Οι Άνθρωποι που δεν 'Αξιζαν , της Μαρίας Π. Ψαθά
Γνωρίζετε καλά , τόσα χρόνια που μοιράζομαι σκέψεις μου εδώ μέσα, ότι όταν κάτι με επηρρεάζει βαθειά , περιμένω να περάσει λίγος καιρός.
Να φιλτραριστεί και έτσι καθαρό και ατόφιο σαν συμπέρασμα να σας το γράψω.
Άκουγα κατά καιρούς , σε παρέες , ιστορίες φίλων , για ανθρώπους που τους δόθηκε απλόχερα αγάπη , αποδοχή , χρήματα ίσως , μία γωνιά να θεωρούν δική τους και τα πέταξαν στα σκουπίδια για τριάντα σύγχρονα αργύρια.
Έχω ακούσει ιστορίες για γυναίκες που πίσω απο τον μανδύα της φιλίας έκρυβαν το πρόσωπο της κακίας , της ζήλειας και της ανήθικότητας.
Έχω δεί άντρες να παριστάνουν τους οσιομάρτυρες και απο πίσω να γελάνε με το ταλέντο τους στην υποκριτική.
Είχα ακούσει , είχα δεί , δεν είχα ζήσει. Και έγινε και αυτό.
Ξέρεις , όταν αντιλαμβάνεσαι μια προδοσία και μάλιστα τόσο ειδεχθή , σου είναι αδύνατο να το πιστέψεις. Δεν θέλεις να δεχτείς ότι και εσύ υπήρξες τόσο αφελής μα και ο άλλος τόσο ιδιοτελής και μεθοδικός.
Αρνείσαι το ότι χάθηκε μία φιλία , βασικά αρνείσαι το ότι δεν υπήρξε φιλία.
Αντ' αυτού υπήρξε στυγνή εκματάλευση και ξεδιάντροπη υποκρισία.
Σοκ και θυμός και λύπηση για εσένα και τέλος οίκτο για εκείνον.
Και το θέμα μου είναι , ότι όταν πια είσαι απολύτος βέβαιος για το παιχνίδι που παίχτηκε , πώς αντιδράς ?
Βγάζεις π.χ το όνομα του προδότη γύρα στο διαδύκτιο με τα επίθετα που του αρμόζουν γιρλάντες γύρω του?
Τον πετυχαίνεις κάπου κάποτε , γιατί είναι μικρές οι πόλεις , και τον στολίζεις απο πάνω μέχρι κάτω μέχρι που να ντραπούν και τα πεζοδρόμια?
Ή μήπως τον αφήνεις , έρμαιο της ανημποριάς του και την παραπληγικής του ύπαρξης?
Φυσικά , το τελευταίο. Πέρασαν πολλά σενάρια από το μυαλό μου. Ωστόσο αποδέχτηκα ότι έχω να κάνω με έναν μισό άνθρωπο.
Ο καθένας για να ξεπεράσει την όποια αναπηρία του ψυχική , προσπαθεί τα πάντα.Καταπατάει ήθος , ηθικές αξίες και καθολικές έννοιες.
Δεν μπορείς ούτε να τον πάρεις στα σοβαρά έναν τέτοιον άνθρωπο , ούτε να του κακιώσεις.
Μόνο οίκτο και μία μικρή τόση δα προσευχή . να μπορέσει κάποτε να εξαγνιστεί ,μήπως και αρχίσει να ζεί την δική του ζωή και έτσι να πάψει να επωφθαλμιά των άλλων.
Προσωπικά , σε συγχωρώ και σε καταλαβαίνω .
Επιλέγω την ανωτερότητα , γιατί σε άλλη περίπτωση δεν θα διαφέραμε και τόσο πολύ εμείς οι δύο και αυτό δεν είναι κάτι που θα ήθελα .
Καλή Ζωή.