Γιατί θυμώνω στ' αλήθεια, της Μαρίας Π. Ψαθά
Το πρόσφατο άρθρο μου στο www.penypeny.gr όπου αρθρογραφώ,είχε αυτόν τον μικρό αλλά τόσο περιεκτικό τίτλο "Με ενοχλείτε κυρία μου".
Προσπάθησα πολύ ευγενικά να προσεγγίσω την αγενή πλευρά των όντων που λέγονται 'Ανθρωποι.
Πολύ ευγενικά , με αποτέλεσμα να μην εκφράσω ακριβώς όλα αυτά που νιώθω για τη φάρα μας.
Μη με παρεξηγείς.Μας αγαπάω πάρα πολύ. Μας πονάω , σχεδόν.
Αλλά .
Αιωρείται ένα τεράστιο "αλλά" πάνω απο το κεφάλι μου και συνήθως έρχεται και με κοπανάει στο Δόξα Πατρί.
Δεν θα καταλάβω ποτέ, ή για να είμαι πιο σωστή , δεν θέλω να καταλάβω ποτέ τους "Ανθρώπους" , που κρίνουν έναν άλλον άνθρωπο από την εμφάνιση ή το πανεπιστημιακό επίπεδο.
Δεν λέω "μορφωτικό" καθώς η παιδεία και συνεπώς η μόρφωση δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύονται από τίτλους σπουδών.
Απεχθάνομαι , ναι,απεχθάνομαι τους ανθρώπους που συμφεροντολόγοι γαρ , μπορεί πίσω από την πλάτη σου να σου σέρνουν τα εξ αμάξης και μπροστά σου σε αγιοποιούν.
Δεν τα πάω καλά με εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους το κέντρο όλου του κόσμου και άπαξ και τολμήσεις να συμπεριφερθείς διαφορετικά σε στήνουνε στα 3 μέτρα.
Ενοχλούμαι , απο αυτούς που σου κλέβουν τη σειρά στο σούπερ μάρκετ και από εκείνους που δεν σταματάνε στις διαβάσεις για να περάσει ο πεζός.
Έχω πρόβλημα με όλους όσους , δεν κοινοποιούν μία έκκληση για αίμα ή βοήθεια. Σαφώς ο κόσμος έχει γεμίσει απατεώνες ,αλλά δεν γίνεται να εκλίψει η ανθρωπιά -η τόσο μικρή-επειδή υπάρχουν και δαύτοι.
Μου τι δίνουν αυτοί που τα βάζουν με φιλόζωους.φιλανθρώπους και με εκείνους που σκύβουν με όσο μικρές πλάτες και αν διαθέτουν πάνω από το πρόβλημα ενός άλλους ανθρώπου.
Είμαι υπέρ των δικαιωμάτων. Και θεωρώ χαζό να προσδιορίσω "ποιών" δικαιωμάτων .
Το δικαίωμα δεν παίρνει ταυτότητα και ταμπέλα. Ο κάθε έμβιος οργανισμός δικαιούται . Τελεία και παύλα.
Και δεν θα μπώ σε καμία διαδικασία υπεράσπισης της θέσης μου ,γιατί δικαιούμαι να έχω θέση και άποψη.
Από την άλλη , έχω υποχρέωση απέναντι σε εμένα πρωτίστως να υπερασπίζομαι τις θέσεις μου και όπως μπορώ από όποιο μετερίζι να πολεμάω για να ρθεί ο κόσμος αυτός μια μέρα στα ίσα του.
Ξέρεις, τον κόσμο δεν θα τον αλλάξει η μάζα.
Τον κόσμο τον αλλάζει κάθε ένας απο εμάς , κάθε ημέρα που περνά ,με τις επιλογές του.
Κλαίω σιωπηρά για τον πόλεμο.τον όποιο πόλεμο.Σφίγγομαι με τα άψυχα κορμιά που χάνονται στη θάλασσα,με τους ανθρώπους που ψάχνουν μάταια να βρούν ένα κομμάτι γής να τους χωρέσει,με όλους τους αδικημένους που αδυνατούν να βρούν αυτό το αυτονόητο δίκιο τους. Με κάθε παιδί που κλαίει γιατί πεινάει ή του λείπει η μάνα του.
Θα με κρίνεις γι αυτό? Ελεύθερα.
Υπερέχω.Υπερέχω γιατί νιώθω,γιατί είμαι ευλογημένη να ζω σε ειρηνική περίοδο για τη χώρα μου,έχω υγεία,δουλειά και φαγητό.
Και θυμώνω με όλους αυτούς που ενώ υπερέχουν δεν χρησιμοποιούν αυτήν τους την υπεροχή για να αλλάξει κάτι.
Όχι στον κόσμο,στο μέσα τους.
Και όσο αυτό δεν αλλάζει,εγώ θα θυμώνω.