Πφφ..Αυτό το -αν που με τρώει
'Οχι , δεν μου βρώμισε κάτι..παρά μόνο οι μικρές ανόητες στιγμές μελαγχολίας που ευτυχώς κρατάνε λίγο.
Θέλει όμως αυτοσυγκράτηση.Θέλει και καλή μνήμη.Να επαναφέρεις αμέσως τον χαζό εαυτό σου στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι χανόμαστε στις υποθετικές τρομακτικές-πάντα-καταστάσεις.Μας πιάνει μια ταραχή άνευ λόγου και αιτίας,μας εξοντώνει το συναίσθημα του φόβου και της απογοήτευσης.
Για ποιά κατάσταση? Για την υποθετική!
Σκέψου το. Προσωπικά άπειρες φορές,χαμένη σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας με λίγο από Ατίθασα Νιάτα,έχω αγχωθεί έχω στεναχωρηθεί μέχρι και δάκρυ έριξα. Γιατί το μεγαλύτερο κακό του ανθρώπου για τον εαυτό του είναι το ίδιο το μυαλό του.
Αυτό το εξαιρετικό εργαλείο που σε ζεί αυτό και σε τρώει σιγά σιγά..μεθοδικά θα έλεγα. Εκτός κι αν επιτέλους αντιληφθείς ότι οι υποθέσεις σπανιότατα επιβεβαιώνονται..τουλάχιστον με τον τρόπο που φοβάσαι.
Επιβάλλεται να ελέγχεις το μυαλό σου.Πρέπει να μάθεις να ζείς στο εδώ σου και στο τώρα σου.Χωρίς σενάρια και χωρίς υποθέσεις.Τι θα γίνει αν...Τίποτα δεν θα γίνει φίλε μου! Το -αν δημιουργήθηκε για να γεννά ελπίδα ή φόβο.Όλα μελλοντικά και όλα μετέωρα.
"Αν" λοιπόν μονίμως ζείς στο μέλλον σου ποιός άραγε θα ζήσει στο παρόν σου?
Σήμερα σε παρακινώ να εκπαιδευτείς στο εδώ.Κάθε φορά που σε κατακλυζουν αυτοί οι φόβοι για το -αν , απλά αναρωτήσω ποιά είναι η πραγματικότητα σου.Βρές την,δες την , ζήσε την.
Σήμερα είμαστε,λένε,αύριο δεν είμαστε.Κι "αν" αύριο δεν είσαι,δεν είναι κρίμα να μην είσαι ούτε σήμερα?
Ζήσε τη στιγμή,το τώρα και το εδώ σου.Άσε τη ζωή σου να κυλήσει στιγμή στιγμή και έτσι στιγμή στιγμή σου εύχομαι να τη χαρείς!!!!
