Του καθρεύτη τα κομμάτια ένα ένα μάζεψα
Που λές..έχω ένα καθρεύτη απο μωρό.Ήταν το σετ της σιφινιέρας μου-που έλεγε και η γιαγια μου-.Δεν θυμάμαι τι χρώμα ήταν τότε...γιατί αυτόν τον καθρεύτη τον μετακομίζω 30 χρόνια τώρα όπου πάω και του αλλάζω το χρώμα και γενικά τα φώτα. Τώρα είναι σαν μπρούτζινος.Έχει μόνιμη θέση στην κρεβατοκάμαρα και την τελευταία λέξη πριν φύγω απο το σπίτι. Με τσεκάρει. Μερικές φορές είναι καλός..άλλες πάλι σιχαμερός και κακοήθης.Αφού έχουμε τσακωθεί ουκ ολίγες φορές...κατέληξα ότι ο καθρεύτης μου αυτός που με ξέρει και με βλέπει απο μωρό αποκλείεται να είναι κακός μαζί μου. Με αγαπάει. Είμαι το άλλο του μισό.
Με είδε να του γελάω πατώντας στις μύτες μου για να τον φτάσω , με είδε να παριστάνω την τραγουδίστρια με μία βούρτσα μαλλιών, με είδε να καίνε τα μαγουλά μου στο πρώτο ραντεβού ,είδε να μουτζουρώνομαι με το πρώτο αι λάινερ(εκτοτε δεν ξαναφόρεσα) , με είδε να κλαίω και να γελάω.Με είδε , με βλέπει και γερή να είμαι να με βλέπει. Εγώ το χω το πρόβλημα.
Με τα χρόνια αντί να χαλαρώνω και να απολαμβάνω τις όποιες "μετατροπές" μου,έγινα αυστηρή.Με εμένα.Έγινα κακιά.Με εμένα.Έγινα και κατίνα.Πάλι με εμένα. Πρόσφατα μία φίλη μου είπε για μία τύπου διατροφή με πολύ νερό και stop φαγητού στις 630...τίποτις.Χριστίνα ,πήρα και 100 γραμμάρια.
Ψύχωση δηλαδή.Και σε μια αναλαμπή αυτογνωσίας και αυτοαγάπης(αδόκιμη αλλά οκ),συνειδητοποίησα...τρελένομαι για λιχουδιές,μεζεδάκια παρέα πάντα με ουζάκι(ε,Χριστίνα?),πεθαίνω για ποπ κορν με έξτρα βούτυρο και είναι φύση και θέση αδύνατον να κόψω τα τυριά.Δηλαδή, α-πο-λαμ-βα-νω.Περνάω καλά και θα βγεί-εννοείται-προς τα έξω. Γιατί μου κακιώνω? Από πότε τα κιλά,το χρώμα μαλλιών ακόμη και το ντύσιμο προσδιορίζουν την ομορφιά? Δεν είμαι μοντέλο.Άλλη είναι η δουλειά μου.
Είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια,σαμιαμίδι που λές..Θέλω τα πάντα και τίποτα. Είμαι όμορφη γιατί δεν μοιάζω.Είμαι πλήρης γιατί δεν στερούμαι.Είμαι τυχερή γιατί με αγαπούν χωρίς να υποκρίνομαι κάτι άλλο.Συνεπώς,δεν φταίει ο δόλιος ο καθρεύτης μου.Φταίω εγώ.Που απαιτώ απο τον εαυτό μου σώμα φέτες,μαλλιά στιλπνά,πρόσωπο καθαρό και αψεγάδιαστο..Μάλλον δηλαδή απαιτώ να γίνω η Ζιζέλ.
Πφφφ..είμαι η Μαρία.Και θα συνεχίσω να πίνω τα ουζάκια μου να τρώω τα ποπ κόρν μου,να γελάω με τους αυτοσαρκασμούς μου γιατί μπορεί αυτό να μην με κάνει μοντέλο-που δεν είναι η δουλεια μου- με κάνει όμως ευτυχισμένη.Νοιώθω ασφαλής στο σώμα μου που καθημερινά κάνει τόσα για μένα.Νοιώθω ευγνώμων στο πρόσωπο μου που είναι τόσο εκφραστικό,είμαι ανέμελη λόγω μαλλιού που είναι ίδιο και απαράλαχτο απο τα εφηβικά μου χρόνια. Είμαι εγώ.Και αν μη τι άλλο είμαι ξεχωριστή και υπέροχη μέσα στην τέλεια -μη τελειότητα μου.Αλήθεια , εσύ τι βλέπεις στον καθρεύτη σου?
Σταμάτα να τον μαλώνεις.Αγάπησε εσένα,είσαι εσύ,μοναδικό κομμάτι του σύμπαντος και αναντικατάστατο.Χαμογέλασε του..και επιτέλους δες καθαρά το είδωλο απέναντί σου .