Η επιλόχειος κατάθλιψη και εγώ , της Μαρίας Π. Ψαθά
2016-08-09 10:59
Εάν αδυνατούσα να το μοιραστώ δεν θα το ξόρκιζα ποτέ.
Εάν δεν αντιλαμβανόμουν πλήρως την κατάσταση μου δεν θα έφτανα ποτέ στην πολυπόθητη ίαση.
Και σήμερα εδώ στη δική μου γωνίτσα θα σου μιλήσω για κάτι που ίσως έχεις ακούσει,ίσως έχεις περάσει και εσύ και κάτι που σίγουρα δεν είναι ντροπή,ταμπού ή κολλητική ασθένεια.
Επιλόχειος κατάθλιψη. Θα έχεις διαβάσει άπειρα πράγματα,ιστόριες άγριες και άλλες με αίσια κατάληξη. Μία της τελευταίας κατηγορίας είναι και η δικη΄μου.
Ήθελα όσο τίποτε άλλο στη ζωή μου αυτό το θαύμα.Και ήρθε και τελικά δεν ήμουν έτοιμη να το δεχτώ.
Όχι σαν πλάσμα αλλά σαν κατάσταση.
Γιατί μία μανούλα,σπανίως είναι σε θέση να απορροφήσει όλη αυτή την αλλαγή χωρίς παράπλευρες απώλειες.
Δεν είχα διάθεση να ασχοληθώ με εμένα,είχα νεύρα,πολλά πολλά νεύρα,έλεγα μέσα μου πως "είμαι ακατάλληλη μαμά" , είχα πεισθεί ότι δεν μπορώ να κάνω παραπάνω απο ένα πράγμα στη ζωή μου, δεν ήθελα να δω άνθρωπο,αναλώθηκα σε ξένες καταστάσεις για να ξεχνιέμαι με αποτέλεσμα φυσικά,να με ξεχάσω.
Βούλιαξα μέσα σε μια δίνη δύσκολη και το μόνο που έβλεπα γύρω και μέσα μου ήταν αδικία και ανικανότητα.
Πιστευα ότι δεν θα συμβεί σε εμένα.
Εγώ,ο ορισμός της θετικής σκέψης&στάσης ζωής,εγώ που το σπούδασα, το μελέτησα αυτό. Όχι,ήταν αδύνατον και ανεπίτρεπτο να συμβεί σε εμένα. Και έτσι,να που πάλι βούλιαζα αντί να πιαστώ απο το υπέρτατο συναίσθημα αγάπης και ολότητας και να αναδυθώ καινούργια και δυνατή.
Μέσα στην δύσκολη αυτή κατάσταση στάθηκα τυχερή. Είχα δίπλα μου ανθρώπους και τον άνθρωπο μου που ναι μεν κάποτε έχαναν την υπομονη τους αλλά σαν μια βραδινή βόλτα σε ένα σκοτεινό δάσος μου άναβαν που και που δάδες αυτογνωσίας μέχρι να αποφασίσω να κρατήσω εγώ το φώς.
Η επιλόχειος κατάθλιψη δεν είναι μύθος και σίγουρα δεν είναι κάτι που πρέπει να προσπερνάται με ευκολία απο τον περίγυρο.
Η νέα μαμά πρέπει να περιβάλλεται με αγάπη,καταννόηση και εμπιστοσύνη. Και εάν η ίδια δεν είναι σε θέση πρέπει εσύ να αποβάλλεις κάθε τοξικότητα απο τη ζωή της. Απο έναν άνθρωπο μέχρι μια άσχημη σκέψη.
Να της μιλάς για τα έργα της,για την δύναμη της , να της θυμίζεις ποια είναι. Είναι δύσκολη η δουλειά σου αλλά κάποιος πρέπει να νοιαστεί για εκείνη που νοιάζεται για όλους.
Προσωπικά , κατάλαβα τι πέρασα όταν το ξεπέρασα.Και κοίταξα πίσω και είδα μια άλλη.Ευτυχώς δεν με ξέχασα,ευτυχώς δεν με πέταξα σε μια γωνιά της ζωής και δεν με σκέπασα με τόνους ξένες προσδοκίες και αδυναμίες.
Ακόμη ευτυχέστερο δε το γεγονός ότι οι άνθρωποι μου στάθηκαν βράχοι δίπλα μου μέχρι να ανακάμψω.
Και εάν σήμερα το καταγράφω εδώ είναι γιατί σαν εμένα είναι χιλιάδες εκεί έξω.Νέες μανούλες που νιώθουν και ανίκανες και αχρηστες και ανέτοιμες.Δεν είναι.
Χαμένες είναι μέσα στους νέους ρόλους τους.Θέλουν βοήθεια και καταννόηση.
Ένα χέρι να της οδηγήσει στο φώς.
Εάν έχεις μια νέα μαμά στο περιβάλλον σου και σε ανησυχεί η αλλαγή στην προσωπικότητα της μίλα της.Βοήθησε την να ανοιχτεί.
Εάν είσαι εσύ μια νέα μανούλα που νιώθει όπως ένιωθα εγώ,μίλα.Μίλα στους δικούς σου ή ακόμη και σε έναν ειδικό.
Η επιλόχειος κατάθλιψη μπορεί να ξεκινήσει απο την εγκυμοσύνη και να διαρκέσει έως και 4 χρόνια μετά!
Μην αφήνεσαι,μην ντρέπεσαι.
Ντροπή είναι μόνο να έχεις τόσους ανθρώπους που σε αγαπάνε,να είσαι εσύ τόσο υπέροχη και να βουλιάζεις απλά γιατί δεν ζητάς βοήθεια.
Μίλα σήμερα,ξόρκισε τους δαίμονες σου σήμερα.
Και πές ενά μεγάλο ευχαριστώ στη ζωή που σε έντυσε...ζωή.