαν πιο κοντά , που νοιάστηκε ο ένας για τον άλλον.
Υπήρξαν τα παιδιά που έζησαν τόσο πολύ τους γονείς τους , που κοιμόντουσαν με το χαμόγελο ζωγραφισμένο γιατί η μαμά , ο μπαμπάς ήταν εκεί και θα συνέχιζε να είναι και το επόμενο πρωί.
Υπήρξαν τα ζευγάρια που ενώθηκαν σαν γροθιά και κατάλαβαν την ματαιότητα των καυγάδων , την ευλογία και την ουσία της αγάπης.
Υπήρξαν οι γιαγιάδες και οι παπούδες , που κατάλαβαν πόσο πολύ τους έχουμε ανάγκη στη ζωή μας.Στη μετά ζωή μας.
Υπήρξαν τραγούδια , γέλια δυνατά , ελπίδα και η παραδοχή πως αν έχουμε την υγεία μας , εμείς και οι άνθρωποι που αγαπάμε όλα γίνονται απο την αρχή και μάλιστα πιο γερά , πιο ουσιαστικά , πιο όμορφα απο πριν.
Μας δώθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσουμε όσα κλωτσούσαμε υπεροπτικά τόσα χρόνια..Μια βόλτα στη φύση , το κελάιδισμα των πουλιών , ένα ποτήρι κρύο νερό , μια ανάσα ήλιου στο μπαλκόνι μας.
Μετρήσαμε ξανά και ξανά τα χρήματα μας και είδαμε ότι για να ζήσουμε αξιοπρεπώς μα φτάνουν , μας αρκούν .
Και τώρα , που σιγά σιγα κοντεύουμε στο ξέφωτο δεν παύω να ανησυχώ.
Φοβάμαι πως γρήγορα θα ξεχάσουμε όλα αυτά τα σπουδαία μαθήματα . Πως θα επιστρέψουμε στους κακούς εγωπαθείς εαυτούς μας , που καταδυνάστευε η υπερκατανάλωση , η αχόρταγη πλευρά τους , η αγνωμοσύνη.
Οφείλουμε , να σκεφτούμε διπλά και τριπλά πριν ξεχυθούμε και πάλι στην "κανονικότητα".
Ποια κανονικότητα θέλουμε ; Ποια μας αξίζει ; Για ποιαν κανονικότητα μείναμε σπίτι , μείναμε μόνοι, μείναμε αντιμέτωποι με ότι αποφεύγαμε τόσο καιρό ;
Ας μην πάει στράφι. Μαζί με τον κορονοιό , εύχομαι να διώξουμε ό,τι σαθρό και περιττό κουκούλωνε τόσα χρόνια σαν σκόνη παχιά τις ζωές μας .
Ας ανασάνουμε σωστά και ας μείνουμε ευγνώμονες για μας την ανάσα.
Επιστροφή στην κανονικότητα ή ανακάλυψη αυτής ;