Εχθές με είδε το φεγγάρι , της Μαρίας Π. Ψαθά
Σωπάσανε οι άνθρωποι και επιτέλους ακούγονται τα πουλιά.
Σταμάτησαν τα αμάξια και νιώθεις τον άερα στο πρόσωπο σου καθαρό , κανονικό.γήινο.
Έφυγε το νέφος και ανακαλύψαμε τον ουρανό.
Οι οικογένειες έσμιξαν χωρίς άγχη και χρονοδιαγράμματα.
Ο ήλιος λάμπει χωρίς τεχνητά συννεφάκια να τον κρύβουν.
Η άνοιξη άργησε αλλά ήρθε όπως την άρμοζε.
Οι νύχτες είναι ήσυχες και τα κορμιά αγκαλιάζονται όχι από φόβο , αλλά από αγάπη .
Τα βρίσκει τα ξημερώμα ερωτευμένα και ζεστά , τα απαντά η νύχτα έτοιμα να νιώσουν την ολοκλήρωση.
Άλλαξε ο κόσμος μας θαρρείς.
Μας άλλαξε , αντί να τον αλλάξουμε.
Αιώνες τώρα προσπαθούμε να του επιβληθούμε και εκείνος το έκανε σε μία νύχτα.
Και ότι νομίζαμε πως διαφεντεύαμε τώρα καταννοούμε ότι απλώς μας το επέτρεπε.